Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Γιὰ τὸ φόβο τῶν ψυχῶν (στ)
“Νά, πάλι πέφτω καὶ γονατίζω στὶς θύρες τοῦ Κυρίου μου, ἱκετεύω παρακαλώντας, προσκυνώντας καὶ λέγοντας πάντοτε· «Συγχώρησέ μου τὰ ἁμαρτήματά μου, Μακρόθυμε»• διότι συμφέρει στὸ δοῦλο νὰ μὴν ξεφύγει ἀπό τὰ χέρια τοῦ Κυρίου του, ὅταν ἁμαρτήσει σ’ αὐτόν, ἀλλά καλύτερα νὰ μένει στὴν ὑπηρεσία μὲ κάθε ταπεινοφροσύνη τῆς καρδιᾶς του. Γιατί καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔτσι συνηθίζουν νὰ συγχωροῦν στοὺς δούλους τὰ σφάλματά τους. Καὶ ἂν οἱ ἄνθρωποι, παρόλο ποὺ εἶναι θνητοὶ καὶ πονηροί, συγχωροῦν στοὺς συνδούλους τὰ σφάλματά τους, πόσο περισσότερο ὁ Δεσπότης, ὁ ἅγιος καὶ ἀγαθός, ὁ δημιουργὸς καὶ Κύριος ὅλων μας, ὁ πολυεύσπλαχνος καὶ οἰκτίρμων, ὁ μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, θὰ συγχωρήσει τὶς ἀνομίες καὶ ἁμαρτίες στοὺς ἁμαρτωλοὺς ποὺ πάντοτε πέφτουν καὶ τὸν παρακαλοῦν; Καὶ μάλιστα, ὁ ἴδιος ὁ θησαυρὸς τοῦ ἐλέους ζητᾶ ἀπό μᾶς τὴ λίγη προθυμία μας, καὶ ἀμέσως προσφέρεται καὶ κάνει πλούσιους αὐτοὺς ποὺ τὸν ζητοῦν μὲ κάθε συντριβή. Διότι ὁ θησαυρὸς αὐτὸς μοιάζει μὲ γεμάτη πηγή, ποὺ ὰναβρύζει πλούσια καὶ προσφέρει μὲ ἀφθονία σ’ αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ πάρουν ἀπό τὰ νερά της. Ταιριάζει, μιλώντας γιὰ τὰ νερὰ τῆς πηγῆς, νὰ ποῦμε ὅτι μοιάζουν μὲ τοὺς οἰκτιρμούς τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ὅπως ἡ πηγὴ δὲν ἐμποδίζει αὐτὸν ποὺ θέλει νὰ πάρει νερό, τὸ ἴδιο καὶ ὁ θησαυρὸς τῆς θείας χάριτος δὲν ἐμποδίζει κανέναν ἄνθρωπο νὰ γίνει κοινωνός της. Λοιπόν, ὑπάρχει ἡ θέληση νὰ ἀποκτήσει κάποιος τὴν θεία χάρη; Καὶ λίγο ἂν ποθεῖ κανεὶς νὰ ἀποκτήσει τὸ θησαυρό, ὁλόκληρος ὁ θησαυρὸς τῆς θείας χάριτος κερδίζεται ἀπό αὐτὸν ποὺ τὸν ζητᾶ. Ἀντλῆστε χαρίσματα, ἀγαπητοί, ἀπό τὴν πηγὴ ποὺἀναβρύζει οὐράνια νάματα. Διότι θὰ ἔρθει καιρὸς καὶ ἡμέρα, ποὺ δὲ θὰ μπορεῖ διόλου πιὰ κανεὶς νὰ πιεῖ ἀπ’ αὐτὴ τὴν πηγή.
Γι’αὐτό, ἅγιε Δέσποτα, παρακαλοῦμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὴν ἄμετρη φιλανθρωπία σου, δῶσε σ’ ἐμᾶς καιρὸ μετανοίας καὶ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, γιὰ νὰ σὲ ὑπηρετήσουμε μὲ καθαρὴ καρδιὰ ὅλοι τὶς μέρες τῆς ζωῆς μας, ὥστε μὲ τὸ νὰ εὐαρεστήσουμε ἐσένα μὲ τὰ καλὰ ἔργα μας νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ διανύσουμε τὴ ζωή μας καὶ νὰ εἰσέλθουμε στὴν αἰώνια ἀπόλαυσή σου, ποὺ τὴν ἑτοίμασες γιὰ ὅλους τοὺς Ἁγίους σου, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν εὐάρεστοι σ’ Ἐσένα σὲ κάθε γενεά. Νά μὲ θυμᾶστε, κληρονόμοι τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοὶ τοῦ Χριστοῦ• παρακαλέστε πάρα πολὺ τὸν Σωτήρα γιὰ μένα, γιὰ νὰ σωθῶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ μὲ πολεμᾶ κάθε μέρα• διότι στὴν Ἁγία Τριάδα ἀνήκει ἡ δόξα, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν”. (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 33 κ.ἑ.)
