Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. λα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. ιβ΄ 25-27, ιγ΄ 22-25)
25 Βλέπετε μὴ παραιτήσησθε τὸν λαλοῦντα. εἰ γὰρ ἐκεῖνοι οὐκ ἔφυγον τὸν ἐπὶ τῆς γῆς παραιτησάμενοι χρηματίζοντα, πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς οἱ τὸν ἀπ’ οὐρανῶν ἀποστρεφόμενοι· 26 οὗ ἡ φωνὴ τὴν γῆν ἐσάλευσε τότε, νῦν δὲ ἐπήγγελται λέγων· ἔτι ἅπαξ ἐγὼ σείω οὐ μόνον τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν. 27 τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τῶν σαλευομένων τὴν μετάθεσιν ὡς πεποιημένων, ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα. 22 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἀνέχεσθε τοῦ λόγου τῆς παρακλήσεως· καὶ γὰρ διὰ βραχέων ἐπέστειλα ὑμῖν. 23 Γινώσκετε τὸν ἀδελφὸν Τιμόθεον ἀπολελυμένον, μεθ’ οὗ, ἐὰν τάχιον ἔρχηται, ὄψομαι ὑμᾶς. 24 Ἀσπάσασθε πάντας τοὺς ἡγουμένους ὑμῶν καὶ πάντας τοὺς ἁγίους. Ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀπὸ τῆς Ἰταλίας. 25 Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
25 Ἐσεῖς λοιπόν πού ἀξιωθήκατε νά ἀπολαύσετε τά θαύματα αὐτά, προσέχετε μήν ἀρνηθεῖτε νά ὑπακούσετε στό Θεό πού σᾶς μιλάει. Διότι, ἐάν δέν ξέφυγαν τήν τιμωρία ἐκεῖνοι πού ἀρνήθηκαν νά ὑπακούσουν στό Μωυσῆ, ὁ ὁποῖος τούς φανέρωνε θεῖες ἐντολές ἐπάνω στή γῆ, πολύ περισσότερο δέν θά ξεφύγουμε ἐμεῖς, ἄν ἀποστραφοῦμε καί ἀπαρνηθοῦμε τόν Θεό πού μᾶς μιλάει ἀπ’ τούς οὐρανούς. 26 Ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ σάλευσε καί τότε τή γῆ στό ὄρος Σινᾶ. Τώρα ὅμως ἔχει δώσει αὐτήν ἐδῶ τήν ὑπόσχεση διαμέσου τοῦ προφήτου Ἀγγαίου: Θά σαλεύσω ἀκόμη μία φορά ὄχι μόνο τή γῆ, ἀλλά καί τόν ἔναστρο οὐρανό. 27 Ὅταν λοιπόν λέει «ἀκόμη μία φορά», φανερώνει ὅτι θά μετακινήσει ἐκεῖνα πού σαλεύονται καί μετακινοῦνται, δηλαδή τά φθαρτά κτίσματα, πού ἔχουν ἀρχή καί τέλος. Θά μετακινηθοῦν καί θά φύγουν αὐτά, γιά νά μείνουν τά ἐπουράνια, πού εἶναι ἀσάλευτα καί ἄφθαρτα. 22 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀ-δελφοί, ἀνέχεσθε τοῦ λόγου τῆς παρακλήσεως· καὶ γὰρ διὰ βραχέων ἐπέστειλα ὑμῖν. 23 Γινώσκετε τὸν ἀδελφὸν Τιμόθεον ἀπολελυμένον, μεθ’ οὗ, ἐὰν τάχιον ἔρχηται, ὄψομαι ὑμᾶς. 24 Ἀσπάσασθε πάντας τοὺς ἡγουμένους ὑμῶν καὶ πάντας τοὺς ἁγίους. Ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀπὸ τῆς Ἰταλίας. 25 Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
