H ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ

 

1. ΤΡΕΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος μᾶς ὁ­μι­λεῖ σή­με­ρα γιά τήν κα­κο­πά­θεια, ἕ­να θέ­μα τό ὁ­ποῖ­ο μᾶς δυ­σα­ρε­στεῖ καί μό­νον νά τό ἀ­κοῦ­με δι­ό­τι ἡ φύσι μας ρέπει στήν ἄνεσι καί στήν ραθυμία καί δέ θέλει νά συμ­φι­λι­ωθῇ μέ τόν κό­πο καί τίς κα­κου­χί­ες τῆς πνευ­μα­τι­κῆς ζω­­ῆς. Ὅ­μως χω­ρίς κα­κο­πά­θεια, πνευ­μα­τι­κή πρό­ο­δο δέν μπο­ροῦ­με νά ἔ­χου­με. Γιά νά μᾶς βο­η­θή­σῃ ὁ θεῖ­ος ἀ­πό­στο­λος νά κα­τα­νο­ή­σου­με τήν ἀ­ναγ­και­ό­τη­τα αὐ­τῆς τῆς ἀσκήσεως χρη­σι­μο­ποι­εῖ τρεῖς πα­ρα­βο­λι­κές εἰ­κό­νες, τίς εἰ­κό­νες τοῦ στρα­τι­ώ­του, τοῦ ἀ­θλη­τοῦ καί τοῦ γε­ωρ­γοῦ.

2. ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Τό πρῶ­το πα­ρά­δειγ­μα τοῦ κα­λοῦ στρα­τι­ώ­του μᾶς ὑ­πεν­θυ­μί­ζει μιά ἀπό τίς πιό συγκλονιστικές στιγμές τῆς ζωῆς μας. Τήν ἅγια ἐκείνη ὥρα πού λί­γο πρίν ἀ­πό τό βά­πτι­σμά μας, δώ­σα­με μί­α ἱερή ὑ­πό­σχε­σι στόν Θε­ό, ὅ­τι ἀρνούμαστε τό διάβολο καί τό στρά­τευ­μά του καί συν­τασ­σό­μα­στε στό στρά­τευ­μα τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ. Ἀ­πό ἐ­κεί­νη λοιπόν τήν στιγ­μή γί­να­με στρα­­τι­ῶ­τες Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ. Γιά νά γίνουμε ὅμως καί κα­λοί στρα­τι­ῶ­τες Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ θά πρέ­πει νά μάθουμε κά­θε στιγ­μή καί ὥ­ρα νά ἀ­σκού­μα­στε στόν ἀ­ό­ρα­το πνευ­μα­τι­κό πό­λε­μο πού δι­ε­ξά­γου­με μέ τόν ἀν­θρω­πο­κτό­νο δι­ά­βο­λο.

Γιά νά τό ἐπιτύχουμε αὐ­τό θά πρέ­πει νά ἐ­ξοι­κει­ω­νό­μα­στε κα­θη­με­ρι­νά μέ τίς κα­κου­χί­ες τῆς στρα­τι­ω­τι­κῆς ζω­ῆς κι ἔ­τσι νά ὑ­πο­μέ­νου­με γεν­ναί­α τούς κό­πους τῆς πνευ­μα­τι­κῆς μας μά­χης. Κι αὐ­τό πρα­κτι­κά ση­μαί­νει νά κα­κο­πα­θοῦ­με χω­ρίς νά ἀν­τι­δροῦ­με καί νά γογ­γύ­ζου­με. Ἀλλά νά κατανοοῦμε ὅ­τι στόν κό­σμο αὐ­τό ὡς στρα­τι­ῶ­τες Χρι­στοῦ θά ἀρνηθοῦμε κά­ποι­ες ἀ­πο­λαύ­σεις αὐ­τῆς τῆς ἄ­νε­της καί τρυ­φη­λῆς ζω­ῆς. Καί θά μά­θουμε νά ὑπομένουμε μέ προ­θυ­μί­α καί χα­ρά τόν κόπο καί τή στέρησι, τήν ἐξάν­τλη­σι καί τήν κακουχία. Γιά νά γίνουμε ἑ­τοι­μο­πό­λε­μοι προσφέροντας στό Χρι­στό μας τόν ἱ­δρῶ­τα τά δά­κρυ­ά καί τό αἷ­μα μας ἄν χρεια­σθεῖ.

3. ΑΘΛΗΤΕΣ

Ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος μᾶς ἐ­ξη­γεῖ ἀ­κό­μη ὅ­τι ὅ­λοι οἱ χρι­στια­νοί πρέ­πει νά εἴ­μα­στε ταυ­τό­χρο­να καί ἀ­θλη­τές ἐκ­παι­δευ­μέ­νοι καί ἐ­ξα­σκη­μέ­νοι στήν πνευ­μα­τι­κή μας πα­λαί­στρα ἐ­ναν­τί­ον τοῦ ἐ­χθροῦ μας δι­α­βό­λου. Γι­’­αὐ­τό καί κα­τά τό βά­πτι­σμά μας ὁ ἱ­ε­ρεύς, λίγο πρίν μᾶς κα­τα­δύσῃ στό νερό τῆς ἁγίας κολυμβήθρας μᾶς ἄ­λει­ψε μέ λά­δι, γιά νά μᾶς ὑποδηλώσῃ ὅτι, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι ἀθλητές ἀλείφονταν μέ λάδι γιά νά γλυ­στροῦν ἀπό τίς λαβές τῶν ἀντιπάλων τους, ἔται καί οἱ ἀθλητές τοῦ Χριστοῦ θά πρέπει νά μά­θου­με νά πα­λεύ­ου­με ἔξυπνα ξεγλυ­στρών­τας ἀ­πό τίς πα­γί­δες καί τίς ὕ­που­λες με­θο­δεῖ­ες τοῦ διαβόλου. Γιά νά γί­νου­με ὅμως ἄ­ρι­στοι ἀ­θλη­τές, θά πρέ­πει νά κα­τα­λά­βου­με κα­λά ὅ­τι ἔ­χου­με ὅ­λοι μας ἀ­νάγ­κη κα­θη­με­ρι­νῆς ἀ­σκή­σε­ως· ἀ­σκή­σεως πού ἀ­παι­τεῖ κό­πο καί ἱ­δρῶ­τα, θέλησι καί ὑπο­μο­νή, ἐγκρά­τει­α, δίαιτα, αὐτοκυριαρχία. Ἀλλά καί τήρησι ὅλων τῶν νό­μων καί κανόνων τῆς ἀ­θλή­σε­ως. Νά μήν ἀ­σκού­μα­στε δη­λα­δή ἄ­τα­κτα καί ἐ­πιπό­λαι­α, ὅ­πως ἐ­μεῖς ἐ­πι­θυ­μοῦ­με, ἀλ­λά κά­τω ἀ­πό τίς ὁ­δη­γί­ες τοῦ προ­πο­νη­τοῦ μας, τοῦ πνευ­μα­τι­κοῦ μας πατέρα, ὁ ὁ­ποῖ­ος ξέ­ρει τίς τίς δυ­νά­μεις μας καί τίς διαθέσεις μας. Ὅμως ἄθλησι μέ αὐστηρό προπονητή καί συστηματική καθοδήγησι, ση­μαίνει κα­κο­πάθεια, σημαίνει ξερίζωμα τοῦ θελή­μα­τός μας, ση­μαί­νει βία καί πόνο.

4. ΓΕΩΡΓΟΙ

Τέ­λος ὁ θεῖ­ος Παῦ­λος ἐμ­μέ­σως πλήν σα­φῶς μᾶς κα­λεῖ νά γί­νου­με καί γε­ωρ­γοί. Καί μᾶς ἐ­ξη­γεῖ σα­φῶς ὅ­τι ὅ­λοι οἱ γε­ωρ­γοί θέ­λουν καί πρέπει νά ἀ­πο­λαμ­βά­νουν τούς καρ­πούς τῶν κό­πων τους· ὅ­μως γιά νά γί­νῃ αὐ­τό θά πρέ­πει νά ὑ­πο­μέ­νουν τόν κά­μα­το τῆς κά­θε ἡ­μέ­ρας, τίς ἀν­τι­ξο­ό­τη­τες τῶν και­ρι­κῶν συν­θη­κῶν. Νά μά­θουν νά ἐρ­γά­ζον­ται σέ χει­μῶ­νες καί κα­λο­καί­ρι­α, σέ πα­γω­νι­ές καί σέ καύ­σω­νες, σέ ἀνοβρίες καί πλημ­μύ­ρες. Ὅ­λοι οἱ χρι­στια­νοί λοι­πόν γιά νά ἀ­πο­λαμ­βά­νου­με τούς καρπούς τοῦ μόχθου μας, τίς ἀ­σύλ­λη­πτες δω­ρε­ές τοῦ Θε­οῦ, θά πρέ­πει πρῶ­τα νά μάθουμε νά καλ­λι­ερ­γοῦμε τό πνευματικό χωράφι τῆς ψυχῆς μας μέ κόπο καί πόνο, ἱδρῶτα καί κακο­πά­θει­α.

5. Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΣ

Αὐ­τό τό πα­ρά­δειγ­μα τῆς κα­κο­πα­θεί­ας μᾶς ἄ­φη­σε σέ τέλειο βαθμό ὁ Κύ­ριός μας. Αὐτό μᾶς ἄφησαν ὅλοι οἱ ἄγιοι, καί ἰδαιτέρως ο Ἅγιος Χαράλαμπος πού σή­με­ρα ἑορτάζει. Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ὑπέμεινε φρικτά μαρτύρια. Ἐμεῖς καλούμαστε νά κακοπαθήσουμε σέ κάτι ἀσυγκρίτως μικρότερο. Νά ἀσκηθοῦμε μέ τήν νη­στεί­α τῶν τροφῶν καί τῶν παθῶν στήν αὐτοκυριαρχία καί τήν ἐγκράτεια. Οἱ ἅγιοι κα­κο­πάθησαν μέ φοβερά μαρτύρια ἤ μέ σκληρή ἄσκησι στά ὄρη καί στίς σπη­λιές τῆς γῆς· ἐμεῖς νά μείνουμε γιά λίγο ὄρθιοι στήν προσευχή καί τίς ἱερές ἀκολουθίες, νά κακο­πα­θή­σου­με μέ τό γονάτισμα, τίς μετάνοιες, τόν κόπο τῆς προ­σ­ευ­χῆς καί τῆς θεία λατρεία. Οἱ ἅγιοι στερήθηκαν τά πάντα, ἐμεῖς καλούμαστε νά στερηθοῦμε λίγα ἀπό αὐ­τά πού ἔχουμε γιά νά τά προσφέρουμε μέ τήν ἐλεη­μο­σύ­νη στούς πτωχούς. Ἐφόσον δέν προσφέρουμε στόν Χριστό τό αἷμα μας, νά τοῦ δώσουμε τόν ἱδρῶτα μας, τά δάκρυά μας, τούς ἀναστεναγμούς τῶν θυσιῶν μας. Κι ἄν κάποτε λιγοψυχοῦμε μέσα στίς κακοπά­θει­ες τοῦ ἀγῶ­νος μας ἄς στρέφουμε τό νοῦ μας στόν ἐ­σταυ­ρω­μέ­νο Κύριο, μέ τήν βεβαι­ό­τη­τα ὅτι καί στούς δικούς μας μι­κρούς σταυ­ρούς θά ἀκο­λουθῇ σύντομα καί ἡ Ἀ­νά­­στα­σι.