Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 11 Μαρτίου 2018, Γ΄ Νηστειῶν – Σταυροπροσκυνήσεως: (Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1)
Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
Καθώς βρισκόμαστε στό μέσο τῆς ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει στούς ἱερούς Ναούς μας τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου, καί μᾶς καλεῖ νά τόν προσκυνήσουμε μέ δέος καί πίστη καί νά πάρουμε χάρη πολλή καί δύναμη γιά τόν πνευματικό ἀγῶνα πού διεξάγουμε τήν περίοδο αὐτή.
1. ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ!
Λίγες ἑβδομάδες πρίν ἀπό τό πάθος του ὁ Κύριος κάλεσε τούς μαθητές του καί τά πλήθη τοῦ λαοῦ γιά νά τούς πεῖ λόγια βαρυσήμαντα γιά τή ζωή τους καί τή ζωή ὅλων μας. Ὅποιος θέλει, εἶπε, νά μέ ἀκολουθήσει καί νά γίνει μαθητής μου, ἄς ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, κι ἄς πάρει τή σταθερή ἀπόφαση νά ὑποστεῖ γιά μένα ὄχι μόνο κάθε θλίψη καί δοκιμασία ἀλλά καί θάνατο σταυρικό, καί τότε ἄς μέ ἀκολουθεῖ.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ὅμως ἀπαρνοῦμαι τόν ἑαυτό μου; Σημαίνει δύο πράγματα. Πρῶτα ὅτι νεκρώνω τόν παλαιό ἑαυτό πού κρύβω μέσα μου, τόν διαγράφω ἀπ’τή ζωή μου. Παύω νά ὑπάρχω γι’ αὐτόν. Ἀρνοῦμαι δηλαδή καί νεκρώνω τό θέλημα, τίς ἐπιθυμίες καί τίς ροπές τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου. Ἀκόμη κι ἄν τόν δῶ νά ἐπαναστατεῖ, νά ἀντιδρᾶ, νά ἐπιζητεῖ μέ μανία καί ἐπιμονή κάθε τι ἁμαρτωλό, ἐγώ δέν ὑποκύπτω, δέν τοῦ δίνω σημασία. Ἔχω ἀρνηθεῖ ὄχι μόνο κάτι ἀπό τόν ἑαυτό μου, ἀλλά ὅλο τόν παλαιό ἑαυτό μου.
Ἀρνοῦμαι τόν παλαιό ἑαυτό μου σημαίνει ταυτόχρονα ὅτι ὑποτάσσομαι στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἀκολουθῶ τόν Κύριο ὅπου μέ ὁδηγεῖ. Καί ὑπομένω ὅλες τίς θλίψεις πού ἐπιτρέπει στή ζωή μου γιά τόν ἐξαγιασμό μου. Μέχρι τό σημεῖο νά περιφρονῶ ἀκόμη καί τό θάνατο. Διότι αὐτό σημαίνει νά σηκώνω διαρκῶς τό σταυρό τῶν θλίψεων καί τῆς θυσίας. Ὅπως κάθε κατάδικος σήκωνε ὡς μελλοθάνατος τό σταυρό του, ἔτσι κι ἐγώ πρέπει νά σηκώνω τό δικό μου σταυρό περιμένοντας τό μαρτύριο. Μέ τήν ἀπόφαση νά εἶμαι ἕτοιμος σέ κάθε στιγμή ἀργά ἤ γρήγορα νά πεθάνω, ἄν μοῦ τό ζητήσει ὁ Κύριος. Καί νά προχωρῶ μέ τέτοια διάθεση ὄχι γιά λίγο, ἀλλά γιά ὅλη μου τή ζωή. Νά σηκώνω τό σταυρό τῶν θλίψεων ὄχι ἀναγκαστικά ἐπειδή δέν μπορῶ νά κάνω ἀλλιῶς, ἀλλά μέ χαρά κι ἐλπίδα, μέ τή συναίσθηση ὅτι ὁ δρόμος τῆς ὑποταγῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο διαβαίνω σηκώνοντας τόν σταυρό τῶν θλίψεων εἶναι ὁ μοναδικός δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν σωτηρία μου, στόν παράδεισο.
Ὅλη ἡ ζωή τοῦ Κυρίου ἄλλωστε ἦταν μιά διαρκής αὐταπάρνηση, προσφορά καί θυσία, πού κορυφώθηκε καί ὁλοκληρώθηκε στήν σταυρική του θυσία. Κι ἐπειδή αὐτός πρῶτος ἐφάρμοσε τήν τέλεια αὐταπάρνηση ζητᾶ κι ἀπό ἐμᾶς νά ἀκολουθήσουμε ὁλόψυχα τό παράδειγμά του.
2. ΠΟΣΟ ΑΞΙΖΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ
Ὁ Κύριος συνέχισε τή διδασκαλία του λέγοντας: Ὅποιος θέλει νά σώσει τή ἐπίγεια ζωή του θά χάσει τήν αἰώνια. Ὅποιος ὅμως θυσιάσει τή ζωή του γιά μένα καί το εὐαγγέλιό μου, αὐτός θά σώσει τήν ψυχή του. Διότι τί θά ὠφελήσει τόν ἄνθρωπο ἐάν κερδίσει ὁλόκληρο τόν κόσμο καί χάσει τήν ψυχή του; Καί τί μπορεῖ νά δώσει ὡς ἀντάλλαγμα γιά νά τήν ἐξαγοράσει; Ὅποιος ντραπεῖ ἐμένα καί τούς λόγους μου ἐπειδή φοβᾶται τούς χλευασμούς τῶν ἀνθρώπων τῆς ἀποστατημένης καί ἁμαρτωλῆς αὐτῆς γενιᾶς, αὐτόν θά τόν ἀποκηρύξω κι ἐγώ ὅταν θά ἔλθω μέσα στή θεϊκή δόξα μαζί μέ τούς ἁγίους ἀγγέλους.
Καί ὁ Κύριος ἐπισφράγισε τούς λόγους του λέγοντας: Πολλοί ἀπό ἐσᾶς πρίν πεθάνουν θά δοῦν νά θεμελιώνεται μέ δύναμη ἀκαταγώνιστη ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ στή γῆ, δηλαδή ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Σ’ ΟΛΗ αὐτή τή διδασκαλία του ὁ Κύριος τονίζει τήν ἀξία τῆς ψυχῆς μας. Καί τί λέει; Πόσο ἀξίζει ἡ ψυχή μας; Ἀνυπολόγιστα. Δέν συγκρίνεται μέ ὅλα τά ἀγαθά τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Ἔχει ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀξία ἀπ’ ὅλα τά πλούτη τίς τιμές καί τίς ἀπολαύσεις αὐτῆς τῆς ζωῆς. Γι’αὐτήν ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γι’αὐτήν ἔχυσε τό αἷμα του ἐπάνω στό σταυρό, καί μᾶς ἐξαγόρασε μέ τό τίμιο αἷμα του. Κι ἐάν ἐμεῖς περιφρονήσουμε τό πολυτιμότατο αὐτό λύτρο πού ἔδωσε ὁ Χριστός γιά τήν ψυχή μας, ἡ καταστροφή μας θά εἶναι ἀνεπανόρθωτη. Διότι ὅταν ἐμεῖς ἁμαρτάνουμε συστηματικά καί ἀσύστολα, κινδυνεύουμε νά χάσουμε τήν ψυχή μας γιά πάντα στήν αἰώνια κόλαση. Ἐκεῖ ἡ ψυχή θά χωρισθεῖ αἰωνίως ἀπό τόν Θεό, τή χάρη του καί τήν ἀγάπη του καί θά βυθισθεῖ στό αἰώνιο σκοτάδι. Γι’αὐτό λέει ὁ Κύριος ὅτι τό χειρότερο κακό πού μποροῦμε νά πάθουμε οἱ ἄνθρωποι εἶναι τό νά χάσουμε τήν ψυχή μας. Καί ἄν χάσουμε τήν ψυχή του, χάσαμε τόν Θεό, χάσαμε τόν ἑαυτό μας, χάσαμε τά πάντα. Κι αὐτή ἡ ἀπώλεια εἶναι ἀμετάκλητη. Μήπως ἔχουμε ἄλλη ψυχή; νά δώσουμε μία στήν ἁμαρτία καί μία στόν Θεό; Ἤ νά δώσουμε τή μία ἀντάλλαγμα γιά τήν ἀπώλεια τῆς ἄλλης; Τά χρήματα καί τά κτήματα καί τά σπίτια μποροῦμε νά τά ἀνταλλάξουμε. Τήν ψυχή ὅμως ποτέ.
Καί δέν εἶναι δύσκολο νά τήν χάσουμε. Σ’ αὐτή τή ζωή φοβερός πόλεμος διεξάγεται. Μέ λύσσα οἱ δαίμονες ζητοῦν νά ἁρπάξουν καί νά κατασπαράξουν τήν ψυχή μας. Ἄς ἀντισταθοῦμε λοιπόν κι ἄς ἀγωνισθοῦμε. Ὥστε ὅταν κλείσουμε τά μάτια μας νά παραλάβουν τήν ψυχή μας οἱ παμφώτεινοι ἄγγελοι στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ.