Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Πέτρ. δ΄ 1-11)·
1 Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας,
2 εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον.
3 ἀρκετὸς γὰρ ὑμῖν ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι, πεπορευμένους ἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυμίαις, οἰνοφλυγίαις, κώμοις, πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλολατρίαις.
4 ἐν ᾧ ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν, βλασφημοῦντες·
5 οἳ ἀποδώσουσι λόγον τῷ ἑτοίμως ἔχοντι κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς.
6 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη, ἵνα κριθῶσι μὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκί, ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν πνεύματι.
7 Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικε. σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς τὰς προσευχάς·
8 πρὸ πάντων δὲ τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν·
9 φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν·
10 ἕκαστος καθὼς ἔλαβε χάρισμα, εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ·
11 εἴ τις λαλεῖ, ὡς λόγια Θεοῦ· εἴ τις διακονεῖ, ὡς ἐξ ἰσχύος, ἧς χορηγεῖ ὁ Θεός· ἵνα ἐν πᾶσι δοξάζηται ὁ Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.
Ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα.
1 Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Χριστός ὑπέμεινε Πάθος ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση του γιά τή σωτηρία μας, ὁπλισθεῖτε κι ἐσεῖς μέ τήν ἴδια ἀπόφαση νά ὑπομένετε παθήματα μέ καρτερία. Διότι ἐκεῖνος πού ὑποφέρει γιά τή δικαιοσύνη καί τήν ἀρετή του παθήματα στή σάρκα καί τά ὑπομένει μέ πραότητα, γίνεται τόσο ἰσχυρός πνευματικά, ὥστε οἱ πειρασμοί καί τά πάθη τῆς ἁμαρτίας δέν ἔχουν πλέον δύναμη ἐπάνω του. Αὐτός σταυρώθηκε μαζί μέ τόν Χριστό καί ἔχει παύσει νά ἁμαρτάνει,
2 γιά νά μή ζήσει πλέον τά ὑπόλοιπα χρόνια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες τῆς διεφθαρμένης ἀνθρώπινης φύσεως, ἀλλά σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
3 Ἔτσι κι ἐσεῖς πρέπει νά ζήσετε στό ἑξῆς. Διότι σᾶς εἶναι ἀρκετά τά προηγούμενα χρόνια τῆς ζωῆς σας, κατά τά ὁποῖα εἴχατε διαπράξει σέ μεγάλο βαθμό τό ἁμαρτωλό θέλημα τῶν εἰδωλολατρῶν. Συμπεριφερθήκατε τότε καί ζήσατε μέ κάθε λογῆς αἰσχρότητες, μέ ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες, μέ μεθύσια, ἄσεμνα γλέντια καί φαγοπότια, μέ οἰνοποσίες καί εἰδωλολατρικές τελετές. Στά ὄργια μάλιστα τῶν τελετῶν αὐτῶν περιφρονοῦνταν ὁ ἠθικός νόμος καί ἐξευτελιζόταν ἡ στοιχειώδης ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια.
4 Οἱ εἰδωλολάτρες βέβαια, ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς διαγωγῆς πού ἐξακολουθοῦν νά δείχνουν, παραξενεύονται πού ἐσεῖς δέν τούς ἀκολουθεῖτε τρέχοντας μαζί τους στό ἴδιο ρεῦμα καί ξεχείλισμα τῆς ἀσωτίας. Καί ἐκδηλώνουν τήν ἔκπληξή τους αὐτή βλασφημώντας τή χριστιανική ἀλήθεια καί τόν Θεό.
5 Ἀλλά αὐτοί θά περάσουν ἀπό δίκη καί θά δώσουν λόγο σ’ ἐκεῖνον πού εἶναι ἕτοιμος νά κρίνει ὅλους τούς ἀνθρώπους, τούς ζωντανούς καί τούς νεκρούς, στή μέλλουσα Κρίση.
6 Θά κρίνει ὁ Θεός καί τούς ζωντανούς καί τούς νεκρούς. Διότι γι’ αὐτό ἀκριβῶς κηρύχθηκε τό Εὐαγγέλιο στόν Ἅδη καί σ’ ἐκείνους πού εἶχαν πεθάνει πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ· κηρύχθηκε ὥστε αὐτοί, ἀφοῦ κατακρίθηκαν καί τιμωρήθηκαν μέ τό θάνατο, ὁ ὁποῖος ἐπῆλθε στή θνητή τους σάρκα ὡς συνέπεια τῶν ἁμαρτιῶν τους – ἔτσι ἐξάλλου συμβαίνει στούς ἀνθρώπους – νά ζοῦν τή ζωή τοῦ Θεοῦ ὡς πρός τήν ψυχή. Διότι ἐφόσον αὐτοί πίστεψαν στό Εὐαγγέλιο πού τούς κήρυξε ἐκεῖ ὁ Χριστός, ἡ ψυχή τους ζωοποιήθηκε ἀπό τήν ὑπερφυσική ζωή τοῦ Θεοῦ.
7 Μιλῶ γιά νεκρούς σέ σᾶς πού εἶστε ἀκόμη ζωντανοί. Ἀλλά μήν ξεχνᾶτε ὅτι τό τέλος ὅλων τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου πλησιάζει. Ἄρα καί τό δικό σας τέλος δέν εἶναι μακριά. Φροντίστε λοιπόν νά εἶστε ἐγκρατεῖς καί προσεκτικοί, καί ἀγρυπνῆστε στίς προσευχές.
8 Καί πάνω ἀπ’ ὅλα νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον θερμά καί ἀδιάκοπα. Διότι ἡ ἀγάπη θά σκεπάσει καί θά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγαπᾶτε, ὅσο πολλές κι ἄν εἶναι· καί θά ἑλκύσει τό θεῖο ἔλεος καί σέ σᾶς πού δείχνετε ἀγάπη.
9 Νά φιλοξενεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, χωρίς νά γογγύζετε γιά τό βάρος πού σηκώνετε ὅταν ὑποδέχεστε ξένους.
10 Ὁ καθένας σύμφωνα μέ τό χάρισμα πού πῆρε ἄς τό χρησιμοποιεῖ γιά νά διακονεῖ τούς ἄλλους· κι ἔτσι νά εἶστε καλοί διαχειριστές τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία διανέμει ποικίλα καί διάφορα χαρίσματα.
11 Ἐάν κανείς ἔχει τό χάρισμα νά διδάσκει τό θεῖο λόγο, ἄς μιλᾶ μέ ἱεροπρέπεια καί εὐλάβεια, μέ τή συναίσθηση ὅτι λέει λόγια Θεοῦ. Ὅποιος διακονεῖ, ἄς ἔχει τή συναίσθηση ὅτι ἡ δύναμη αὐτή νά ὑπηρετεῖ δέν εἶναι δική του, ἀλλά τοῦ τή δίνει ἄφθονα ὁ Θεός. Ὥστε μέ ὅλα, δηλαδή καί μέ τά λόγια μας καί μέ τά ἔργα μας, νά δοξάζεται ὁ Θεός διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ’ αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ κραταιά κυριαρχία στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
