Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Γιὰ τὴν ἀρετή, δέκα κεφάλαια
Κεφάλαιο ἕκτο (α)
«Κάποιος, ἀδελφὸς ποὺ βρισκόταν σὲ ὑπακοὴ πνευματικῶν πατέρων, πλησίασε ἄλλον ἀδελφὸ καὶ τοῦ εἶπε· Θέλω νὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπό τούς πνευματικούς μου πατέρες καὶ νὰ ἡσυχάσω μόνος. Αὐτὸς ὅμως τοῦ ἀπάντησε• Κάποιος ἄνθρωπος εἶχε ἕνα γιό, ποὺ τὸν πῆρε καὶ τὸν ἐμπιστεύθηκε στὰ χέρια ἑνὸς τεχνίτη, γιὰ νὰ τοῦ μάθει κάποια τέχνη. Ἀλλά τὸ παιδὶ ἦταν ἀπρόσεκτο στὴν ἐργασία, καὶ ὑστέρα ἀπὸ μέρες ἦρθε ὁ νεαρὸς στὸν πατέρα του καὶ τοῦ εἶπε• Πατέρα, πάρε μὲ ἀπὸ τὸ δάσκαλό μου, διότι μόνος μου μπορῶ νὰ μάθω καλύτερα τὴν τέχνη. Καὶ ἀπάντησε σ’ αὐτὸν ὁ πατέρας του: Ἐφόσον μὲ τὶς ὑποδείξεις καὶ τὴν καθοδήγηση τῶν ἄλλων δὲν ἔμαθες τίποτε, τί μπορεῖς νὰ κάνεις μόνος σου, παιδί μου, χωρὶς νὰ γίνεις μαθητὴς καὶ χωρὶς νὰ κάνεις ὑπακοή, ὅπως πρέπει; Σὲ βλέπω, παιδί μου, νὰ εἶσαι ἀδιάφορο στὴν ἐκμάθηση τῆς τέχνης σου, καὶ φοβοῦμαι μήπως ἄσκοπα κοπίασα γιὰ σένα. Πιάσε λοιπόν, ὅπως πρέπει, τὴν ἐργασία σου, παιδί μου, γιὰ νὰ γίνεις τεχνίτης καὶ νὰ ἔχεις ἄνεση στὴ ζωή σου• διότι αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔμαθαν μιὰ τέχνη, τοὺς συναντᾶ ὁ θάνατος.» (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
