Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Στό ρητό· πρόσεχε στόν ἑαυτό σου, Κεφάλαια δώδεκα
Κεφάλαιο δεύτερο. Παραβολή (α)
«Δυό ἄνθρωποι βάδιζαν πρός μία πόλη, πού ἀπεῖχε τριάντα στάδια• καί ἀφοῦ βάδισαν δυό ἤ τρία στάδια, συνάντησαν στό δρόμο τους μιά τοποθεσία πού εἶχε θάμνους καί πυκνά σκιερά δέντρα• ἀλλά καί ρυάκια καί πολλή τέρψη ὑπῆρχαν στήν τοποθεσία αὐτή. Καί αὐτοί καθώς τά ἀντίκρυσαν αὐτά, ὁ ἕνας ἐπειδή βιαζόταν νά φθάσει στήν πόλη, τρέχοντας προσπέρασε τήν τοποθεσία• ὁ ἄλλος ὅμως ἐπειδή ἔστρεψε τήν προσοχή του νά καλοκοιτάξει τήν τοποθεσία, ἔμεινε πίσω. Στή συνέχεια, ὅταν θέλησε νά βγεῖ ἀπό τή σκιά τῶν δέντρων, φοβήθηκε τόν καύσωνα τοῦ ἥλιου, καί καθώς χρονοτριβοῦσε στό μέρος αὐτό, καί συνάμα ἦταν ἀπορροφημένος ἀπό τήν τέρψη τοῦ τόπου, βγῆκε ἕνα θηρίο, ἀπ’ αὐτά πού ζοῦσαν στό δάσος, καί ἀφοῦ τόν ἅρπαξε, τόν ἔσυρε στή φωλιά του. Ἐνῶ ὁ ἄλλος, ἐπειδή δέν ἄφησε τόν ἑαυτό του νά ἀπορροφηθεῖ ἀπό τήν ὀμορφιά τῶν δέντρων καί τῆς τοποθεσίας, ἔφθασε στήν πόλη.
Ὁ ἀδελφός λέει• Θέλω νά μάθω τήν ἐξήγηση αὐτοῦ τοῦ περιστατικοῦ, ἐπειδή δέν καταλαβαίνω, τί σημαίνουν αὐτά. Ἄκου, ἀποκρίνεται, μέ τή βοήθεια τῆς θείας χάριτος• οἱ δυό ἄνθρωποι εἶναι αὐτοί πού ἄρχισαν νά βαδίζουν καί νά ἀγωνίζονται στό δρόμο τῆς εὐσέβειας• ὁ Ἐχθρός ὅμως θέλοντας νά τούς παρασύρει ἔξω ἀπό τό δρόμο αὐτό βάζει μέσα τους ἐπιθυμίες δαιμονικές, τήν κενοδοξία δηλαδή, τή φιλαρχία, τήν ὑπερηφάνεια, καί ὅσα εἶναι ὅμοια μ’ αὐτά• καί ὁ ἕνας, ἐπειδή βιαζόταν νά κατακτήσει τό βραβεῖο τῆς οὐράνιας πρόσκλησης, πού ἔγινε μέ τόν Χριστό, δέν κυριεύθηκε ἀπό αὐτά• ἐνῶ ὁ ἄλλος πού ἀπορροφήθηκε ἀπό τήν ὀμορφιά τῶν δέντρων καί τοῦ τόπου, εἶναι αὐτός πού ἔστρεψε τήν προσοχή του ἀπό τά μή βλεπόμενα στά βλεπόμενα. Ὁ καύσωνας τοῦ ἥλιου εἶναι ὁ κόπος τῶν ἀρετῶν. Ἡ ἔκφραση καθώς αὐτός χρονοτριβοῦσε στό μέρος αὐτό καί ἡ ἔκφραση ὅτι ἔγινε θηριάλωτος σημαίνει τό νά χρονοτριβεῖ ὁ λογισμός στήν ἐπιθυμία τῶν γήϊνων πραγμάτων ἀπό τήν ὁποία ἐπιθυμία βγῆκε σάν φοβερό θηρίο ἡ ἁμαρτία καί τόν ἔπιασε, ὅπως εἶναι γραμμένο. «Ἡ ἐπιθυμία ὅταν συλλάβει, γεννᾶ τήν ἁμαρτία, καί ἡ ἁμαρτία, ὅταν ὁλοκληρωθεῖ, γεννά τό θάνατο». (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
