Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. θ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιδ΄ 1, 12-15)
1 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς οἶκόν τινος τῶν ἀρχόντων τῶν Φαρισαίων σαββάτῳ φαγεῖν ἄρτον, καὶ αὐτοὶ ἦσαν παρατηρούμενοι αὐτόν. 12 Ἔλεγε δὲ καὶ τῷ κεκληκότι αὐτόν· ὅταν ποιῇς ἄριστον ἢ δεῖπνον, μὴ φώνει τοὺς φίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲ τοὺς συγγενεῖς σου μηδὲ γείτονας πλουσίους, μήποτε καὶ αὐτοί σε ἀντικαλέσωσι, καὶ γενήσεταί σοι ἀνταπόδομα. 13 ἀλλ᾿ ὅταν ποιῇς δοχήν, κάλει πτωχούς, ἀναπήρους, χωλούς, τυφλούς, 14 καὶ μακάριος ἔσῃ, ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι· ἀνταποδοθήσεται γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων.15 Ἀκούσας δέ τις τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ· μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ. 16 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
1 Ἕνα Σάββατο ὁ Ἰησοῦς ἦλθε στό σπίτι κάποιου ἀπό τούς ἄρχοντες τῶν Φαρισαίων γιά νά φάει. Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως τόν παρατηροῦσαν καί τόν παρακολουθοῦσαν μέ προσοχή μήπως πεῖ ἤ κάνει κάτι παράνομο καί ἀξιοκατάκριτο. 12 Ἔλεγε μάλιστα καί σ’ ἐκεῖνον πού τόν εἶχε καλέσει: Ὅταν κάνεις πρωινό ἤ βραδινό τραπέζι, μήν περιορίζεσαι νά καλεῖς μόνο τούς φίλους σου ἤ τούς ἀδελφούς σου, τούς συγγενεῖς σου ἤ γείτονες πλούσιους· μήπως σέ καλέσουν κι ἐκεῖνοι καί σοῦ τό ἀνταποδώσουν, καί σέ ἀνταμείψουν αὐτοί γι’ αὐτό πού τούς ἔκανες, κι ὄχι ὁ Θεός. 13 Ἀλλά ὅταν κάνεις τραπέζι καί δεξίωση, νά προσκαλεῖς σ’ αὐτό φτωχούς, σακάτηδες, κουτσούς, τυφλούς. 14 Καί θά εἶσαι μακάριος, διότι αὐτοί δέν ἔχουν νά σοῦ ἀνταποδώσουν τίποτε ἄλλο ἀπό εὐχές. Εἶσαι μακάριος, διότι αὐτό πού ἔκανες ὁ Θεός θά σοῦ τό ἀνταποδώσει στήν ἀνάσταση τῶν δικαίων, ὅταν θά ἀνταμείψει κάθε ἀγαθοεργία καί ἀρετή. 15 Ὅταν τ’ ἄκουσε αὐτά κάποιος ἀπό ἐκείνους πού κάθονταν στό τραπέζι μαζί μέ τόν Κύριο, τοῦ εἶπε: Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος πού θά πάρει μέρος στό τραπέζι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ μαζί μέ τόν Μεσσία καί τούς Πατριάρχες καί τούς ἄλλους δικαίους.
