1. ΔΕΝ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΣΤΕ
Ὁ δημιουργός τοῦ σύμπαντος, ὁ ὁποῖος κατά τή συγκλονιστική στιγμή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου διέταξε ἀπό τό σκοτάδι νά λάμψῃ τό φῶς, ὁ ἴδιος καί τώρα ἔλαμψε στίς καρδιές μας τό πνευματικό του φῶς, πού εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Μέ τήν διδασκαλία του ὁ Κύριός μας φώτισε τούς ἀνθρώπους, νά γνωρίσουν ποιό εἶναι τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ. Αὐτόν τόν θησαυρό τῆς θεογνωσίας τόν ἔχουμε μέσα στά εὔθραυστα χωματένια σώματά μας, γιά νά ἀποδεικνύεται ὅτι τό ὑπερβολικό μεγαλεῖο τῆς δυνάμεως ἡ ὁποία ὑπερνικᾷ τά ἐμπόδια καί τούς κινδύνους μας, εἶναι τοῦ Θεοῦ καί δέν προέρχεται ἀπό ἐμᾶς τούς ἀδύνατους.
«Ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι». Συμβαίνει δηλαδή νά θλιβόμαστε σέ κάθε περίστασι καί ὅμως οἱ ἐξωτερικές αὐτές δυσκολίες δέν μᾶς δημιουργοῦν ἀδιέξοδο καί ἀγωνιώδη στενοχώρια. Φθάνουμε σέ ἀπορία, χωρίς ὅμως νά ἀπελπιζόμαστε, ἤ νά στερηθοῦμε ποτέ μέσο σωτηρίας. Μᾶς καταδιώκουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ ὁ Θεός. Φαίνεται ὅτι στήν πάλη αὐτή μᾶς κατανικοῦν καί μᾶς ρίχνουν κάτω στή γῆ, ἀλλά δέν χάνουμε τόν ἀγῶνα.
Κάθε ἡμέρα περιφέρουμε στούς δρόμους τῆς ἀποστολῆς μας τό σῶμα μας διατρέχοντας τόν ἔσχατο κίνδυνο νά πεθάνουμε, ὅπως πέθανε καί ὁ ἐσταυρωμένος Κύριός μας. Ἀλλά αὐτό γίνεται γιά νά φανερωθῇ στόν κόσμο ὅτι ὁ Χριστός ἐξακολουθεῖ νά ζῇ. Διότι παρά τούς τόσους κινδύνους, παραδιδόμαστε στό θάνατο γιά τή δόξα τοῦ Χριστοῦ, γιά νά φανερωθῇ μέ τήν θνητή σάρκα μας ἡ δύναμι τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου, πού παρεμβαίνει καί μᾶς σώσει ἀπό τό θάνατο. Ἔτσι ἐμεῖς ὑποφέρουμε τούς κινδύνους τοῦ θανάτου, «ἡ δέ ζωή ἐν ὑμῖν», ἐσεῖς δηλαδή καρπώνεσθε τήν πνευματική ζωή πού προέρχεται ἀπό τήν ἐπικίνδυνη δρᾶσι μας.
ΟΛΗ Η ΖΩΗ λοιπόν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἦταν συνοδευμένη ἀπό μεγάλες θλίψεις καί δοκιμασίες. Ἀλλά καί γενικότερα ἡ ζωή κάθε πιστοῦ ζυμωμένη μέ τίς θλίψεις εἶναι. Ὅμως ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό σημεῖο αὐτό μᾶς κάνει ἕνα σαφῆ διαχωρισμό ἀνάμεσα στίς θλίψεις καί τίς «στενοχωρίες»· καί ὁ διαχωρισμός αὐτός ἔχει καθοριστική σημασία γιά τήν ζωή μας. Οἱ θλίψεις εἶναι ἐξωτερικοί παράγοντες πού μᾶς πιέζουν καί κάποτε μᾶς συνθλίβουν. Ἀσθένειες, προβλήματα, παρεξηγήσεις, δυσκολίες τῆς ζωῆς, προβλήματα οἰκονομικά ἤ οἰκογενειακά καί τόσα ἄλλα. Ὅλα ὅμως αὐτά ἀποτελοῦν ἐξωτερικά προβλήματα πού ἀσφαλῶς μᾶς δημιουργοῦν κάποια λύπη καί πόνο. Δέν μποροῦν ὅμως καθόλου νά εἰσχωρήσουν στά βάθη τῆς ψυχῆς μας καί νά ἐπηρεάσουν τήν ἐσωτερική κατάστασι τῆς καρδιᾶς μας. Δέν μποροῦν νά στενέψουν τήν ψυχή μας, νά δημιουργήσουν «στενοχωρία», δηλαδή ἐσωτερική κατάστασι ἀφόρητης στενότητος μέσα μας. Δέν μποροῦν νά μᾶς ὁδηγήσουν στήν ἀπελπισία ὅπως συμβαίνει σ’ ὅσους βρίσκονται μακριά ἀπό τόν Θεό.
Φθάνουμε βέβαια καί μεῖς οἱ πιστοί κάποτε σέ ὁριακά σημεῖα ἀντοχῆς καί νομίζουμε πώς στήν πάλη αὐτή χανόμαστε, ἀλλά στίς ὁριακές αὐτές στιγμές βλέπουμε ὁλοφάνερη τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καθημερινά λοιπόν ὅλοι οἱ πιστοί ζοῦμε ἕνα μεγάλο θαῦμα τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Κι αὐτό ἀκριβῶς τό θαῦμα μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἡ πίστη μας δέν εἶναι ἕνα ἰδεολόγημα, ἀλλά ἐμπειρία. Καί μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὁ Χριστός ζεῖ, ἐπεμβαίνει στή ζωή μας, καί μᾶς δίνει ὑπομονή, εἰρήνη, ἀνάπαυσι, χαρά. Τί μυστήριο ἀδελφοί, καθημερινό. Ἄς ξεχειλίζει λοιπόν ἡ ψυχή μας ἀπό δοξολογία στόν Ἅγιο Θεό πού ἐνεργεῖ μυστικά μέσα μας, ἀπαλύνει τόν πόνο μας, εἰρηνεύει τήν ψυχή μας.
2. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΑΣ
Παρ’ ὅλους ὅμως αὐτούς τούς κινδύνους, συνεχίζει ὁ θεῖος ἀπόστολος, ἐπειδή ἔχουμε τό ἴδιο Ἅγιο Πνεῦμα, πού μᾶς στηρίζει στήν πίστι, σύμφωνα μ’ αὐτό ἀναφέρεται στούς Ψαλμούς: «ἐπίστευσα διό ἐλάλησα», καί ἐμεῖς πιστεύουμε γι’ αὐτό καί θαρραλέως κηρύττουμε τόν λόγο τῆς πίστεώς μας. Καί γνωρίζουμε ὅτι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἀνέστησε τόν Κύριο Ἰησοῦ, θά ἀναστήσῃ καί ἐμᾶς, διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί θά μᾶς παρουσιάσῃ ἔνδοξα στό βῆμα του μαζί μέ σᾶς. Διότι «τά γάρ πάντα δι’ ὑμᾶς», ὅλα γιά σᾶς γίνονται. Γιά χάρι σας μᾶς σώζει ὁ Θεός ἀπό τόσους κινδύνους, γιά χάρι σας πλεονάζουν οἱ εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Καί ἔτσι οἱ εὐεργετούμενοι εἶναι περισσότεροι, ὥστε ἡ εὐχαριστία πρός τόν Θεό νά πλεονάσῃ γιά νά δοξάζεται τό ὄνομά του.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΜΑΣ λοιπόν, γίνονται, μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τί μεγάλη ἀλήθεια, ἀδελφοί. Ὅλα γιά χάρι μας. Ὁ ἄπειρος Θεός κάνει τά πάντα γιά μᾶς. Ἀφήνει τό μεγαλεῖο τῆς Θεότητος καί γίνεται ἄνθρωπος· συναναστρέφεται μαζί μας καί μᾶς ἀποκαλύπτει τό φῶς τῆς θεογνωσίας του. Ἀνεβαίνει στό μαρτυρικό σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ καί κατεβαίνει ἐν τοῖς καταχθονίοις, γιά νά συντρίψῃ τίς πύλες τοῦ Ἅδου καί νά μᾶς ἀνοίξῃ τίς πύλες τοῦ οὐρανοῦ· γιά νά μᾶς καταστήσῃ μετόχους τοῦ παραδείσου καί τῆς βασιλείας του.
Ἀλλά καί καθημερινά πόσα κάνει ὁ Θεός γιά μᾶς. Ὅλα μᾶς τά παρέχει μέσα στήν Ἁγία του Ἐκκλησία· γιά μᾶς τά μυστήρια τῆς σωτηρίας, γιά μᾶς ἡ Ἐξομολόγησι, γιά μᾶς ἡ Θεία κοινωνία, γιά μᾶς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, γιά μᾶς οἱ πνευματικοί μας πατέρες. Γιά μᾶς καί τόσες ἄλλες ἀμέτρητες καθημερινές εὐεργεσίες φανερές ἤ ἀφανεῖς. Ἀκόμη κι αὐτές οἱ δυσκολίες τῆς ζωῆς μας, εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ εἶναι. Ὅλα γιά τή σωτηρία μας. Ὅλα γιά τήν θέωσί μας. Ὁ ἅγιος Θεός λοιπόν κάνει τά πάντα γιά μᾶς. Καί τί ζητᾶ ἀπό μᾶς. Τίποτε, παρά μόνο τή θέλησί μας. Νά λέμε ἕνα ναί στόν Θεό, καί ὅλα τά ἄλλα Αὐτός μέ τήν χάρι του θά τά ἐπιτελέσει. Ἀλήθεια, ἀδελφοί, λέμε τό ναί στόν Θεό; Εἴμαστε πρόθυμοι νά τόν ἀκολουθοῦμε; Ἑκεῖνος κάνει τά πάντα γιά μᾶς. Ἐμεῖς ἄς κάνουμε αὐτό πού μποροῦμε, πού εἶναι τό ἐλάχιστο.
