Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Ἐξομολόγηση, δηλαδὴ προσευχὴ πρὸς τὸν Θεὸ (β)
“Διότι, νά, καὶ ὁ ἀέρας λάμπει καὶ τὰ πουλιὰ ἀλλάζουν τὸ κελάηδημά τους χάρη στὴ δόξα τῆς πολλῆς σοφίας σου. Νά, καὶ ἡ γῆ ὅλη ντύνεται τὴ φορεσιὰ τῶν πολύχρωμων λουλουδιῶν, ποὺ ὑφαίνεται χωρὶς ἀνθρώπινα χέρια. Χαίρεται καὶ γιορτάζει δυὸ γιορτές• μιὰ γιορτὴ γιὰ τὸν γιό της, τὸν πρωτότοκο Ἀδάμ, διότι ζωοποιήθηκε, καὶ μιὰ γιορτὴ γιὰ τὸν Κύριό της. Νά, καὶ ἡ θάλασσα γεμίζει ἀπό ἕνα πλῆθος μὲ τὴ χάρη σου, καὶ φέρνει πλοῦ¬το σ’ ἐκείνους ποὺ ταξιδεύουν σ’ αὐτήν. Ἡ χάρη σου μοῦ ἔδωσε τὸ θάρρος νὰ μιλήσω σ’ ἐσένα• καὶ ὁ πόθος ποὺ ἔχω μὲ ἀναγκάζει νὰ ἔρθω πρὸς ἐσένα. Ὁ ὄφις ὁ ἀνθρωποκτόνος ἀπό τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας, κατὰ τὸν καιρὸ αὐτὸ πλησιάζει καὶ ἀνοίγει τὸ στόμα του• πόσο περισσότερο θὰ ἀνοίξει τὸ στόμα του ὁ δοῦλος σου, ὁ ὁποῖος σὲ ποθεῖ, γιὰ τὴ δόξα καὶ τὸν ἔπαινο τῆς χάριτός σου; Ἐσύ ποὺ δέχθηκες καὶ ἐπαίνεσες τὸ δίλεπτο ἐκείνης τῆς χήρας, δέξου τὴ δέηση τοῦ δούλου σου καὶ πλήθυνε τὴν προσευχή μου· καὶ δώρισέ μου τὰ αἰτήματά μου, γιὰ νὰ γίνω ναὸς τῆς χάριτός σου, καὶ γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα μου καὶ νὰ μὲ διδάξει αὐτή, πὼς νὰ ἀρέσω στὴν ἴδια, καὶ γιὰ νὰ κρούσει αὐτὴ στὴν κιθάρα μου μελωδίες κατανύξεως καὶ γεμᾶτες ἀπό εὐφροσύνη, καὶ νὰ σφίξει τὴ διάνοιά μου, ὅπως μὲ τὸ χαλινάρι, γιὰ νὰ μὴν πλανηθῶ καὶ ἁμαρτήσω σ’ ἐσένα, καὶ ἐκδιωχθῶ ἀπό ἐκεῖνο τὸ φῶς. Ἐκπλήρωσε, Κύριε, ἐκπλήρωσε τὴ δέησή μου, καὶ ἀξίωσε μὲ νὰ κληθῶ στὴ βασιλεία σου• ἐγώ ποὺ εἶχα πλανηθεῖ καὶ ἤμουν ἀκάθαρτος ἀλλὰ καθαρίστηκα, καὶ ἐγώ ποὺ ἤμουν ἀνόητος ἀλλά ἀπόκτησα σοφία, καὶ ἐγώ ποὺ ἤμουν ἄχρηστος καὶ ἔγινα ὠφέλιμος γιὰ τὸ ποίμνιο τῶν ἐκλεκτῶν σου, τῶν ἀσκητῶν καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων ποὺ εὐαρέστησαν ἐσένα· αὐτοί χαρούμενοι μέσα στὸν παράδεισο πρεσβεύουν οἱ ἴδιοι γιὰ τὴ σωτηρία μου, καὶ παρακαλοῦν ἐσένα τὸν μόνο φιλάνθρωπο”. (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 73 κ.ἑ.)
