1. Η ΚΛΗΣΙ
Μία ἡμέρα πού καταγράφηκε ὡς ξεχωριστή στό ἱερό εὐαγγέλιο ὁ Κύριός μας, καθώς ἤδη ἔχει ξεκινήσει τήν ἐκλογή τῶν μαθητῶν του, βρίσκει τόν Φίλιππο, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπό τήν Βηθσαϊδά τῆς Γαλιλαίας, καί τοῦ λέγει: «Ἀκολούθει μοι». Ὁ Φίλιππος γοητεύεται ἀλλά καί συνάμα αἰφνιδιάζεται ἀπό αὐτήν τήν ἀπρόσμενη πρόσκλησι τοῦ Κυρίου. Τόν καλεῖ ὁ Κύριος χωρίς νά τόν ἔχῃ προειδοποιήσει ἤ προετοιμάσει γιά μία τέτοια κλήσι. Καί μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Κύριος μέ τήν ἀπρόσμενη αὐτή κλήσι πού πραγματοποιεῖ στόν Φίλιππο ὅτι ἔχει διάφορες μεθόδους καί τρόπους καί πολλούς δρόμους γιά νά προσελκύῃ τούς ἀνθρώπους κοντά του. Mᾶς ἀναζητεῖ καί μᾶς βρίσκει κάποτε πρίν ἀκόμη ἐμεῖς τόν γνωρίσουμε καί τόν ἀναζητήσουμε. Μᾶς καλεῖ, διότι γνωρίζει τόν δικό μας ἀδιόρατο πόθο νά τόν ἀκολουθήσουμε. Ὅπως ἀκριβῶς γνώριζε καί τούς μυστικούς πόθους τοῦ ἀποστόλου Φιλίππου. Μᾶς καλεῖ κάποτε ἀπρόσμενα γιά νά μᾶς βοηθήσῃ νά ξεπεράσουμε τούς δισταγμούς μας καί τήν δειλία μας. Ὅμως περιμένει κι ἀπό ἐμᾶς τήν ἀνταπόκρισί μας, τήν προθυμία μας, τήν ὁλοκάρδιο ἀποδοχή τῆς προσκλήσεώς του καί τῆς ἀγάπης του.
2. ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ
Ὁ Φίλιππος μεταρσιωμένος ἀπό τήν κλήσι ἀλλά καί τήν πρώτη γνωριμία του μέ τόν Κύριο τρέχει μέ ἱερό ἐνθουσιασμό νά κερδίσῃ καί ἄλλον κοντά του. Ἀφοῦ ὁ ἴδιος γνώρισε τόν Κύριο ἐκ πείρας γίνεται κήρυκας τοῦ Χριστοῦ. Γίνεται λαμπάδα πού μεταλαμπαδεύει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ποιόν τρέχει νά καλέσῃ; Μά ἀσφαλῶς τόν φίλο του, τόν Ναθαναήλ. Αὐτόν πού εἶχε τούς ἴδιους πόθους μ’ αὐτόν. Αὐτόν πού ἄκουγε μέ λαχτάρα τίς Γραφές καί τούς προφῆτες γιά τά μελλούμενα, γιά τόν Μεσσία. Αὐτόν πού περίμενε μέ ἱερή προσδοκία τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Καί μᾶς δίνει τό παράδειγμα ὁ Φίλιππος νά ἀναζητοῦμε κι ἐμεῖς εὐκαιρίες γιά νά φέρνουμε κοντά στόν Χριστό καί τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας τά φιλικά μας πρόσωπα, αὐτούς πού ἔχουν κάποια πνευματικά ἐνδιαφέροντα, ἔχουν ὅμως καί τήν ἀνάγκη μας νά τούς παροτρύνουμε, νά τούς καθοδηγήσουμε εἰς Χριστόν.
3. ΕΛΑ ΝΑ ΔΗΣ
Ξαφνιάζεται ὁ Ναθαναήλ ὅταν ἀκούῃ ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἀπό τήν Ναζαρέτ. – Μά εἶναι δυνατόν ἀπότήν Ναζαρέτ νά πορέλθῃ κάτι καλό; Ὅμως ὁ Φίλιππος τόν ἀφοπλίζει λέγοντάς: Ἔρχου καί ἴδε. Ἔλα νά δῇς μέ τά μάτια σου, τοῦ λέγει. Τόν καλεῖ νά ἔλθῃ νά ἀποκτήσῃ καί προσωπική ἐμπειρία. Διότι ὅπως ὁ ἴδιος καταλαβαίνει, καί μόνο ἡ θεά τοῦ θείου προσώπου τοῦ Μεσσία ἀρκοῦσε γιά νά τοῦ διώξῃ κάθε δισταγμό ἤ προκατάληψη. Τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας ἦταν καί εἶναι ὁ πλέον σαγηνευτικός μαγνήτης ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ὅσοι αἰσθανθοῦν αὐτή τήν θεϊκή γοητεία καί τήν χάρι ἀπό τό μεγαλεῖο τοῦ Κυρίου, ἀφοσιώνονται πλήρως κάι τελείως στήν ἀγάπη του. Ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε καί μέ τόν Ναθαναήλ. Τόν ἀγαθό Ἰσραηλίτη τῆς Γαλιλαίας. Ὁ Ναθαναήλ βεβαιώνεται ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας. Βλέπει μπροστά του ἕνα διδάσκαλο πού τόν γνώριζε πρίν ἀκόμη τόν δεῖ. Ἔβλεπε τόν Ναθαναήλ μέ τά θεϊκά του μάτια πρίν ἀκόμη ἔλθῃ, κάτω ἀπό μία συκιά πού προσευχόταν. Καί τό ἀποκαλύπτει φανερώνοντας ὅτι εἶναι ὁ παντογνώστης. Ὁ Ναθαναήλ μένει ἐκστατικός. Καταλαβαίνει ὅτι ὁ Κύριος τά πάντα γνωρίζει. Βλέπει κι αὐτά πού εἶναι ἀθέατα στούς ἀνθρώπους. Ξέρει καί ὅλα ὅσα εἶχε στό νοῦ του ὁ Ναθαναήλ κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς του. Μᾶς γνωρίζει ὅλους πολύ πρίν ἐμεῖς τόν γνωρίσουμε. Γι’ αὐτό καί ὁ Ναθαναήλ ἔπειτα ἀπό μία τέτοια προσωπική ἐμπειρία κοινωνίας μέ τόν Κύριο ξεσπᾶ σέ μία αὐθόρμητη ὁμολογία. Κύριε, ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Ναθαναήλ δέν ἔχει καμμία ἀμφιβολία γι’ αὐτό. Ἦλθε καί εἶδε.
Ἄς τρέξουμε λοιπόν κι ἐμεῖς πρός τόν Χριστό καί θά δοῦμε. Θά δοῦμε ἀκόμη μεγαλύτερα θαύματα καί μυστήρια. Θά μᾶς ἀποκαλύψῃ ὁ Χριστός ὅλα ὅσα χρειαζόμαστε γιά νά στερωθοῦμε στήν πίστι μας. Ὁ Χριστός δίνει τήν δυνατότητα σέ ὅλους τούς πιστούς νά ἔχουμε μία προσωπική ἐμπειρία μαζί του μέσα στήν Ἐκκλησία Του. Διότι μόνον μέσα στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας μποροῦμε νά ζήσουμε τήν κοινωνία μας μέ τόν Χριστό. Διότι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός «παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας». Μόνον ἐκεῖ ὅλοι πιστοί πλέον μποροῦμε κι ἐμεῖς, ὅπως ὁ Ναθαναήλ, νά βλέπουμε τούς ἀνοικτούς οὐρανούς. Ἐπειδή ἀκριβῶς τούς οὐρανούς τούς ἄνοιξε ὁ Χριστός μέ τό αἷμα του, δίνει τήν δυνατότητα σέ ὅλους μας νά εἰσερχώμαστε στά ἄδυτα τοῦ οὐρανοῦ, στά οὐράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων. Νά κοινωνοῦμε τόν Χριστό, νά ζοῦμε μέ τόν Χριστό, νά μετέχουμε στά μυστήρια τοῦ Χριστοῦ, νά προγευώμαστε τήν Βασιλεία του. Λοιπόν ἄς ἀκούσουμε κι ἐμεῖς τήν φωνή τοῦ Χριστοῦ πού μᾶς καλεῖ: Ἔρχου καί ἴδε. Προσπαθῶντας καθημερινά νά βιώνουμε τά μεγάλα μυστήρια τῆς κοινωνίας μας μέ τόν Χριστό.
