᾿Απόστολος: ἡμέρας, Παρ. ιδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. β΄ 6-10)
Ἀπὸ δὲ τῶν δοκούντων εἶναί τι, ὁποῖοί ποτε ἦσαν οὐδέν μοι διαφέρει· πρόσ-ωπον Θεὸς ἀνθρώπου οὐ λαμβάνει· ἐμοὶ γὰρ οἱ δοκοῦντες οὐδὲν προσανέθεντο, ἀλλὰ τοὐναντίον ἰδόντες ὅτι πεπίστευμαι τὸ εὐαγγέλιον τῆς ἀκροβυστίας καθὼς Πέτρος τῆς περιτομῆς· ὁ γὰρ ἐνεργήσας Πέτρῳ εἰς ἀποστολὴν τῆς περιτομῆς ἐνήργησε καὶ ἐμοὶ εἰς τὰ ἔθνη· καὶ γνόντες τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι, Ἰάκωβος καὶ Κηφᾶς καὶ Ἰωάννης, οἱ δοκοῦντες στῦλοι εἶναι, δεξιὰς ἔδωκαν ἐμοὶ καὶ Βαρνάβᾳ κοινωνίας, ἵνα ἡμεῖς εἰς τὰ ἔθνη, αὐτοὶ δὲ εἰς τὴν περιτομήν· μόνον τῶν πτωχῶν ἵνα μνημονεύωμεν, ὃ καὶ ἐσπούδασα αὐτὸ τοῦτο ποιῆσαι.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Σχετικά τώρα μ’ ἐκείνους πού θεωροῦνται ἐπίσημοι καί μεγάλοι, δέν μέ ἐνδιαφέρει καθόλου τί πίστευαν κάποτε, ὅταν δέν ἐμπόδιζαν τήν περιτομή καί τήν τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ νόμου. Ὁ Θεός δέν ἀποβλέπει σέ πρόσωπο ἀνθρώπου καί δέν μεροληπτεῖ. Καί δέν ἐνδιαφέρομαι τί πίστευαν παλιότερα, διότι ὕστερα, ὅταν συναντηθήκαμε καί συζητήσαμε, οἱ ἐπίσημοι ἀπόστολοι δέν πρόσθεσαν σέ μένα τίποτε περισσότερο ἀπ’ ὅσα γνώριζα καί κήρυττα. Ἀλλά ἀντίθετα πείσθηκαν καί εἶδαν ὅτι ὁ Θεός μοῦ ἐμπιστεύθηκε νά κηρύττω τό Εὐαγγέλιο στούς ἀπερίτμητους ἐθνικούς, ὅπως ἀνέθεσε στόν Πέτρο νά κηρύττει στούς περιτμημένους Ἰουδαίους. Διότι ὁ ἴδιος Κύριος πού ἀξίωσε τόν Πέτρο νά εἶναι ἀπόστολος στούς περιτμημένους Ἰουδαίους, ἀξίωσε καί μένα νά εἶμαι ἀπόστολος στούς ἐθνικούς. Καί καθώς ὁ Ἰάκωβος κι ὁ Κηφᾶς κι ὁ Ἰωάννης, πού θεωροῦνται στύλοι πού στηρίζουν τήν Ἐκκλησία, πληροφορήθηκαν ἀπό τά ἴδια τά γεγονότα τή χάρη πού μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, ἔδωσαν σέ μένα καί στόν Βαρνάβα τό δεξί τους χέρι, σέ ἔνδειξη ὁμοφροσύνης καί ἑνότητος. Καί συμφώνησαν νά κηρύττουμε ἐμεῖς στούς ἐθνικούς, κι αὐτοί νά κηρύττουν στούς περιτμημένους. Μᾶς ζήτησαν μόνο νά θυμόμαστε τούς φτωχούς Χριστιανούς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καί νά φροντίζουμε γι’ αὐτούς. Κι αὐτό τό ἐπιμελήθηκα μέ ζῆλο, προκειμένου νά τό ἐφαρμόσω μέ ἀκρίβεια.
