Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Δέυτερη παραίνεση (γ)
«Αὐτοὶ ὄμως, ἐπειδὴ φρονοῦν τὰ ἀντίθετα, ἐξαπατοῦν τὶς ψυχές, διότι ὄχι μόνο τὰ ἐφαρμόζουν στὴν πράξη, ἀλλὰ καὶ ἐπιδοκιμάζουν αὐτοὺς ποὺ συμπεριφέρονται ἔτσι. Καὶ ὅταν πάλι δοῦν κάποιον νὰ ἀπέχει ἀπό τὴ σιχαμερὴ πράξη, φέρνουν ἕνα σωρὸ ἀνόητες δικαιολογίες, λέγοντας• «Ὁ τάδε ἔχει ψυχρὴ ἰδιοσυγκρασία»• ὅμως ἐλέγχονται γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκαλύπτονται ὅτι δὲν τὰ λένε αὐτὰ ἀπό καλή διάθεση. Ἂν λοιπὸν αὐτὸ ἦταν σύμφωνο μὲ τὴν πρόθεσή του, δὲ θὰ ἔπρεπε νὰ πεῖ ὁ Ἀπόστολος• «Ἐκεῖνος ποὺ ἀγωνίζε¬ται, ἐγκρατεύεται σὲ ὅλα», ἀλλά ἔπρεπε νὰ λέει• «Καθένας ποὺ ἀγωνίζεται, καὶ ποὺ ἔχει θερμὴ ἰδιοσυγκρασία, κάνει ἐγκράτεια σὲ ὅλα». Ἂν λοιπὸν ἄλλοι χρειάζονταν τὴν ἐγκράτεια καὶ ἄλλοι ὄχι, ποιὸς ἀπό αὐτοὺς πού ἀγαποῦν τὸν Κύριο δὲ θὰ κατηγορήσει αὐτὴ τὴν ἀνόητη ἄποψη; Διότι ποιὸν δὲν πολεμᾶ καὶ δὲ θλίβει ὁ Ἐχθρός, εἴτε ἄνδρες εἴτε γυναῖκες; Ἡ ἐγκράτεια λοιπὸν εἶναι ἀπαραίτητη, ἀλλά νὰ συνοδεύεται ἀπό εὐσεβῆ λογισμό. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ἄς προσέξουμε, γιὰ νὰ μὴν προξενήσουμε στοὺς ἑαυτούς μας πολλὴ κατάκριση, καὶ ὅσο βρισκόμαστε σ’ αὐτή τὴ ζωὴ καὶ μετὰ τὴν ἀναχώρησή μας ἀπό τὴ ζωή. Διότι αὐτὸς ποὺ εἶναι σήμερα ὡραῖος, αὔριο θὰ εἶναι ἄσχημος• ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ σῶμα περιβάλλεται μὲ πολλὴ ἀδυναμία. Λοιπόν, ὅσοι πόθησαν τὴν ἐνάρετη ζωή, δὲ θὰ ἐπαινεθοῦν μόνο τὸν καιρὸ ποὺ βρίσκονται στὸ ἄνθος τῆς νιότης τους, κατὰ τὴν ὁποία προτίμησαν τὴ σωφροσύνη, ἀλλὰ καὶ στὰ γηρατειὰ θὰ τοὺς θαυμάσει πά¬ρα πολὺ ὁ κόσμος. Διότι ὁ καλὸς ὁ σπόρος προξενεῖ εὐχαρίστηση στοὺς θεατές, ὄχι μόνο ὅταν ἡ πεδιάδα εἶναι καταπράσινη, ἀλλά καὶ ὅταν τὰ χωράφια εἶναι λευκά, ἕτοιμα γιὰ θερισμό, καὶ ἔχουν κυρτὸ τὸ στάχυ, γερμένο στὴ γῆ. Πραγματικά, εὐφραίνει πολὺ αὐτοὺς ποὺ τὸν βλέπουν!» (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
