Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Πέτρ. γ΄ 10-22)·
10 ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον,
11 ἐκκλινάτω ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν, ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν·
12 ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν, πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά.
13 Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταὶ γένησθε;
14 ἀλλ’ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε,
15 Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου,
16 συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν.
17 κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας.
18 ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι·
19 ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν,
20 ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ’ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι’ ὕδατος.
21 ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ρύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι’ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ,
22 ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανόν, ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων.
Ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα.
10 Προσέχετε πολύ αὐτές τίς παρεκτροπές τῆς γλώσσας. Διότι, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, ἐκεῖνος πού θέλει νά ἀπολαμβάνει ζωή ἀκούραστη, ἄνετη καί εἰρηνική καί νά δεῖ ἡμέρες καλές κι εὐτυχισμένες, ἄς σταματήσει τή γλώσσα του ἀπό τό νά λέει τό κακό κι ἄς προσέχει νά μή βγαίνουν ἀπό τά χείλη του ψέματα κι ἀπάτες.
11 Ἄς ἀπομακρυνθεῖ ὁ ἴδιος ἀπό κάθε κακό κι ἄς κάνει τό καλό. Νά ἐπιζητήσει τήν εἰρήνη καί νά τήν ἐπιδιώξει.
12 Διότι τά μάτια τοῦ Κυρίου εἶναι στραμμένα γεμάτα στοργή πρός τούς δικαίους καί τά αὐτιά του εἶναι ἀνοιχτά γιά νά ἀκούσουν τή δέησή τους. Ἀντίθετα, τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου στρέφεται ἀπειλητικά πάνω σ’ ἐκείνους πού κάνουν τό κακό.
13 Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Θεός παρακολουθεῖ στοργικά τούς δικαίους ἕτοιμος νά ἀκούσει τίς δεήσεις τους, ποιός θά μπορέσει νά σᾶς κάνει κακό καί νά σᾶς βλάψει πραγματικά, ἐάν ἔχετε ὡς πρότυπο τό καλό καί τό ἐπιδιώκετε μέ κάθε τρόπο;
14 Ἀλλά κι ἄν ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά ὑποφέρετε κάποιες δοκιμασίες γιά τήν ἀρετή καί τήν ἀλήθεια, εἶστε μακάριοι· διότι αὐτό μελλοντικά θά αὐξήσει περισσότερο τήν εὐτυχία σας. Καί μή φοβηθεῖτε καθόλου ἀπό τίς ἀπειλές μέ τίς ὁποῖες ζητοῦν οἱ ἄπιστοι νά σᾶς πτοήσουν, οὔτε νά ταραχθεῖτε ἀπ’ αὐτές.
15 Δοξάστε ὅμως μέ σεβασμό τόν Κύριο πού εἶναι ὁ μόνος Θεός, καί λατρεύστε τον ὡς ἅγιο μέσα στά βάθη τῆς καρδιᾶς σας. Νά εἶστε πάντοτε ἕτοιμοι νά ἀπολογηθεῖτε καί νά ὑπερασπισθεῖτε τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου σέ κάθε ἄνθρωπο πού σᾶς ζητᾶ νά τοῦ ἐξηγήσετε καί νά τοῦ ἀποδείξετε ὅσα ἐλπίζετε νά ἀπολαύσετε στό μέλλον. Γι’ αὐτά τά θέματα ἄλλωστε οἱ ἄπιστοι περιγελοῦν ἐμᾶς τούς Χριστιανούς. Νά ἀπολογηθεῖτε ὅμως χωρίς ἐξάψεις ἤ φανατισμό, ἀλλά μέ πραότητα καί φόβο Κυρίου.
16 Φροντίζετε ὅμως νά ἔχετε ἀγαθή τή μαρτυρία τῆς συνειδήσεώς σας, ὅτι δηλαδή τηρήσατε ἀκριβῶς τό νόμο τοῦ Θεοῦ· ἔτσι ὥστε νά καταντροπιασθοῦν γιά ὅσα σᾶς κατηγοροῦν ὡς κακοποιούς αὐτοί πού συκοφαντοῦν τή συμπεριφορά σας, τήν ὁποία καθιστᾶ ἀγαθή καί ἐνάρετη ἡ ἕνωση καί κοινωνία σας μέ τόν Χριστό.
17 Σέ κάθε περίπτωση λοιπόν πρέπει νά ἔχετε ἀγαθή τή μαρτυρία τῆς συνειδήσεώς σας. Διότι ἐάν εἶναι θέλημα Θεοῦ καί ἐπιτρέπει ὁ Κύριος νά ὑποφέρετε θλίψεις, εἶναι προτιμότερο νά ὑποφέρετε ἐπειδή κάνετε τό καλό, παρά νά ὑποφέρετε ἐπειδή κάνετε τό κακό.
18 Διότι καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μιά φορά γιά πάντα ὑπέμεινε Πάθος πάνω στό σταυρό γιά τίς ἁμαρτίες μας· ὑπέμεινε ὁ δίκαιος καί ἀναμάρτητος γιά μᾶς τούς ἄδικους καί ἁμαρτωλούς, γιά νά μᾶς φέρει κοντά στό Θεό καί νά μᾶς συμφιλιώσει μαζί του. Καί θανατώθηκε βέβαια σωματικά, μέ τό θάνατό του ὅμως αὐτόν νίκησε τήν ἁμαρτία καί προσέλαβε νέες ζωοποιές δυνάμεις στήν ψυχή του.
19 Καί μέ τήν ψυχή του γεμάτη ἀπό ἀνεξάντλητη ζωοποιό δύναμη, πορεύθηκε ἀμέσως μετά τό θάνατό του στίς ψυχές πού ἦταν φυλακισμένες στά δεσμωτήρια τοῦ Ἅδη, καί κήρυξε σ’ αὐτές τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας.
20 Αὐτές οἱ ψυχές δέν ὑπάκουσαν κάποτε στό Θεό, ὅταν ἡ μακροθυμία του τίς περίμενε ἐπί πολλά χρόνια μήπως μετανοήσουν καί πιστέψουν. Αὐτό ἔγινε στίς μέρες τοῦ Νῶε, ὅταν κατασκευαζόταν ἡ κιβωτός. Στήν κιβωτό αὐτή τελικά ἀπό τό τόσο πλῆθος διασώθηκαν μόνο λίγες, ὀκτώ ψυχές, ἀπό τό νερό τοῦ κατακλυσμοῦ.
21 Ὁ παλαιός ἐκεῖνος τύπος τῆς κιβωτοῦ ἦταν προεικόνιση τοῦ ἁγίου βαπτίσματος. Τό νερό λοιπόν αὐτό ὡς τύπος πού ἐπαληθεύθηκε καί πραγματοποιήθηκε σώζει κι ἐμᾶς τώρα μέ τό ἅγιο βάπτισμα. Διότι ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων μέσα στήν κιβωτό προεικόνιζε τή σωτηρία τῶν πιστῶν μέσῳ τῆς κολυμβήθρας τοῦ ἁγίου βαπτίσματος. Τό βάπτισμα ὅμως δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας καθαρισμός καί μιά ἀποβολή τῆς ἀκαθαρσίας τῆς σάρκας, ἀλλά εἶναι ἡ θερμή αἴτηση πρός τόν Θεό νά μᾶς δώσει συνείδηση ἀγαθή, ἐλεύθερη ἀπό κάθε τύψη. Καί τό βάπτισμα αὐτό μᾶς σώζει μέ τή δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
22 Αὐτός (ὁ Χριστός) κάθεται τώρα στά δεξιά τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ πῆγε μέ τήν Ἀνάληψή του στόν οὐρανό καί ὑποτάχθηκαν σ’ αὐτόν τά διάφορα ἀγγελικά τάγματα, δηλαδή οἱ ἄγγελοι, οἱ ἐξουσίες καί οἱ δυνάμεις.
