᾿Απόστολος: ἡμέρας, Παρ. ιδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. β΄ 6-10)
Οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄνθρωπος, ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ. ὃ δὲ λοιπὸν ζητεῖται ἐν τοῖς οἰκονόμοις, ἵνα πιστός τις εὑρεθῇ. ἐμοὶ δὲ εἰς ἐλάχιστόν ἐστιν ἵνα ὑφ᾿ ὑμῶν ἀνακριθῶ ἢ ὑπὸ ἀνθρωπίνης ἡμέρας· ἀλλ᾿ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἀνακρίνω· οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ σύνοιδα· ἀλλ᾿ οὐκ ἐν τούτῳ δεδικαίωμαι· ὁ δὲ ἀνακρίνων με Κύριός ἐστιν. ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Μή μᾶς θεωρεῖτε λοιπόν ἀρχηγούς. Ἀλλά ἔτσι ἄς μᾶς θεωρεῖ ὁ καθένας σας, ὄχι δηλαδή ὡς οἰκοδεσπότες, ἀλλά ὡς ὑπηρέτες τοῦ Χριστοῦ καί διαχειριστές τῶν οὐρανίων καί ἀγνώστων ἀληθειῶν πού μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Θεός. Ἐκεῖνο λοιπόν πού ἀπομένει νά ζητᾶ κανείς ἀπό τούς διαχειριστές καί οἰκονόμους εἶναι αὐτό, νά βρεθεῖ ὁ κάθε οἰκονόμος πιστός καί τίμιος στή διαχείρισή του. Εἶμαι λοιπόν κι ἐγώ ὑπεύθυνος καί ὑπόλογος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πού μοῦ ἀνέθεσε τή διαχείριση αὐτή. Γι’ αὐτό πολύ λίγο λογαριάζω τό νά κριθῶ ἀπό σᾶς ἤ ἀπό ἀνθρώπινο δικαστήριο, πού εἶναι πρόσκαιρο καί γιά λίγο καιρό ἰσχύουν οἱ ἀποφάσεις του. Ἀλλά οὔτε καί μένα τόν ἴδιο θεωρῶ ἁρμόδιο νά κρίνω τόν ἑαυτό μου. Καί δέν θεωρῶ οὔτε τόν ἑαυτό μου ἁρμόδιο γιά νά βγάλω ἀπόφαση γιά τή διαχείρισή μου ὡς οἰκονόμου τοῦ Θεοῦ, διότι ναί μέν ἡ συνείδησή μου δέν μοῦ μαρτυρεῖ καμία ἐνοχή, ἀλλά κι αὐτό δέν φτάνει γιά νά εἶμαι δικαιωμένος. Διότι ὁ Κύριος εἶναι ὁ μόνος ἁρμόδιος νά κρίνει ἄν πράγματι ὑπῆρξα καλός οἰκονόμος. Γι’ αὐτό μή λέτε ὁ Παῦλος ἤ ὁ Ἀπολλώς ἤ ὁ Πέτρος εἶναι ὁ καλύτερος. Μήν κάνετε δηλαδή καμία κρίση πρίν ἀπό τόν ὁρισμένο καιρό, μέχρι νά ἔλθει ὁ Κύριος. Αὐτός θά ρίξει ἄπλετο φῶς σ’ αὐτά πού τώρα εἶναι κρυμμένα στό σκοτάδι καί θά φανερώσει τίς ἐσωτερικές σκέψεις καί ἀποφάσεις τῶν καρδιῶν. Καί τότε τόν ἔπαινο στόν καθένα θά τόν ἀποδώσει ὄχι κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ Θεός.
