1. ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΟΕΙ
Σήμερα Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει ἐμπρός μας τόν τίμιο σταυρό πάνω στόν ὁποῖο ὁ Κύριός μας πρόσφερε τήν μοναδική καί ἀτίμητη θυσία πού μᾶς ἄνοιξε τό δρόμο πρός τόν οὐρανό. Ἐκεῖ στό Γολγοθᾶ ὁ Χριστός μας προσφέροντας τήν φοβερή ἐκείνη θυσία του, ἀποκαλύφθηκε σέ μᾶς ὡς ὁ μόνος ἀληθινός ἀρχιερεύς. Γι’ αὐτό καί τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στό μεγάλο αὐτό μυστήριο τῆς ἀρχιερωσύνης τοῦ σταυρωθέντος Κυρίου μας.
Ἔχουμε μεγάλο Ἀρχιερέα, μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτός μετά τή σταυρική του θυσία, τόν θάνατο, τήν ἀνάστασή του καί τήν ἀνάληψή του, ἔχει πλέον εἰσέλθει στούς οὐρανούς κι ἔφθασε στό θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ μᾶς περιμένει. Διότι δέν εἶναι ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, ἀλλά εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ἄς κρατᾶμε γερά τήν πίστη μας σ’ αὐτόν κι ἄς τήν ὁμολογοῦμε πάντοτε. Καί μή περάσει ποτέ ἀπό τό νοῦ μας ὅτι, ἀφοῦ αὐτός εἶναι τώρα στούς οὐρανούς, δέν θά δείξει ἐνδιαφέρον γιά μᾶς. Διότι δέν ἔχουμε ἀρχιερέα, πού δείχνει ἀσυμπάθεια στίς ἀδυναμίες μας. Ἀντίθετα, ἐνῶ ὑψώθηκε τόσο πολύ ὡς ἄνθρωπος δέν ἀδιαφορεῖ γιά μᾶς, ἀλλά γνωρίζει ὅλα ὅσα μᾶς συμβαίνουν. Ἄλλωστε καί ὁ ἴδιος ὡς ἄνθρωπος ἐδῶ στή γῆ ἀντιμετώπισε κάθε εἴδους πειρασμό. Ἔχει δοκιμασθεῖ μέ κάθε τρόπο, χωρίς ὅμως νά διαπράξει καμμία ἁμαρτία. Γι’ αὐτό μᾶς παροτρύνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἄς πλησιάζουμε μέ θάρρος καί ἐμπιστοσύνη στό βασιλικό θρόνο τῆς χάριτός του, γιά νά λάβουμε συγχώρηση γιά τίς ἁμαρτίες μας καί νά βροῦμε ἔλεος καί χάρη καί ἄμεση βοήθεια σέ κάθε κρίσιμη ὥρα τοῦ πειρασμοῦ.
Ἀπό τό θρόνο του ὁ Ἐσταυρωμένος Κύριος θά μᾶς δωρίσει πλούσιο τό ἔλεός του. Διότι καί ὁ ἴδιος ἔχει δεχθεῖ κάθε δοκιμασία, εἶναι «πεπειραμένος κατὰ πάντα». Σ’ὅλη του τή ζωή πόσες δοκιμασίες, περιφρονήσεις, καί κατατρεγμούς δέν πέρασε; Ἰδιαιτέρως ὅμως ὅταν πρόσφερε τήν ἀρχιερατική του θυσία ἐπάνω στό σταυρό δέχθηκε ὅλα ἐκεῖνα τά φρικτά μαρτύρια. Ἐκείνη τή φοβερή ὥρα πρόσφερε καταπληγωμένος τή θυσία του ὑποφέροντας πόνους ὀδυνηρούς ὄχι μόνο ἀπό τό μαρτύριο ἀλλά ἀσυγκρίτως περισσότερο ἀπό τίς ἁμαρτίες τῶν παιδιῶν του, πού βάσταζε σάν νά ἦταν κακοῦργος.
Γνωρίζει λοιπόν ὁ Κύριος ἀπό δοκιμασίες, γνωρίζει τί θά πεῖ πόνος. Ὁ ἀναμάρτητος δέχθηκε τόσους πειρασμούς. Γι’ αὐτό δείχνει κατανόηση στίς ἀδυναμίες μας, τούς πειρασμούς μας καί τίς δοκιμασίες μας. Μᾶς καταλαβαίνει, μᾶς συμπονᾶ, μᾶς ἀγαπᾶ. Καί μᾶς περιμένει στό θρόνο τῆς χάριτός του, στόν τίμιο σταυρό του, νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες μας πού μᾶς τσακίζουν καί μᾶς ἀπογοητεύουν. Μᾶς περιμένει στό μυστήριο τίς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως νά μᾶς ξεκουράσει καί νά μᾶς εἰρηνεύσει. Μᾶς περιμένει στήν Ἁγία Τράπεζα νά μᾶς μεταγγίσει ζωή καί σωτηρία.
2. ΘΑ ΜΑΣ ΔΟΞΑΣΕΙ
Στή συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέει ὅτι κάθε Ἀρχιερέας στή ἱερωσύνη τῶν Ἰουδαίων ἐπιτελεῖ τό ἱερό αὐτό ἔργο του γιά τήν ὠφέλεια τῶν ἀνθρώπων στήν τέλεση τῆς λατρείας· γιά νά προσφέρει θυσίες γιά τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ. Καί μπορεῖ νά δείχνει συμπάθεια σ’ ὅσους ἁμαρτάνουν, ἐπειδή κι αὐτός ὡς ἄνθρωπος ἔχει πάνω του ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Καί γι’ αὐτό ὁ νόμος τοῦ ἐπιβάλλει νά προσφέρει θυσία ὄχι μόνο γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ του, ἀλλά καί μία ἀκόμη θυσία γιά τίς δικές του ἁμαρτίες.
Καί συνεχίζει ὁ ἀπόστολος λέγοντας ὅτι κανείς δέν παίρνει μόνος του τήν ὑψηλή τιμή τῆς ἀρχιερωσύνης, ἀλλά ὅταν τόν καλέσει ὁ Θεός, ὅπως κάλεσε στό ἀξίωμα αὐτό τόν Ἀαρών. Ἔτσι καί ὁ Χριστός «οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ’ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν», δέν δόξασε μόνος του τόν ἑαυτό του μέ τό νά γίνει Ἀρχιερέας, ἀλλά τόν δόξασε ὁ Θεός Πατήρ, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε: Ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός μου· Ἐγώ σέ γέννησα σήμερα, ὅταν σοῦ ἔδωσα τήν ἀνθρώπινη φύση καί τήν δόξασα μέ τήν ἀνάσταση καί τήν ἐνθρόνισή σου ἐκ δεξιῶν μου. Καί σ’ ἄλλο μέρος τῆς Ἁγίας Γραφῆς λέει: Ἐσύ εἶσαι ἱερέας αἰώνιος, πού σέ προτύπωνε ὁ Μελχισεδέκ.
Ὁ Κύριός μας λοιπόν δοξάστηκε καί ὡς ἄνθρωπος μέ θεϊκή δόξα ἀπό τόν Θεό Πατέρα του. Αὐτός πού τόσο πολύ ταπεινώθηκε ὡς ἄνθρωπος, τόσο πολύ καί ὑψώθηκε. Ἐπειδή ἀκριβῶς ἔδειξε ὑπακοή μέχρι θανάτου. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς ὁ Θεός Πατήρ στεφάνωσε τόν Κύριό μας ὡς ἄνθρωπο μέ θεϊκή δόξα καί τιμή. Καί τοῦ ἔδωσε ἐξουσία στά ἐπουράνια, τά ἐπίγεια καί τά καταχθόνια. Ὥστε ὅλα τά λογικά ὄντα νά ἀναγνωρίσουν ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς.
Αὐτός λοιπόν ὁ δρόμος ἀπό τή θυσία στήν ὕψωση, ἀπό τήν ταπείνωση στή δόξα εἶναι καί ὁ δρόμος ὅλων τῶν πιστῶν. Στόν ἀνηφορικό δρόμο τοῦ Γολγοθᾶ βρίσκεται ἡ ἀληθινή ὕψωση. Στό δρόμο τῆς θυσίας καί τῆς ταπεινώσεως. Ὑψωνόμαστε ὅταν θυσιαζόμαστε. Ὅταν ὑπομένουμε πειρασμούς, περιφρονήσεις, ἀδικίες. Ὅταν μένουμε στό περιθώριο. Ὅταν ὑπομένουμε δίπλα μας ἀνθρώπους δύσκολους καί μένουμε εἰρηνικοί ἀπέναντί τους. Ὅταν ὅσους μᾶς ἀδικοῦν ἤ μᾶς ἀντιπαθοῦν, τούς συγχωροῦμε, τούς δείχνουμε ἀγάπη. Βέβαια κάτι τέτοιο δέν εἶναι εὔκολο. Εἶναι ὅμως ὁ μοναδικός δρόμος πρός τή δόξα. Ἄς πάρουμε λοιπόν κι ἐμεῖς τόν ἀνηφορικό δρόμο τοῦ Γολγοθᾶ. Γιά νά ὁδηγηθοῦμε ἀπό τήν ταπείνωση στή δόξα, τήν ἀληθινή καί αἰώνια.