Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Γιὰ τὴν ψυχή, ὅταν πειράζεται ἀπό τὸν Ἐχθρό, πῶς πρέπει νὰ προσεύχεται στὸν Θεὸ μὲ δάκρυα (γ)
“Ἀπάλλαξε καὶ τὴ δική μου θλιμμένη ψυχή ἀπό τὴν ντροπὴ καὶ τὸ ὄνειδος τοῦ Ἐχθροῦ ποὺ μὲ θλίβει, εὔσπλαχνε Γιατρέ• δεῖξε στὰ μέλη μου τὴν πολλή σου σοφία, καὶ κάνε ἀμόλυντα τὰ τραύματά μου, καὶ βάλε σ’ αὐτὰ τὴν ὡραιότητα τῆς ἀρετῆς, καὶ ἂς κηρυχθεῖ ἡ θεία χάρη σου, ὅτι αὐτὴ μὲ ἔσωσε• ἀναμάρτητε Ἀμνέ, ποὺ σφαγιάσθηκες γιὰ τὴ σωτηρία τῆς οἰκουμένης καὶ εἰρήνευσες τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ, μὴ μὲ ἀπομακρύνεις, ἐπειδὴ πλησίασα χωρὶς ντροπή, καὶ μὴ μοῦ πεῖς• «Τί ὑπέφερες ἐξαιτίας μου;». Κατὰ τὴ φοβερὴ καὶ φρικτὴ ἐκείνη μέρα θὰ πεῖς σ’ ἐμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς• «Ξέρετε τί ὑπέφερα γιὰ σᾶς; Ἐνῶ ἤμουν ἀόρατος, ἔγινα ὁρατὸς σ’ ἐσᾶς• ἐνῶ ἤμουν ἀθάνατος, καταδικάστηκα γιὰ σᾶς σὲ θάνατο• ἐνῶ ἤμουν ἀναμάρτητος, δέχτηκα γιὰ σᾶς ραπίσματα• καὶ ἔτσι, ἐνῶ μὲ σταύρωναν, δὲν ὀργίσθηκα, ἐνῶ μὲ χλεύαζαν, δὲν καταράσθηκα. Ἐγώ ὁ Δεσπότης, ἐνῶ ἤμουν ξένος ἀπό ὅλα τὰ ἁμαρτήματα καὶ ἀπό ὅλες τὶς κατηγορίες, τὰ ὑπέφερα αὐτὰ γιὰ σᾶς. Ἐσεῖς πού ἤσασταν ἔνοχοι, τί ὑποφέρατε γιὰ μένα;». Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο δὲν ἔχει κανεὶς ἀπό μᾶς ἀπολογία. Θυμήσου, Κύριε, ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ ὑπέφερες γιὰ μᾶς, χάρη στὴ δική σου εὐσπλαχνία καὶ χάρη στὴ δική σου καλοσύνη καὶ δικαιοσύνη, καὶ ὄχι χάρη στὰ δικά μας σπουδαία ἔργα· διότι ὅπως παραδόθηκες τότε γιὰ μᾶς, ὁ ἅγιος, ὁ ἀναμάρτητος, καὶ τώρα, Δέσποτα, εἶσαι ὁ Ἴδιος, διότι δὲν ἄλλαξε ἡ εὐσπλαχνία τῆς θεότητάς σου, τὴν ὁποία ἔχεις σύμφωνη μὲ τὴν θεία φύση σου, ἐμεῖς ὅμως καὶ τότε ἤμασταν ἀσεβεῖς καὶ πονηροί, καὶ τώρα εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ καὶ ἀδύναμοι. Τὴ δωρεὰ λοιπόν, πού μᾶς πρόσφερες χάρη στὴν εὐσπλαχνία σου, μὴν τὴν ἀφαιρέσεις ἀπό μᾶς• διότι, ἂν τότε μᾶς ἐλευθέρωσες ἐξαιτίας τῆς εὐσέβειάς μας, καὶ τώρα ἐπειδὴ ἁμαρτήσαμε, ὀργίζεσαι γι’ αὐτὸ καὶ ἀπομακρύνεις τὸ σπλαχνικό σου χέρι, εὐλόγα θὰ ποῦμε, ἅγιε Θεέ, ὅτι τότε μᾶς ἐλευθέρωσες ἐξαιτίας τῆς εὐσέβειάς μας, καὶ τώρα ἀπεναντίας ἀπομακρύνθηκες ἀπό μας, ἐπειδὴ ἁμαρτήσαμε· ἀλλά ὅπως εἶπα προηγουμένως, ἐμεῖς καὶ τότε ἤμασταν ἀσεβεῖς καὶ τώρα εἴμαστε ἁμαρτωλοί• τὸ δῶρο λοιπὸν πού μᾶς πρόσφερες χάρη στὴ φιλανθρωπία σου, ἄς μείνει σ’ ἐμᾶς ἀναφαίρετο ὡς τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας”. (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 59 κ.ἑ.)
