«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί ὁμιλίες τόμος Β»
«Μακάριοι οὕς ἐξελέξω, καὶ προσελάβου, Κύριε» (δ)
«Ὑπάρχει λόγος νὰ στενοχωρούμαστε καὶ νὰ κλαῖμε, ὅταν οἱ πεθαμένοι συγγενεῖς μας ἐνῶ ἦταν βαπτισμένοι χριστιανοί, δὲν ἔζησαν τὴν ζωὴ τους χριστιανικά. Τότε πρέπει νὰ κλαῖμε καὶ ὄχι μόνο νὰ κλαῖμε ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς βοηθᾶμε μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις μας, διότι ἡ ζωὴ τους τώρα στὸν ἄλλο κόσμο εἶναι δύσκολη καὶ αὐτοὶ ἔχουν μεγάλη ἀνάγκη καὶ χρειάζονται τὴν βοήθειά μας.
Γνωρίζετε τὶς περιπτώσεις κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ πεθαμένοι ἐπισκέπτονταν τοὺς ζωντανοὺς συγγενεῖς τους. Πολλὲς φορὲς τοὺς παρουσιάζονταν μὲ τὰ πρόσωπα δακρυσμένα, ἀπελπισμένοι καὶ θλιμμένοι. Ἔκλαιγαν διότι οἱ συγγενεῖς τους δὲν προσεύχονταν γι’ αὐτούς, διότι γρήγορα τοὺς ξέχασαν μετὰ τὸν θάνατό τους. Νὰ τὸ προσέχετε αὐτὸ καὶ ὁπωσδήποτε μέχρι τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς σας νὰ προσεύχεστε γι’ αὐτοὺς διότι οἱ ἴδιοι οἱ πεθαμένοι δὲν μποροῦν νὰ προσεύχονται γιὰ τὸν ἑαυτό τους καὶ δὲν μποροῦν τίποτα νὰ κάνουν γιὰ νὰ ἀλλάξει ἡ κατάστασή τους.
Ἐμεῖς ποὺ ἀκόμα βρισκόμαστε στὴν ζωὴ πρέπει νὰ τοὺς βοηθήσουμε. Αὐτοὶ χρειάζονται τὴν βοήθειά μας καὶ τὴν ζητᾶνε. Λυποῦνται καὶ παραπονιοῦνται ὅταν δὲν προσευχόμαστε καὶ δὲν ζητᾶμε τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους, τότε ποὺ τελεῖται τὸ μυστήριό τῆς θείας εὐχαριστίας. Γνωρίζουν οἱ πεθαμένοι ὅτι ὅταν μνημονεύονται στὴ θεία λειτουργία καὶ βγάζει ὁ ἱερέας στὴν πρόθεση τὸ μερίδιο ὑπὲρ τῆς ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τους καὶ τὸ βάζει στὸ ἅγιο ποτήριο μὲ τὸ τίμιο Σῶμα καὶ τὸ θεῖο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, λέγοντας· «Ἀπόπλυνον, Κύριε, τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἐνθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τῷ Αἱματί σου τῷ ἁγίῳ· πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων», τότε τὰ ἁμαρτήματά τους καθαρίζονται μὲ τὸ θεῖο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ αἰσθάνονται οἱ δυστυχισμένες αὐτὲς ψυχὲς μεγάλη παρηγοριὰ καὶ ἀνακούφιση.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
