Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ

 

1. ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΗ Η ΠΙΣΤΙ!

Σ’ ἐ­κεῖ­νο τό σπί­τι τῆς Κα­περ­να­ούμ τό­σοι πολ­λοί συγ­κεν­τρώ­θη­καν ὥ­στε νά μήν χω­ροῦν ἄλ­λοι οὔ­τε κἄν στήν πόρ­τα τοῦ σπι­τιοῦ. Ἀλλά κα­θώς ὁ Κύ­ριος ἐ­δί­δα­σκε στά συγ­κεν­τρω­μέ­να πλή­θη, κά­ποι­α κί­νη­σι πα­ρά­ξε­νη καί ἀ­πρό­σμε­νη πα­ρα­τη­ρεῖ­ται ἔ­ξω ἀ­πό τό σπί­τι. Τέσ­σε­ρεις ἄν­θρω­ποι με­τα­φέ­ρουν πά­νω σ’­ἕ­να κρεβ­βά­τι κά­ποι­ον πα­ρά­λυ­το. Κι ἐ­πει­δή ἦ­ταν ἀ­δύ­να­το νά μποῦν ἀ­πό τήν πόρ­τα στό σπί­τι κά­νουν μιά τρέλ­λα, μιά πρᾶ­ξι πού δύ­σκο­λα θά τήν σκε­φτό­ταν κα­νείς. Ἀ­νε­βαί­νουν ἀ­πό τήν ἐ­ξω­τε­ρι­κή σκά­λα πού ὑ­πῆρ­χε συ­νή­θως σέ κά­θε σπί­τι τῆς Πα­λαι­στί­νης πά­νω στή στέ­γη τοῦ σπι­τιοῦ. Τί σκέ­φθη­καν; Νά χα­λά­σουν τήν στέ­γη τοῦ σπι­τιοῦ γιά νά κα­τε­βά­σουν ἀ­πό ἐ­κεῖ τόν πα­ρά­λυ­το φί­λο τους μπρο­στά στά πό­δια τοῦ Χρι­στοῦ. Πό­ση πί­στι ἆ­ρα­γε εἶ­χαν κι αὐ­τοί ἀλ­λά καί ὁ πα­ρά­λυ­τος! Δι­ό­τι καί ὁ πα­ρά­λυ­τος δέν θά δε­χό­ταν νά τόν με­τα­φέ­ρουν πρός τόν Κύ­ριο ἐ­άν δέν πί­στευ­ε ὅ­τι θά θε­ρα­πευ­θῇ. Ἀλ­λά καί οἱ φί­λοι του δέν θά τόν ἔ­φερ­ναν στό σπί­τι αὐ­τό μέ τέ­τοι­ο τρό­πο καί μά­λι­στα δη­μο­σί­ως, μέ τό­σες δυ­σκο­λί­ες καί τό­σο κό­πο, ἀλ­λά καί μέ τέ­τοι­ο κίν­δυ­νο πού δη­μι­ουρ­γοῦ­σε ἡ ἀ­πο­στέ­γα­σι τῆς στέ­γης καί ἡ κά­θο­δος τοῦ κρεβ­βα­τιοῦ μέ­σα στό σπί­τι ἀ­πό τέ­τοι­ο ὕ­ψος.

Καί μᾶς δι­δά­σκουν ὅ­λοι τους ὅ­τι ἡ πί­στι μπο­ρεῖ νά ὑ­περ­νί­κή­σῃ ὁ­ποι­ο­δή­πο­τε ἐμ­πό­διο. Ἡ πί­στι ἀ­νοί­γει δρό­μους, βρί­σκει λύ­σεις, ἐ­κεῖ πού δέν τό πε­ρι­μέ­νει κα­νείς. Ἡ πί­στι εἶ­ναι παν­το­δύ­να­μι καί ὁ­δη­γεῖ στό θαῦ­μα.

2. ΠΡΩΤΑ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ

Ὁ πα­ρά­λυ­τος ὅ­μως ἦ­ταν δι­πλά ἄρ­ρω­στος. Πα­ρά­λυ­τος ὄ­χι μό­νο στό σῶ­μα, ἀλ­λά καί στήν ψυ­χή. Βέ­βαι­α θά μπο­ροῦ­σε ὁ Κύ­ριος νά θε­ρα­πεύ­σῃ μό­νον τήν ψυ­χή του, δη­λα­δή νά συγ­χω­ρέ­σῃ τίς ἁ­μαρ­τί­ες του χω­ρίς νά θε­ρα­πεύ­σῃ τό σῶ­μα του. Ἤ ἀν­τί­στρο­φα μπο­ροῦ­σε νά θε­ρα­πεύ­σῃ μό­νον τήν σω­μα­τι­κή του πα­ρα­λυ­σί­α χω­ρίς νά τοῦ συγ­χω­ρή­σῃ τίς ἁ­μαρ­τί­ες του. Ἀλ­λά ὁ Κύ­ριος πρῶ­τα θε­ρα­πεύ­ει τήν με­γα­λύ­τε­ρη ἀ­σθέ­νεια, τήν ἀ­σθέ­νεια τῆς ψυ­χῆς, συγ­χω­ρεῖ τίς ἁ­μαρ­τί­ες του καί κα­τό­πιν θά θε­ρα­πεύ­σῃ καί τό σῶ­μα. Δι­ό­τι ἤ­θε­λε νά δεί­ξῃ ὅ­τι ἡ ψυ­χή νο­σεῖ πρίν ἀ­πό τό σῶ­μα. Νά δεί­ξῃ ὅ­τι ἡ αἰ­τί­α τῆς ἀ­σθε­νεί­ας του ἦ­ταν ἡ ἁ­μαρ­τί­α. Καί γιά νά θε­ρα­πευ­θῇ τό σῶ­μα ἔ­πρε­πε πρῶ­τα νά θε­ρα­πευ­θῇ ἡ ψυ­χή. Ἄλ­λω­στε σέ τί θά ὠ­φε­λοῦν­ταν ὁ πα­ρά­λυ­τος ἐ­αν ξα­λά­φρω­νε ἀ­πό τό φορ­τί­ο τῆς ἀ­σθέ­νειας, ἀλ­λά εἶ­χε ἐ­πά­νω του τό ἀ­σή­κω­το βά­ρος τῆς ἐ­νο­χῆς ἀ­πό τίς ἁ­μαρ­τί­ες του νά τοῦ κα­τα­πι­έ­ζῃ τήν συ­νεί­δη­σι καί νά τοῦ πα­ρα­λύ­ῃ τήν ψυ­χή;

Αὐ­τό λοι­πόν πού μᾶς δι­δά­σκει ὁ Κύ­ριος καί πρέ­πει ὅ­λοι μας νά κα­τα­λά­βου­με κα­λά εἶ­ναι ὅ­τι με­γα­λύ­τε­ρη ἀ­ξί­α ἔ­χει ἡ ἄ­φε­σι τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μας καί πο­λύ μι­κρό­τε­ρη ἡ θε­ρα­πεί­α ἀ­πό τίς δι­ά­φο­ρες ἀ­σθέ­νει­ές μας. Πρῶ­τα ἡ ὑ­γεί­α τῆς ψυ­χῆς μας, καί με­τά ἡ ὑ­γεί­α τοῦ σώ­μα­τός μας. Εἶ­ναι λά­θος λοι­πόν νά λέ­με κι ἐ­μεῖς, αὐ­τό πού ἀ­κοῦ­με συ­χνά νά λέ­γε­ται ἀ­πό πολ­λούς: πά­νω ἀ­π’ ὅ­πλα ἡ ὑ­γεί­α. Ὄ­χι. Πά­νω ἀ­π’­ὅ­λα ἡ ὑ­γεί­α τῆς ψυ­χῆς μας. Πά­νω ἀ­πό ὅ­λα ἡ σω­τη­ρί­α μας.

3. ΑΜΕΤΑΠΙΣΤΟΙ

Κά­ποι­οι γραμ­μα­τεῖς ὅ­μως πού βρί­σκον­ταν ἐ­κεῖ, κα­θώς ἀ­κοῦν τόν Κύ­ριο νά λέ­γῃ στόν πα­ρά­λυ­το ὅ­τι συγ­χω­ρεῖ τίς ἁ­μαρ­τί­ες του σκέ­πτον­ται πώς ὁ Κύ­ριος τούς ἐμ­παί­ζει, δι­ό­τι ἡ συγ­χώ­ρε­σις τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν δέν μπο­ρεῖ νά γί­νῃ ἀν­τι­λη­πτή. Σκέ­πτον­ται ἀ­κό­μη ὅ­τι κα­νείς δέν μπο­ρεῖ νά συγ­χω­ρῇ ἁ­μαρ­τί­ες πα­ρά μό­νο ὁ Θε­ός. Ἀν­τί λοι­πόν νά ὁ­δη­γη­θοῦν στήν πί­στι ὅ­τι ὁ Χρι­στός εἶ­ναι ὁ Υἱ­ός τοῦ Θε­οῦ, καί ἔ­χει θεί­α κα­τα­γω­γή καί ἀ­πο­στο­λή, σκέπτονται ὅτι βλασφημεῖ, ὁ­δη­γοῦν­ται σέ ἄρ­νη­σι τῆς θείας φύ­σε­ώς του. Ὁ Κύ­ριος ὅ­μως τούς δί­νει εὐ­και­ρί­ες νά με­τα­νο­ή­σουν. Νά κα­τα­λά­βουν τό λά­θος τους. Πρῶ­τα ἀ­π’ ὅ­λα ξε­σκε­πά­ζει τούς κρυ­φούς δι­α­λο­γι­σμούς τους, γιά νά τούς βο­η­θή­σῃ νά ἀ­να­γνω­ρί­σουν τήν θε­ϊ­κή του παγ­γνω­σί­α. Τούς δί­νει τε­κμή­ριο τῆς ὑ­περ­φυ­σι­κῆς του γνώ­σε­ως. Τούς ἀ­πο­κα­λύ­πτει ὅ­τι εἶ­ναι Θε­ός, καρ­δι­ο­γνώ­στης. Γνω­ρί­ζει τίς καρ­διά τοῦ κα­θε­νός, εἶ­ναι θε­α­τής τῶν ἀ­πορ­ρή­των σκέψεων καί ἁ­μαρ­τη­μά­των.

Ὅ­μως καί πά­λι οἱ γραμ­μα­τεῖς δέν πεί­θον­ται. Πα­ρό­λα αὐ­τά ὁ Κύ­ριος δί­νει κι ἄλ­λη ἀ­πό­δει­ξι τῆς παν­το­δυ­να­μί­ας του. Ἡ θε­ρα­πεί­α πού ἀ­κο­λού­θη­σε ἀ­πο­τε­λεῖ ἰ­σχυ­ρή ἀ­πό­δει­ξι γιά τήν ἐ­ξου­σί­α πού ἔ­χει ὁ Κύριος νά συγ­χω­ρῇ ἁ­μαρ­τί­ες. Δι­ό­τι πῶς θά μπο­ροῦ­σε νά θε­ρα­πεύ­σῃ μιά ἀ­σθέ­νεια, ἡ ὁ­ποί­α ἦ­ταν ἀ­πο­τέ­λε­σμα τῆς ἁ­μαρ­τί­ας; Ἡ θε­ρα­πεί­α τῆς σω­μα­τι­κῆς πα­ρα­λυ­σί­ας ἀ­πε­δεί­κνυ­ε ὅ­τι ὁ Κύ­ριος ἦ­ταν ὁ μό­νος πού μπο­ροῦ­σε ὄ­χι μό­νο νά θε­ρα­πεύ­ῃ σώ­μα­τα ἀλ­λά καί νά θε­ρα­πεύ­ῃ ψυ­χές, νά συγ­χω­ρῇ ἁ­μαρ­τί­ες. Εἶ­ναι σάν νά λέ­γῃ στόν πα­ρά­λυ­το: Ἀ­φοῦ σοῦ συγ­χω­ρέ­θη­καν οἱ ἁ­μαρ­τί­ες σου εἶ­σαι ἄ­ξιος νά θε­ρα­πευ­θῇ καί τό σῶ­μα σου. Γι­’­αὐ­τό καί τόν δι­α­τά­ζει νά ση­κώ­σῃ ἐ­πά­νω του τό κρεβ­βά­τι, γιά νά ἀ­πο­δει­χθῇ ὅ­τι θε­ρα­πεύ­θη­κε τε­λεί­ως, ὅ­τι ἐ­πα­νέ­κτη­σε πλή­ρως τίς δυ­νά­μεις του. Κι αὐ­τός σή­κω­σε τό κρεβ­βά­τι του μπρο­στά στά ἔκ­πλη­κτα μά­τια ὅ­λων. Κι ἔ­τσι δη­μο­σί­ως ἀ­πο­δεί­χθη­κε ἡ θε­ϊ­κή ἐ­ξου­σί­α τοῦ Κυ­ρί­ου.

Ὁ Κύ­ριος λοι­πόν ἀ­πο­στο­μώ­νει τούς γραμ­μα­τεῖς, ἀλ­λά ἀ­φή­νει κι ἕ­να με­γά­λο δί­δαγ­μα σέ μᾶς. Ὅ­τι: ἐ­άν κά­ποι­ος δέν θέ­λει νά πι­στεύ­σῃ στόν Χρι­στό ὡς Θε­άν­θρω­πο Σω­τῆ­ρα καί Λυ­τρω­τή, θά βρί­σκῃ πάν­το­τε ἀ­μέ­τρη­τες προ­φά­σεις γιά νά ἀρ­νῆ­ται τήν θε­ό­τη­τα τοῦ Κυ­ρί­ου μας. Καί θαύ­μα­τα ἀ­κό­μη νά δῇ, ἐ­άν δέν θέ­λῃ νά πι­στεύ­σῃ δέν πρό­κει­ται αὐ­τά νά τόν βο­η­θή­σουν στήν πί­στι του. Πό­σο φο­βε­ρό πρᾶγ­μα εἶ­ναι ἡ προ­κα­τά­λη­ψι ἡ πώ­ρω­σις καί ἡ σκλη­ρο­καρ­δί­α!