Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Μὴν ἀπορρίπτεις τὴν ἐν Χριστῷ ὑπακοή, διότι ὁ καρπὸς της εἶναι βέβαιος καὶ ἀσφαλής (β)
“Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ κελλί σου γιὰ διακόνημα, ἡ συναναστρεφόμενος μὲ κάποιους, νὰ ἀσφαλίζεις τὸ βλέμμα σου καὶ νὰ κεντρίζεις τὴν καρδιά σου μὲ εὐσεβῆ λογισμό, καὶ νὰ λές• Μήπως ἀλήθεια βγῆκες ἀπὸ τὸ κελλί σου νὰ γίνεις ζωγράφος, γιὰ νὰ σχεδιάζεις τὶς μορφὲς τῶν ἀνθρώπων; Πρόσεχε τὸν ἑαυτό σου. Διότι, πῶς μπορεῖς νὰ στοχάζεσαι τὰ ἀόρατα μὲ καθαρὸ νοῦ καὶ νὰ ἀπολαμβάνεις καὶ νὰ εὐφραίνεσαι μὲ τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ, τὴ στιγμὴ ποῦ ἔχεις τὴ σκέψη σου κυριευμένη ἀπὸ τὰ αἰσθητά;
Σταμάτησε νὰ περιεργάζεσαι τὶς ξένες δυστυχίες, γιὰ νὰ μὴ διαφθαρεῖ, δικαιολογημένα, ὁ εὐσεβὴς λογισμός σου.
Νὰ ἐπιδιώξεις νὰ ἐπιτύχεις τὴ σιωπή• διότι σὲ ἀπομακρύνει ἀπὸ πολλοὺς μολυσμούς. Νὰ φέρνεις διαρκῶς στὴ μνήμη σου τὴ θλίψη τῶν ἁμαρτωλῶν, φοβούμενος μήπως μετὰ ἀπὸ λίγο συμπεριληφθεῖς μεταξύ τους.
Δὲν ἔχεις μπεῖ ποτὲ σὲ σπίτι ποὺ ἔχει πένθος, καὶ βλέποντας τὸν κοπετὸ καὶ τὸν θρῆνο, δὲ βιάστηκες νὰ φύγεις ἀπὸ κεῖ; Γι’ αὐτό, ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα πρέπει νὰ συμπεραίνουμε τὰ αἰώνια• διότι ὁ σοφὸς Σολομῶν λέει: δίνε ἀφορμὴ στὸν σοφό, καὶ θὰ γίνει σοφότερος.
Ἄν, χωρὶς νὰ τὸ ἀντιληφθεῖς, σοὺ μπεῖ ὁ λογισμὸς νὰ ἀπομακρυνθεῖς ἀπὸ τὸν τόπο τῆς ἀσκήσεως, καὶ σὲ ἐπισκεφθοῦν κάποιοι μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι συμμερίζονται τὸ λογισμό σου, καὶ ὁ ἕνας συμφωνήσει μὲ τὴν ἀναχώρησή σου, ὅτι τάχα δικαιολογημένα εἶσαι λυπημένος, ἐσύ μὴ δέχεσαι ἀπερίσκεπτα τὴ συμβουλή του. Ἂν ὅμως ἀρχίσει κάποιος ἄλλος νὰ σὲ ἐλέγχει αὐστηρὰ καὶ νὰ σὲ παρακινεῖ νὰ μείνεις, αὐτὸς εἶναι προτιμότερος ἀπὸ τὸν πρῶτο• διότι τέτοιοι ἀδελφοὶ ἐνδιαφέρονται περισσότερο γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀδελφῶν.
Ὅσο γιὰ τοὺς λογισμοὺς ποὺ γεννιῶνται ἀπὸ τὴν ἀθυμία, σ’ ἐκείνους κυρίως ποὺ ζοῦν μόνοι τους ὡς ἐρημῖτες, νομίζω ὅτι δὲν τοὺς ἀγνοοῦν οἱ περισσότεροι• θέλω ὅμως νὰ σοῦ προσφέρω βεβαιότητα καὶ γι’ αὐτοὺς τοὺς λογισμούς.
Ὅταν ἡ ψυχὴ κυριευθεῖ ἀπὸ τὰ αἰσθητὰ πράγματα, τότε ὁ νοῦς ἀπομακρύνεται ἀπὸ ἐκείνη τὴν καλὴ θεωρία καὶ προσδοκία καὶ μελέτη τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, καὶ σταθεροποιεῖται, στὴν προσκόλλησή του στὰ αἰσθητά, ἐπιδιώκοντας τὴν ἀπόλαυση ποὺ προέρχεται ἀπ’ αὐτὰ καὶ ὑπηρετώντας, σὰν δοῦλος, τὸν φθόνο καὶ τὴν κακία.” (Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ἔργο: «Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος 2ος τῶν ἐκδόσεων «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 79 κ.ἑ.)
