1. ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
Σήμερα Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μᾶς παρουσιάζει μιά χορεία ἁγίων μορφῶν τῆς πίστεως στήν πρό Χριστοῦ ἐποχή, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν σκληρές μάχες, καί ὑπέστησαν φρικτά μαρτύρια, προκειμένου νά μείνουν ἀνυποχώρητοι στήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό. Πρῶτον ἀπ’ ὅλους ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐγκωμιάζει τόν Μωυσῆ. Καί λέει ὅτι αὐτός, ἐπειδή εἶχε πολύ μεγάλη πίστη στόν ἀληθινό Θεό, ὅταν μεγάλωσε καί ἔγινε ἄνδρας, ἀρνήθηκε νά ὀνομάζεται βασιλόπουλο, γυιός τῆς κόρης τοῦ Φαραώ. Προτίμησε νά κακοπαθεῖ μέ τό λαό τοῦ Θεοῦ παρά νά ἔχει πρόσκαιρη ἀπόλαυση τῆς ἁμαρτίας, νά ζεῖ δηλαδή ἄνετα καί μέ τιμές ὡς Αἰγύπτιος ἄρχοντας μαζί μέ τούς εἰδωλολάτρες πού καταπίεζαν τούς συμπατριῶτες του. Θεώρησε μεγαλύτερο πλοῦτο ἀπό τούς θησαυρούς τῆς Αἰγύπτου τίς περιφρονήσεις πού ἔμοιαζαν μέ τόν ὀνειδισμό πού ὑπέστη ὁ Χριστός· «μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ». Διότι εἶχε καρφωμένα τά μάτια του στίς οὐράνιες ἀνταμοιβές.
Ἐμεῖς βέβαια σήμερα δέν μποροῦμε νά κατανοήσουμε ἐπακριβῶς τί σήμαινε γιά τόν Μωυσῆ αὐτή ἡ ἐπιλογή πού ἔκανε. Στό σταυροδρόμι τῆς ζωῆς του ἔπρεπε νά διαλέξει ἀνάμεσα σέ δύο τρόπους ζωῆς. Ἀπό τή μία τά ἀνάκτορα καί ἀπό τήν ἄλλη τά βοσκοτόπια. Κι ἐνῶ εἶχε ζήσει ὅλα τά παιδικά του χρόνια μέσα στά πλούτη καί τίς ἀνέσεις, μέ ὑπηρέτες καί παιδαγωγούς, μέ τιμές καί δόξες, τά ἀρνήθηκε ὅλα αὐτά γιά νά μή χάσει τήν πίστη του. Καί πλήρωσε πολύ ἀκριβά αὐτή τήν ἐπιλογή του. Ἀπό πρίγκηπας ἔγινε βοσκός, ἀπό πάμπλουτος, φτωχός. Γιατί ὅμως τό ἔκανε αὐτό; Διότι κατανοοῦσε ὅτι μέσα στά ἀνάκτορα κινδύνευε νά χάσει τήν πίστη του. Σκέφθηκε καλά καί ἀποφάσισε. Τί ἀξίζει περισσότερο; Ἡ κοσμική του καταξίωση, ἤ ἡ πίστη του στόν Θεό; Καί πῆρε τήν ἀπόφασή του. Τί θά ἦταν ἄραγε ὁ Μωυσῆς, ἐάν ἐπέλεγε τίς ἐγκόσμιες ἀπολαύσεις; Τό πολύ ἕνας ἀντιβασιλεύς τῆς Αἰγύπτου πού θά χανόταν κι αὐτός στήν ἱστορία ὅπως τόσοι ἄλλοι. Αὐτός ὅμως προτίμησε νά μείνει πιστός στόν ἀληθινό Θεό. Κι ὁ Θεός δέν τόν ἄφησε. Τοῦ ἔδωσε μοναδική θέση, τιμή, καί ἀποστολή. Τόν ἀξίωσε νά ἀκούει τή φωνή του, νά μιλάει μαζί Του, νά δέχεται τόσο μεγάλες ἀποκαλύψεις, νά κάνει τόσο ἐκπληκτικά θαύματα, νά ὁδηγήσει τό λαό του στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας.
Ὁ Μωυσῆς μέσα ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων ἄφησε σέ ὅλους μας ἕνα μεγάλο δίδαγμα. ὅτι γιά τήν πίστη μας ἀξίζει νά στερηθοῦμε τά πάντα, καθετί πού στέκεται ἐμπόδιο στήν πνευματική μας πορεία. Καί χρήματα καί δόξα καί τιμές. Κι ἄν οἱ ἄλλοι γύρω μας δέν κατανοοῦν τήν ἐπιλογή μας καί μᾶς περιφρονήσουν, θά μᾶς δοξάσει ὁ Θεός. Καί θά μᾶς ἀξιώσει νά ἔχουμε τέτοιες εὐλογίες στή ζωή μας πού ποτέ δέν θά μπορούσαμε νά τίς φαντασθοῦμε. Ἀρκεῖ νά μένουμε ἀπαρασάλευτοι στήν πίστη μας, στήν Ὀρθοδοξία μας, στήν παρακαταθήκη τῶν ἁγίων Πατέρων μας.
2. ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στή συνέχεια ἐξιστορεῖ τά ἀνδραγαθήματα ἀλλά καί τά φοβερά μαρτύρια πού ὑπέστησαν πολλοί ἅγιοι ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, προφῆτες καί δίκαιοι. Καί λέει ὅτι ὅλοι αὐτοί «διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας», ἐπειδή εἶχαν μεγάλη πίστη, καταπολέμησαν καί ὑπέταξαν βασίλεια, κυβέρνησαν μέ δικαιοσύνη, πέτυχαν τήν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν, ἔσβησαν τήν καταστρεπτική δύναμη τῆς φωτιᾶς, γλύτωσαν ἀπ’ τή σφαγή, σώθηκαν ἀπό ἀρρώστιες, ἀναδείχθηκαν ἀνίκητοι στόν πόλεμο, ἔτρεψαν σέ φυγή ἐχθρικά στρατεύματα.
Ἄλλοι πάλι βασανίστηκαν σκληρά μέχρι θανάτου, ἐπειδή δέν δέχθηκαν νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους. Κι ἄλλοι δοκίμασαν ἐμπαιγμούς καί μαστιγώσεις, δεσμά καί φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, σφαγιάσθηκαν. Κάποιοι ἔζησαν μέσα σέ στερήσεις, θλίψεις καί κακοπάθειες. Περιφέρονταν σάν μετανάστες στίς ἐρημιές, στά βουνά καί στίς σπηλιές τῆς γῆς. Ὅμως ὁλόκληρος ὁ κόσμος δέν ἄξιζε ὅσο οἱ ἅγιοι αὐτοί ἄνδρες, κι οὔτε μπορεῖ νά συγκριθεῖ μ’ αὐτούς.
Καί νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος τά ἀναφέρει ὅλα αὐτά γιά μορφές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τί θά ἔγραφε ἄραγε σήμερα γιά τά ἀμέτρητα ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων πού ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας; Τί θά ἔλεγε γιά τούς θεοφόρους Πατέρες, τούς ἀκαταμάχητους ὁμολογητές, τούς καλλίνικους Μάρτυρες, τούς λαμπρούς Πατριάρχες, τούς εὐλαβεῖς ἱερεῖς, τούς ὁσίους μοναχούς καί ἀσκητές; Διότι ἀμέτρητοι ἀπ’ αὐτούς ὑπέστησαν μαρτύρια ἀσυγκρίτως μεγαλύτερα καί ὀδυνηρότερα ἀπό αὐτά τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Κι ὅλοι αὐτοί ἀπό τά ὕψη τοῦ οὐρανοῦ δοξασμένοι, μέσα στό φῶς τοῦ Θεοῦ μᾶς καλοῦν νά ἀκολουθήσουμε τό δικό τους παράδειγμα. Ἄς ἀκούσουμε λοιπόν τή φωνή τους κι ἄς τούς ἀκολουθήσουμε στήν αὐταπάρνησή τους, στή σταθερότητά τους, στήν πίστη τους. Σέ μιά ἐποχή συγκρητισμοῦ, ὅπου οἱ αἱρέσεις καί οἱ πλάνες κυριαρχοῦν, σέ μιά ἐποχή πού ἡ Ὀρθοδοξία πολεμεῖται τόσο σκληρά καί τόσο ὕπουλα, ἔχουμε χρέος νά συνεχίσουμε ἐμεῖς τή δική τους ἀποστολή. Νά μείνουμε ἀπαρασάλευτοι στίς παραδόσεις τῶν ἁγίων Πατέρων μας καί νά τηρήσουμε τή δική τους ὑπόσχεση: «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία». Ὅ,τι κι ἄν αὐτό μᾶς κοστίσει.