Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τετ. ιδ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μρ. δ΄ 35-41)
35 Καὶ λέγει αὐτοῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψίας γενομένης· διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν. 36 καὶ ἀφέντες τὸν ὄχλον παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡς ἦν ἐν τῷ πλοίῳ· καὶ ἄλλα δὲ πλοῖα ἦν μετ᾿ αὐτοῦ. 37 καὶ γίνεται λαῖλαψ ἀνέμου μεγάλη, τὰ δὲ κύματα ἐπέβαλλεν εἰς τὸ πλοῖον, ὥστε ἤδη αὐτὸ βυθίζεσθαι. 38 καὶ ἦν αὐτὸς ἐπὶ τῇ πρύμνῃ ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον καθεύδων· καὶ διεγείρουσιν αὐτὸν καὶ λέγουσιν αὐτῷ· διδάσκαλε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἀπολλύμεθα; 39 καὶ διεγερθεὶς ἐπετίμησε τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπε τῇ θαλάσσῃ· σιώπα, πεφίμωσο. καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη. 40 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τί δειλοί ἐστε οὕτω; πῶς οὐκ ἔχετε πίστιν; 41 καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν καὶ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους· τίς ἄρα οὗτός ἐστιν, ὅτι καὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούουσιν αὐτῷ;
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
35 Κι ὅταν βράδιασε ἐκείνη τήν ἡμέρα πού εἶπε τίς παραβολές αὐτές, τούς λέει: Ἄς περάσουμε ἀπέναντι. 36 Κι ἀφοῦ ἄφησαν τά πλήθη τοῦ λαοῦ στήν παραλία, παίρνουν οἱ μαθητές μαζί τους τόν Κύριο ὅπως ἦταν μέσα στό πλοῖο, ἀπ’ τό ὁποῖο προηγουμένως δίδασκε τά πλήθη. Ἦταν μάλιστα κι ἄλλα πλοιάρια πού συνόδευαν τό πλοῖο τοῦ Κυρίου. 37 Τότε ξεσπᾶ μεγάλη ἀνεμοζάλη, καί τά κύματα ἄρχισαν νά χτυποῦν πάνω στό πλοῖο μέ τέτοια ὁρμή, ὥστε νά κινδυνεύει πλέον νά βυθισθεῖ. 38 Ὁ Κύριος ὅμως ἐξακολουθοῦσε νά κοιμᾶται στήν πρύμνη, στό ἐπάνω μέρος τοῦ ξύλινου καθίσματος πού ἦταν ἐκεῖ. Τόν ξύπνησαν τότε καί τοῦ εἶπαν: Διδάσκαλε, δέν σέ νοιάζει πού χανόμαστε; 39 Τότε ἐκεῖνος σηκώθηκε κι ἐπέπληξε τόν ἄνεμο καί εἶπε στή θάλασσα: Σώπα, φιμώσου. Καί κατέπαυσε ὁ ἄνεμος κι ἔγινε μεγάλη γαλήνη στή θάλασσα. 40 Καί τούς εἶπε: Γιατί εἶστε τόσο δειλοί καί τά χάνετε; Ἀφοῦ τόσα θαύματα μέ εἴδατε νά κάνω, πῶς δέν ἔχετε πίστη ἀκλόνητη, ὥστε νά μήν ἀνησυχεῖτε ὅταν μέ ἔχετε κοντά σας; 41 Κι αὐτοί αἰσθάνθηκαν μεγάλο δέος γιά τήν παρουσία καί ἐνέργεια τῆς θείας δυνάμεως, κι ἔλεγαν μεταξύ τους ὁ ἕνας στόν ἄλλο: Ποιός λοιπόν νά εἶναι αὐτός; Εἶναι πολύ μεγαλύτερος ἀπ’ ὅ,τι τόν θεωρούσαμε ἕως τώρα, διότι κι ὁ ἄνεμος καί ἡ θάλασσα τόν ὑπακοῦν.
