«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί ὁμιλίες τόμος Β»
«Οὐ γὰρ ἐχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (γ)
«Ὅλοι οἱ ἅγιοί τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιζητοῦσαν ἐδῶ μόνιμη πόλη, ἀλλὰ ἔβλεπαν τὸν ἑαυτό τους σὰν ξένο πάνω στὴν γῆ. Θυμηθεῖτε τώρα τὸν βασιλιὰ καὶ προφήτη Δαβίδ. Ποιὸς ἄνθρωπος ἦταν καλύτερα ἀπ’ αὐτὸν τακτοποιημένος στὴν ζωή του καὶ εἶχε τόσα γήινα ἀγαθά; Εἶχε στὴν διάθεση του ὅλα τὰ ὑπάρχοντα τῆς γῆς, ὅ,τι μπορεῖ νὰ φανταστεῖ ὁ ἄνθρωπος καὶ ὅμως ἔλεγε· «πάροικος ἐγὼ εἰμὶ παρὰ σοί καὶ παρεπίδημος καθὼς πάντες οἱ πατέρες μου» Ψα. 38, 13). Θεωροῦσε τὸν ἑαυτὸ του ὁ Δαβὶδ ξένο στὴν γῆ. Δὲν πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ βλέπουμε τὸν χρόνο τῆς ζωῆς μας σὰν χρόνο δυστυχισμένης περιπλάνησής μας στὴ ξενιτιά;
Νὰ μὴν εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ προσκολλημένοι στὰ μάταια ἀγαθὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Νὰ μὴν ἐπιδιώκουμε τὸν πλοῦτο, τὶς ὑψηλὲς θέσεις καὶ τὴν δόξα αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ περιφρονοῦμε καὶ νὰ τὰ θεωροῦμε σὰν τίποτα. Όλες οἱ σκέψεις καὶ οἱ ἐπιδιώξεις μας πρέπει νὰ στρέφονται στὰ πολυτιμότατα ἐπουράνια ἀγαθά, μὲ τὰ ὁποῖα αὐτὰ τὰ γήινα δὲν μποροῦν καθόλου νὰ συγκριθοῦν. «Οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῆ, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες» (Β’ Κο. 5, 1-2).
Ἐμεῖς τὸ ξέρουμε, δὲν τὸ ξέρουν οἱ ἄπιστοι ἀλλὰ οὔτε θέλουν νὰ τὸ ξέρουν. Δὲν ξέρουν ὅτι ἔχουμε στοὺς οὐρανοὺς ἀπὸ τὸν Θεὸ κατοικία αἰώνια ποὺ προετοιμάστηκε γιὰ ὅλους τούς ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ ζοῦσαν πάνω στὴν γῆ εἶχαν στὸ νοῦ καὶ στὴν καρδιὰ τους αὐτὴ τὴν ἐπουράνια κατοικία καὶ τῶν ὁποίων ὁ νοῦς πάντοτε ἦταν στραμμένος πρὸς τὰ ἐπουράνια καὶ ὄχι πρὸς τὰ ἐπίγεια ἀγαθά.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
