Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Γιὰ τὴν ἀρετή, δέκα κεφάλαια
Κεφάλαιο δέκατο (β)
«Ἄς ζητοῦμε καθημερινὰ ἀπὸ τὸν Κύριο δάκρυα κατανύξεως, ὥστε κλαίοντας γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας νὰ ἀναθάλει ἡ ψυχή μας ἀπὸ τὸν μαρασμὸ τῶν ἁμαρτιῶν. Ἄς μὴν ἀμελήσουμε γιὰ τὴν ψυχή μας• ἄς σκάψουμε ὁλόγυρά της βάζοντας λίπασμα ὥστε, ἀφοῦ μαλακώσει καὶ ζεσταθεῖ, νὰ κάνει καρπὸ χρήσιμο γιὰ τὸν Κύριο• ἄς ἔχουμε ἀντὶ δικέλλι τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, καὶ ἀντὶ γιὰ λίπασμα τὴ ζεστασιὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος• μὲ αὐτὰ ἂς περιποιηθοῦμε τὴν ψυχή μας, ποτίζοντάς την μὲ τὰ δάκρυα, ὥστε καλλιεργούμενη ἔτσι καὶ ἀρδευόμενη μὲ τὰ δάκρυα νὰ κάνει τὸν καρπὸ τῆς δικαιοσύνης, γιὰ νὰ μὴ συμβεῖ νὰ ἀμελήσουμε καὶ νὰ ποῦμε καὶ ἐμεῖς τὴν ὥρα τοῦ χωρισμοῦ μὲ φόβο καὶ τρόμο, ὅπως ὁ βασιλιὰς τῶν Ἀμαληκιτῶν: Τόσο πικρὸς λοιπὸν εἶναι ὁ θάνατος; Ὁ Ἑζεκίας, ἐπειδὴ δὲν ἀμέλησε κατὰ τὸν καιρὸ τῆς ὑγείας του γιὰ τὸ ἔργο τῆς δικαιοσύνης, βρῆκε παρηγοριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ κατὰ τὸν καιρὸ τῆς στενοχώριας καὶ τοῦ θανάτου• διότι ὅταν πληροφορήθηκε διὰ μέσου τοῦ Προφήτη τὴν ἀπόφαση τοῦ θανάτου, γύρισε τὸ πρόσωπο του πρὸς τὸν τοῖχο καὶ προσευχήθηκε στὸν Κύριο, λέγοντας• Ἐνθυμήσου με, Κύριε, ὅτι βάδισα ἐνώπιόν σου μὲ ἀλήθεια καὶ μὲ εἰλικρινῆ καρδιά, καὶ ἔκανα ἐνώπιόν σου αὐτὰ πού σου εἶναι ἀρεστά. Καὶ ἔκλαψε ὁ Ἑζεκίας πάρα πολύ. Καὶ τί ἔκανε σ’ αὐτὸν ὁ σπλαχνικὸς Κύριος; Εὐθὺς τὴ στιγμὴ ἐκείνη ἔστειλε ἀπάντηση σ’ αὐτὸν μὲ τὸν Προφήτη, λέγοντας• Ἄκουσα τὴ φωνὴ τῆς προσευχῆς σου καὶ εἶδα τὰ δάκρυά σου, καὶ ἰδοὺ προσθέτω στὴ διάρκεια τῆς ζωῆς σου δεκαπέντε χρόνια, καὶ θὰ σὲ σώσω ἀπό τὰ χέρια τοῦ βασιλιὰ τῶν Ἀσσυρίων καὶ τὰ λοιπά. Βλέπεις πόσο καλὸ πράγμα εἶναι τὸ νὰ μὴ ζοῦμε μὲ ἀδιαφορία, ἀλλὰ νὰ ἔχουμε πάντοτε μπροστὰ στὰ μάτια μας τὸ φόβο τοῦ Κυρίου; Μεγάλος φόβος καὶ τρόμος μᾶς περιμένει. Ἄς φροντίσουμε καὶ ἐμεῖς νὰ κάνουμε καλὲς πράξεις, γιὰ νὰ ἔχουμε ὑπερασπιστὴ τὸν Κύριο σὲ καιρὸ ἀνάγκης καὶ θλίψεως.» (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
