Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Γιὰ τὴν ἀρετή, δέκα κεφάλαια
Κεφάλαιο δέκατο (ε)
«Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ Ἀπόστολος, σὰν νὰ ἀπαριθμεῖ κάποια σκαλιὰ ποὺ ὁδηγοῦν στὸν ἅδη, λέει. Εἶναι φανερὰ τὰ σαρκικὰ ἔργα· αὐτὰ εἶναι ἡ πορνεία, ἡ ἀνηθικότητα, ἡ ἀκολασία, ἡ εἰδωλολατρία, ἡ μαγεία, οἱ ἔχθρες, οἱ ζήλειες, οἱ θυμοί, οἱ φατριασμοί, οἱ διχόνοιες, οἱ αἱρέσεις, οἱ φθόνοι, οἱ φόνοι, οἱ μέθες, τὰ γλέντια καὶ τὰ ἀλλά ὅμοια μὲ αὐτά. Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ κατάληξή τους, τὸ φανερώνει ὁ Ἀπόστολος μιλώντας μὲ ὅλη τὴν αὐστηρότητα• Γι’ αὐτά σᾶς προειδοποιῶ, καθὼς καὶ ἄλλοτε σᾶς προειδοποίησα, ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ κάνουν παρόμοια ἒργα δὲ θὰ κληρονομήσουν τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ὑψώνουμε πρὸς τὰ ἄνω ὅλη τὴ σκέψη μας, καὶ νὰ μὴν τὴν ἀφήνουμε νὰ σκύβει κάτω, πρὸς αὐτὰ ποὺ εἶναι ἀξιοκατάκριτα. Ἂν ὅμως συμβεῖ σὲ κάποιο ἀπ’ αὐτὰ νὰ μᾶς ρίξει κάτω ὁ Ἐχθρός, ἄς σηκωθοῦμε γρήγορα, γιὰ νὰ μή μας παρασύρει καὶ στὰ ἄλλα ἔργα, κυλίοντάς μας λίγο-λίγο καὶ ὁδηγώντας μας ἀπό τὸ ἕνα πέσιμο στὸ ἄλλο, καὶ στὸ τέλος μας ρίξει κάτω στὸν ἴδιο τὸ βυθὸ τῆς ἀπώλειας καὶ τῆς ἀπελπισίας. Καὶ ἂν ἀκόμη μᾶς ὁδηγήσει ὁ Ἐχθρὸς σὲ ὅλα τὰ ἀπαγορευμένα, ἄς μὴν παραμείνουμε σ’ αὐτά, οὔτε νὰ ἀπελπισθοῦμε γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας• διότι εἶναι δυνατὸ νὰ τὰ ὑπερνικήσουμε ὅλα αὐτὰ μὲ τὴ μετάνοια, καὶ νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι στὴν ἴδια τὴν παλαίστρα τῆς εὐσέβειας.» (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
