Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Αρχή της πρώτης παραινέσεως (δ)
«Ἀλλά καὶ διὰ μέσου αὐτῆς τῆς ἀκρασίας του ὁ ἀκρατής ἄνθρωπος θὰ πέσει στὶς σαρκικὲς ἡδονές. Πρέπει λοιπὸν μὲ εὐσέβεια καὶ μὲ σωστὸ τρόπο νὰ κυβερνοῦμε τὸ σῶμα μας. Ὅταν μάλιστα μένεις στὴν ἔρημο νὰ ἀσκεῖς διαρκῶς τὶς ἀρετὲς ποὺ πρέπει: τὸ ὀρθὸ καὶ ταπεινὸ φρόνημα, τὴν ἐγρήγορση καὶ τὴν ἀνδρεία, τὴν ἀμεριμνία καὶ τὴν ἀφιλαργυρία, τὴν τέλεια ἁγιότητα καὶ τὴν καρτερία στοὺς κόπους, τὴ διάθεση νὰ παρηγορεῖς ὅλους καὶ τὴν ἀκρίβεια στὴ μακροθυμία, τὴ σταθερότητα τῆς διάνοιας ποὺ πρέπει γιὰ τὸν Θεό, γεγονὸς ποὺ προξενεῖ ἐξασθένιση τῶν παθῶν καὶ διωγμὸ τῶν δαιμόνων, τὴν ἀφοβία τῆς σωματικῆς ἀρρώστιας ἤ τῆς παρουσίας τοῦ θανάτου• ἀπεναντίας νὰ περιμένεις μὲ τόση χαρὰ τὴν ἀναχώρηση ἀπ’ αὐτὸ τὸν κόσμο, σὰν νὰ πρόκειται νὰ σὲ ἀνακαλέσουν ἀπό τὴν καταναγκαστικὴ ἐργασία στὰ μεταλλεῖα ἤ ἀπό τὴν ἐξορία, καὶ νὰ σὲ φέρουν στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο ποὺ εἶπε: «Ἐπιθυμῶ νὰ ἀποθάνω καὶ νὰ εἶμαι μαζὶ μὲ τὸν Χριστό».Ἐκεῖνος ποὺ μένει σὲ κοινόβιο πρέπει νὰ ἐπιδιώκει τὰ ἑξῆς: νὰ εἶναι ὑπάκουος, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, χωρὶς καμιὰ ἄντιλογια• νὰ ἐπιδιώκει νὰ ἔχει συμπόνια καὶ νὰ εἶναι ἀκενόδοξος• νὰ μὴν ἀγαπᾶ τὰ ἀξιώματα καὶ νὰ μὴν ἐπιδιώκει τὶς τιμές• νὰ εἶναι πρόθυμος στὶς ἀγρυπνίες καὶ τὶς προσευχές• νὰ εἶναι καρτερικὸς στὴν ἄσκηση καὶ στὶς ἐργασίες• νὰ φεύγει καὶ νὰ μὴ μιλάει καὶ νὰ ἡσυχάζει• νὰ φεύγει ἀπό τὴ μιά τούς αἱρετικοὺς καὶ βλαβεροὺς ἀνθρώπους, καὶ ἀπό τὴν ἄλλη νὰ μὴ λέει αὐτὰ ποὺ εἶναι ἀπαγορευμένα καὶ δὲν ἀρέσουν στὸν Θεό, καὶ νὰ ἠσυχάζει ἀπό τούς θορύβους καὶ ἀπό τὶς βιωτικὲς φροντίδες• νὰ μὴ γυρίζει ἀπό κελλὶ σὲ κελλί, νὰ μὴ βάζει μπροστὰ στὸν ἀδελφὸ ἐμπόδιο ἡ σκάνδαλο, νὰ μὴ μιλάει ἄκριτα, νὰ μὴν εἶναι ὑποδουλωμένος στὸ θυμὸ ἤ τὴν ὀργή, νὰ μὴν καλλωπίζεται φορώντας ὡραῖα ἐνδύματα, νὰ μὴν περιποιεῖται τὸ σῶμα του γιὰ νὰ τὸ παρουσιάσει ὡραῖο, νὰ μὴν ἔχει ἀχαλίνωτα τὰ μάτια του.» (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
«Ἀλλά καὶ διὰ μέσου αὐτῆς τῆς ἀκρασίας του ὁ ἀκρατής ἄνθρωπος θὰ πέσει στὶς σαρκικὲς ἡδονές. Πρέπει λοιπὸν μὲ εὐσέβεια καὶ μὲ σωστὸ τρόπο νὰ κυβερνοῦμε τὸ σῶμα μας. Ὅταν μάλιστα μένεις στὴν ἔρημο νὰ ἀσκεῖς διαρκῶς τὶς ἀρετὲς ποὺ πρέπει: τὸ ὀρθὸ καὶ ταπεινὸ φρόνημα, τὴν ἐγρήγορση καὶ τὴν ἀνδρεία, τὴν ἀμεριμνία καὶ τὴν ἀφιλαργυρία, τὴν τέλεια ἁγιότητα καὶ τὴν καρτερία στοὺς κόπους, τὴ διάθεση νὰ παρηγορεῖς ὅλους καὶ τὴν ἀκρίβεια στὴ μακροθυμία, τὴ σταθερότητα τῆς διάνοιας ποὺ πρέπει γιὰ τὸν Θεό, γεγονὸς ποὺ προξενεῖ ἐξασθένιση τῶν παθῶν καὶ διωγμὸ τῶν δαιμόνων, τὴν ἀφοβία τῆς σωματικῆς ἀρρώστιας ἤ τῆς παρουσίας τοῦ θανάτου• ἀπεναντίας νὰ περιμένεις μὲ τόση χαρὰ τὴν ἀναχώρηση ἀπ’ αὐτὸ τὸν κόσμο, σὰν νὰ πρόκειται νὰ σὲ ἀνακαλέσουν ἀπό τὴν καταναγκαστικὴ ἐργασία στὰ μεταλλεῖα ἤ ἀπό τὴν ἐξορία, καὶ νὰ σὲ φέρουν στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο ποὺ εἶπε: «Ἐπιθυμῶ νὰ ἀποθάνω καὶ νὰ εἶμαι μαζὶ μὲ τὸν Χριστό».Ἐκεῖνος ποὺ μένει σὲ κοινόβιο πρέπει νὰ ἐπιδιώκει τὰ ἑξῆς: νὰ εἶναι ὑπάκουος, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, χωρὶς καμιὰ ἄντιλογια• νὰ ἐπιδιώκει νὰ ἔχει συμπόνια καὶ νὰ εἶναι ἀκενόδοξος• νὰ μὴν ἀγαπᾶ τὰ ἀξιώματα καὶ νὰ μὴν ἐπιδιώκει τὶς τιμές• νὰ εἶναι πρόθυμος στὶς ἀγρυπνίες καὶ τὶς προσευχές• νὰ εἶναι καρτερικὸς στὴν ἄσκηση καὶ στὶς ἐργασίες• νὰ φεύγει καὶ νὰ μὴ μιλάει καὶ νὰ ἡσυχάζει• νὰ φεύγει ἀπό τὴ μιά τούς αἱρετικοὺς καὶ βλαβεροὺς ἀνθρώπους, καὶ ἀπό τὴν ἄλλη νὰ μὴ λέει αὐτὰ ποὺ εἶναι ἀπαγορευμένα καὶ δὲν ἀρέσουν στὸν Θεό, καὶ νὰ ἠσυχάζει ἀπό τούς θορύβους καὶ ἀπό τὶς βιωτικὲς φροντίδες• νὰ μὴ γυρίζει ἀπό κελλὶ σὲ κελλί, νὰ μὴ βάζει μπροστὰ στὸν ἀδελφὸ ἐμπόδιο ἡ σκάνδαλο, νὰ μὴ μιλάει ἄκριτα, νὰ μὴν εἶναι ὑποδουλωμένος στὸ θυμὸ ἤ τὴν ὀργή, νὰ μὴν καλλωπίζεται φορώντας ὡραῖα ἐνδύματα, νὰ μὴν περιποιεῖται τὸ σῶμα του γιὰ νὰ τὸ παρουσιάσει ὡραῖο, νὰ μὴν ἔχει ἀχαλίνωτα τὰ μάτια του.» (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
