Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. λ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. ια΄
8-14)·
8 Πίστει
καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς
κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται.
9 Πίστει
παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ
Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς·
10
ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ
Θεός.
11
Πίστει καὶ αὐτὴ Σάρρα δύναμιν εἰς καταβολὴν σπέρματος ἔλαβε καὶ παρὰ καιρὸν
ἡλικίας ἔτεκεν, ἐπεὶ πιστὸν ἡγήσατο τὸν ἐπαγγειλάμενον.
12 διὸ
καὶ ἀφ’ ἑνὸς ἐγεννήθησαν, καὶ ταῦτα νενεκρωμένου, καθὼς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ
πλήθει καὶ ὡς ἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης ἡ ἀναρίθμητος.
13 Κατὰ
πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες, μὴ λαβόντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀλλὰ πόρρωθεν αὐτὰς
ἰδόντες καὶ ἀσπασάμενοι, καὶ ὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶ παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ
τῆς γῆς.
14 οἱ
γὰρ τοιαῦτα λέγοντες ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσι.
Ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα
8 Ἐξαιτίας τῆς πίστεώς του ὁ Ἀβραάμ ὑπάκουσε στό Θεό, ὁ ὁποῖος τόν
καλοῦσε νά φύγει ἀπό τήν πατρίδα του καί νά πάει στόν τόπο πού θά κληρονομοῦσε.
Κι ἔφυγε χωρίς νά ξέρει ποῦ πηγαίνει.
9 Χάρη στήν πίστη του ὁ Ἀβραάμ ἔμεινε ὡς ξένος στή γῆ πού τοῦ ὑποσχέθηκε
ὁ Θεός καί τή θεωροῦσε ξένη χώρα κι ὄχι δική του. Καί διέμεινε μέσα σέ σκηνές
μαζί μέ τόν Ἰσαάκ καί τόν Ἰακώβ, πού ἦταν συγκληρονόμοι τῆς ἴδιας ὑποσχέσεως
τοῦ Θεοῦ.
10 Ζοῦσε ὁ Ἀβραάμ ἀκόμη καί στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας ὡς ξένος καί μετανάστης,
διότι περίμενε νά κατοικήσει στήν ἐπουράνια πόλη, ἡ ὁποία ἔχει τά ἀληθινά καί
ἀδιάσειστα θεμέλια, καί τεχνίτη καί κτίστη της τόν ἴδιο τόν Θεό.
11 Γιά τήν πίστη της κι αὐτή ἡ στείρα καί προχωρημένη στήν ἡλικία Σάρρα
ἀπέκτησε τή δύναμη καί τή δυνατότητα νά δεχθεῖ σπέρμα. Κι ἐνῶ πλέον εἶχε
περάσει ἡ ἡλικία της, γέννησε παιδί, ἐπειδή θεώρησε ἀξιόπιστο τόν Θεό πού εἶχε ὑποσχεθεῖ
ὅτι θά ἀποκτοῦσε γιό.
12 Ἐπειδή πίστεψαν καί ὁ Ἀβραάμ καί ἡ Σάρρα, γι’ αὐτό ἀπό ἕναν ἄνθρωπο,
τόν Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος μάλιστα λόγῳ τῶν γηρατειῶν του ἦταν νεκρωμένος ὡς πρός τή
δυνατότητα τεκνοποιίας, γεννήθηκαν ἀπόγονοι ἀμέτρητοι, ὅπως τά ἄστρα τοῦ
οὐρανοῦ στό πλῆθος, καί ἀναρίθμητοι ὅπως ἡ ἄμμος πού ὑπάρχει στήν ἀκροθαλασσιά
καί οἱ κόκκοι της εἶναι ἀμέτρητοι.
13 Αὐτοί ὅλοι πέθαναν μέ τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα, χωρίς νά λάβουν τήν
ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεων. Ἀλλά τίς εἶδαν ἀπό μακριά καί μέ πολύ πόθο καί
ἀγαλλίαση τίς ἐγκολπώθηκαν καί ὁμολόγησαν ὅτι εἶναι ξένοι καί προσωρινοί
κάτοικοι πάνω στή γῆ.
14 Πέθαναν μέ τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα. Διότι ὅσοι ἐκφράζονταν ἔτσι,
λέγοντας δηλαδή ὅτι εἶναι ξένοι καί ταξιδιῶτες στή γῆ, φανέρωναν καί
ἀποδείκνυαν μέ τά λόγια τους αὐτά ὅτι ζητοῦσαν μέ πόθο μιά μόνιμη καί ἀληθινή
πατρίδα· καί τέτοια εἶναι ὁ οὐρανός, τόν ὁποῖο μόνο μέ τήν πίστη μπορεῖ κανείς
νά δεῖ.
