Κυριακή10 ις΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ.
Εὐαγγέλιον: Κυρ. ιϛ΄ Μτθ., «Εἶπεν ὁ Κύριος… ἄνθρωπός τις ἀποδημῶν» (Μτθ. κε΄ 14-30).
14 Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ,
15 καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν,
ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως.
16 πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα.
17 ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο.
18 ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ.
19 μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ᾿ αὐτῶν λόγον.
20 καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς.
21 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.
22 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς.
23 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.
24 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας·
25 καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν.
26 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα!
27 ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ.
28 ἄρατε οὖν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα.
29 τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ·
30 καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
Ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα.
14 Γιά νά σᾶς βρεῖ λοιπόν ὁ Κύριος ἕτοιμους, δέν ἀρκεῖ νά εἶστε μόνο προνοητικοί καί φρόνιμοι, ἀλλά καί δραστήριοι καί ἐπιμελεῖς· διότι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί ἡ κρίση καί ἀνταπόδοση πού θά κάνει ὁ Κύριος θά μοιάζει μ’ ἕναν ἄνθρωπο πού σκόπευε νά ταξιδέψει, ὁ ὁποῖος κάλεσε τούς δούλους του καί τούς παρέδωσε τά ὑπάρχοντά του, γιά νά ζητήσει ἀπ’ αὐτούς μετά ἀπό καιρό λογαριασμό γιά τή διαχείρισή τους.
15 Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔδωσε σέ ἄλλον πέντε τάλαντα, σέ ἄλλον δύο καί σέ ἄλλον ἕνα· στόν καθέναν ἔδωσε ἀνάλογα μέ τήν ἱκανότητα πού εἶχε νά ἐμπορευθεῖ τά ὅσα θά τοῦ ἔδινε. Κι ἔφυγε ἀμέσως γιά τό ταξίδι. (Δηλαδή ὁ Θεός προίκισε κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά μέ διάφορα χαρίσματα, γιά νά τά χρησιμοποιήσει γιά τό καλό καί τήν ὠφέλεια τοῦ συνανθρώπου του).
16 Ἐκεῖνος λοιπόν πού πῆρε τά πέντε τάλαντα, πῆγε, ἐργάστηκε μ’ αὐτά καί κέρδισε ἄλλα πέντε τάλαντα.
17 Τό ἴδιο κι ἐκεῖνος πού πῆρε τά δύο τάλαντα, κέρδισε ἄλλα δύο. Καί οἱ δύο αὐτοί δοῦλοι χρησιμοποίησαν στόν ἴδιο βαθμό καλῆς διαθέσεως καί ζήλου τίς ἱκανότητες καί τά χαρίσματα πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός γιά τή δική του δόξα καί τήν ὠφέλεια τῶν συνανθρώπων τους.
18 Ἐκεῖνος ὅμως πού πῆρε τό ἕνα τάλαντο, πῆγε καί ἔσκαψε στή γῆ κι ἔκρυψε ἐκεῖ τό χρῆμα τοῦ κυρίου του. Δηλαδή δέν καταχράσθηκε τό τάλαντο, ἀλλά ἔδειξε ἀμέλεια καί δέν ἐργάστηκε νά τό ἐπαυξήσει.
19 Ὕστερα λοιπόν ἀπό πολύ χρόνο ἦλθε ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων κι ἔκανε λογαριασμό μαζί τους.
20 Κι ἀφοῦ προσῆλθε ἐκεῖνος πού πῆρε τά πέντε τάλαντα, πρόσφερε ἄλλα πέντε τάλαντα καί εἶπε: Κύριε, πέντε τάλαντα μοῦ παρέδωσες· νά, ἄλλα πέντε τάλαντα κέρδισα μ’ αὐτά.
21 Τότε τοῦ εἶπε ὁ κύριός του: Πολύ καλά, δοῦλε καλέ καί πιστέ! Σέ λίγα ἤσουν πιστός, σέ πολλά θά σέ ἐγκαταστήσω. Μπές μέσα γιά νά ἀπολαύσεις τήν ἴδια χαρά μέ τόν κύριό σου. Ἀφοῦ φάνηκες πιστός στά πέντε τάλαντα, ἔλα νά γίνεις συγκυρίαρχος στή μεγάλη περιουσία μου. Ἔλα νά ἀπολαύσεις τήν ἀπεριόριστη μακαριότητα τοῦ οὐρανοῦ.
22 Πλησίασε κατόπιν κι ἐκεῖνος πού πῆρε τά δύο τάλαντα καί εἶπε: Κύριε, δύο τάλαντα μοῦ παρέδωσες· νά, ἄλλα δύο τάλαντα κέρδισα μ’ αὐτά.
23 Καί ὁ κύριός του τοῦ εἶπε: Πολύ καλά, δοῦλε καλέ καί πιστέ! Σέ λίγα ἤσουν πιστός, σέ πολλά θά σέ ἐγκαταστήσω. Μπές καί σύ μέσα νά ἀπολαύσεις τή χαρά τοῦ κυρίου σου.
24 Πλησίασε ὅμως κι ἐκεῖνος πού εἶχε πάρει τό ἕνα τάλαντο καί εἶπε: Κύριε, σέ κατάλαβα ὅτι εἶσαι ἄνθρωπος σκληρός· διότι θερίζεις ἐκεῖ πού δέν ἔσπειρες καί μαζεύεις στήν ἀποθήκη σου ἀπό ἐκεῖ πού δέν σκόρπισες καί δέν λίχνισες τόν ἁλωνισμένο καρπό.
25 Κι ἐπειδή φοβήθηκα, πῆγα καί ἔκρυψα τό τάλαντό σου μέσα στή γῆ. Ὁρίστε, ἔχεις τό χρῆμα σου.
26 Τότε ὁ κύριός του τοῦ ἀποκρίθηκε: Κακέ καί τεμπέλη δοῦλε! Γνώριζες ὅτι θερίζω ἐκεῖ πού δέν ἔσπειρα, καί μαζεύω ἀπό ἐκεῖ πού δέν σκόρπισα.
27 Ἔπρεπε λοιπόν ἐσύ νά καταθέσεις τό χρῆμα μου στούς τραπεζίτες, κι ὅταν θα ἐρχόμουν ἐγώ, θά ἔπαιρνα μέ τόκο αὐτό πού μοῦ ἀνήκει.
28 Πάρτε λοιπόν ἀπ’ αὐτόν τό τάλαντο καί δῶστε το σ’ ἐκεῖνον πού ἔχει τά δέκα τάλαντα.
29 Διότι σέ καθέναν πού ἔχει καί αὔξησε μέ ἐπιμέλεια καί ζῆλο ἐκεῖνο πού τοῦ δόθηκε, θά τοῦ δοθοῦν κι ἄλλα καί θά ἔχει καί περίσσευμα. Ἀπό ἐκεῖνον ὅμως πού τοῦ δόθηκαν χαρίσματα ἀλλά τά παραμέλησε καί δέν τά ἐργάστηκε ὥστε νά ἔχει κι αὐτός κάτι μέ τή δική του ἐργασία, θά τοῦ πάρουν κι αὐτό τό λίγο πού τοῦ δόθηκε καί τό ἄφησε ἀκαλλιέργητο.
30 Καί τόν ἄχρηστο δοῦλο βγάλτε τον ἀπό ἐδῶ καί ρίξτε τον στό πιό ἀπομακρυσμένο ἀπό τή βασιλεία μου καί ἀπομονωμένο σκοτάδι. Ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι θά κλαῖνε καί θά τρίζουν τά δόντια τους.
