1. ΦΩΣ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ
Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στό μεγάλο θαῦμα πού συντελεῖ ὁ Χριστός στίς ψυχές τῶν ἁγίων του ἀλλά καί κάθε ἀγωνιζομένου πιστοῦ: τό θαῦμα τοῦ φωτισμοῦ τῶν ψυχῶν μας, γιά νά κατάνοήσουμε τήν θεότητά του. Τί ὅμως ἀκριβῶς σημαίνει αὐτό; Μᾶς τό ἐξηγεῖ ὁ θεῖος Παῦλος:
Ὁ Θεός στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τῆς κτίσεως τό πρῶτο πού ἐδημιούργησε ἦταν τό φῶς. Ὅμως ὁ Δημιουργός τῆς κτίσεως κατόπιν κατά τήν τραγική στιγμή τῆς πτώσεως εἶδε τό πλάσμα του νά βυθίζεται στό πνευματικό σκοτάδι. Πῶς θά μποροῦσε λοιπόν ἡ ἀγάπη του πού δέν ἀνεχόταν νά εἶναι ἡ ἄψυχη κτίσι βυθισμένη στό σκοτάδι ν’ἀφήσῃ στό σκοτάδι τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων; Γι’ αὐτό λοιπόν ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά ἀναδημιουργήσῃ τόν σκοτισμένο ἄνθρωπο καί νά ἐπαναφέρῃ τό φῶς του στήν ψυχή του. Τώρα καί πάλι ὁ Χριστός τό πρῶτο ἔργο πού ἐνεργεῖ καί προσφέρει στήν νέα κτίσι εἶναι τό φῶς. Φῶς πνευματικό πού μεταγγίζει στήν ἀνακαινισμένη ψυχή μας. Ὅμως ἐδῶ ὁ θεῖος Παῦλος τονίζει ἰδιαιτέρως μιά συγκεκριμένη φωτιστική ἐνέργεια τοῦ θείου φωτός στίς ψυχές μας. Μᾶς λέγει λοιπόν ὅτι τώρα ὁ Χριστός μας φωτίζει τό νοῦ μας μέ τίς θεῖες του ἀστραπές γιά νά κατάνοήσουμε τό μέγιστο μυστήριο, νά κατανοήσουμε ποιός εἶναι ὁ ἴδιος: ὅτι δέν εἶναι μόνον ἄνθρωπος ἀναμάρτητος, δέν εἶναι μόνον ὁ Μεσσίας τῆς ἀνθρωπότητος, ὁ μέγας προφήτης, ἀρχιερεύς καί βασιλεύς, ἀλλά ὁ ὕψιστος Θεός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. Πῶς νά κατανοήσῃ ὅμως ὁ μικρός καί πεπερασμένος νοῦς μας τό ἀσύλληπτο αὐτό μυστήριο; Ἐπειδή λοιπόν μόνοι μας δέν μποροῦμε αὐτό οὔτε κἄν νά τό διανοηθοῦμε, ὁ Χριστός ἀκτινοβολεῖ μέσα στήν ψυχή μας τό φῶς του γιά νά μπορέσουμε κάπως νά προσεγγίσουμε τό φοβερό αὐτό μυστήριο.
Ἀπορεῖ ὁ θεῖος Παῦλος καί θαυμάζει πῶς μέσα στά σώματά μας πού εἶναι φτιαγμένα ἀπό χῶμα, μέσα σέ εὔθραυστα αὐτά σκεύη, ὁ Χριστός ἐναποθέτει ἕνα ἀπείρου ἀξίας θησαυρό: τήν γνῶσι τῆς θεότητός του. Πῶς ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί καί ἀνάξιοι νά φυλάττουμε μέσα μας τόν ἀτίμητο θησαυρό τῆς γνώσεως τοῦ ἀπείρου Θεοῦ; Σέ μᾶς πού εἴμαστε ὅλοι ἀδυναμία καί ἀσημότητα, ὁ Χριστός πλημμυρίζει τίς ψυχές μας μέ τό θεῖο καί οὐράνιο φῶς του, γιά νά πιστεύουμε καί νά βιώνουμε ὅτι ὁ Χριστός μας εἶναι ὁ ἀπρόσιτος Θεός.
2. ΣΚΟΤΑΔΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος κατόπιν μᾶς παρουσιάζει ἕνα δεύτερο θαῦμα, πού ἀποτελεῖ συνέπεια τοῦ πρώτου. Ἀφοῦ μᾶς παρουσίασε στήν ἀρχή τό μυστήριο πού ζοῦμε μέσα μας, τώρα μᾶς παρουσιάζει τό δρᾶμα πού ζοῦμε γύρω μας. Μέσα μας λέγει, ζοῦμε φῶς, ἔξω ὅμως σκοτάδι. Ὅμως ἐνῶ ζοῦμε αὐτήν τήν ἀντίθεσι, ζοῦμε ταυτόχρονα κι ἕνα θαῦμα. Καί τό θαῦμα, αὐτό ἀκριβῶς εἶναι: ὅτι τό ἐξωτερικό σκοτάδι, δέν μπορεῖ νά νικήσῃ τό φῶς τῆς ψυχῆς μας. Πῶς ὅμως συμβαίνει αὐτό; Μᾶς τό ἐξηγεῖ ὁ θεῖος ἀπόστολος. Λέγει λοιπόν:
Ἐνῷ οἱ χριστιανοί μέσα στίς ψυχές μας βιώνουμε τό φῶς τῆς θεότητος τοῦ Κυρίου μας, ταυτόχρονα ἐξωτερικά ζοῦμε μέσα σέ θλίψεις καί διωγμούς καί πειρασμούς. Ἐπειδή ὅμως μέσα μας ἔχουμε τό φῶς τῆς θείας γνώσεως, καί γνωρίζουμε πολύ καλά ὅτι ὁ Κύριός μας εἶναι τό παντοκράτωρ Θεός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, οἱ ἐξωτερικοί πειρασμοί δέν μποροῦν νά ἀλλοιώσουν τήν ψυχή μας. Ἐξωτερικά θλιβώμαστε, ἀλλά ἐσωτερικά δέν στενοχωρούμαστε. Ἐνῶ γύρω μας κάθε στιγμή καί ὥρα μᾶς θλίβουν ἐχθροί καί φίλοι, γνωστοί καί ἄγνωστοι, συγγενεῖς καί ξένοι, ἐμεῖς μέσα μας ζοῦμε ἐσωτερική γαλήνη, δέν σκοτεινιάζει ἡ ψυχή μας, δέν αἰσθανόμαστε στενότητα καρδίας, ἐσωτερική ἀσφυξία. Πιεζόμαστε μόνον ἐξωτερικά ἀπό κάθε εἴδους δυσκολίες καί προβλήματα, ἀποροῦμε βέβαια γιά τό τί πρέπει νά κάνουμε ἀπέναντι στούς ἀλλεπάλληλους πειρασμούς, ἀλλά δέν ἀπελπιζόμαστε. Ἀκόμη κι ὅταν κάποτε μᾶς κατάβάλλουν οἱ πειρασμοί καί μᾶς ρίξουν κάτω δοκιμασίες σκληρές, δέν τά χάνουμε. Διότι γνωρίζουμε ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, εἶναι ὁ ἐξουσιαστής τῆς ζωῆς μας καί δέν μᾶς ἐγκαταλείπει, ἀλλά μᾶς δίνει θεία δύναμι καί χάρι. Ὁποιεσδήποτε λοιπόν κι ἄν εἶναι οἱ δυσκολίες μας καί οἱ κίνδυνοι πού ἀντιμετωπίζουμε, καί ὁσοδήποτε κι ἄν ἐνταθοῦν οἱ στενοχώριες πού μᾶς κυκλώνουν, τό φῶς τῆς θείας χάριτος πού ἔχουμε μέσα μας, μᾶς χαρίζει δύναμι ἀκαταγώνιστη, καί ὑπομονή θαυμαστή. Ὅταν τό φορτίο μας πάει νά γίνῃ ἀνυπόφορο, τήν κρίσιμη στιγμή παρεμβαίνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός πού ἔχουμε μέσα μας καί μᾶς προστατεύει. Ἔτσι λοιπόν κάθε ἡμέρα πεθαίνουμε, ἀλλά κάθε ἡμέρα ζοῦμε. Κάθε ἡμέρα τό φῶς τοῦ Χριστοῦ νικᾶ τό σκοτάδι.
Ἄς κρατοῦμε λοιπόν μέσα μας τό φῶς τοῦ Χριστοῦ μας γιά νά ἀντέχουμε τίς θλίψεις καί δοκιμασίες τῆς ζωῆς, γιά νικοῦμε τό ζοφερό σκοτάδι πού μᾶς περικυκλώνει καί νά γινόμαστε τέκνα φωτός καί εἰρήνης.
