Ἐνῶ αὐτὰ συμβαίνουν στὶς παραπάνω μουσουλμανικὲς χῶρες καὶ ἡ χριστιανικὴ πίστη βρίσκεται οὐσιαστικὰ ὑπὸ διωγμόν, στὴν Ἑλλάδα, ὅπως καὶ σὲ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης, μὲ διάφορα νομοθετήματα ὄχι μόνο προστατεύονται οἱ λαθρομετανάστες (ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον μουσουλμάνοι), ἀλλὰ καὶ νομιμοποιεῖται ἡ πλήρης ἀσυδοσία τους. Γι̕ αὐτὸ καὶ μεγάλη ἀνησυχία ἔχει προκαλέσει τὸ ὑπὸ συζήτηση σχέδιο νόμου τοῦ Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης, ποὺ εἶναι γνωστὸ ὡς «ἀντιρατσιστικὸς νόμος». Ποιὰ ἄραγε ἀνάγκη ἐπιβάλλει τὴν ψήφιση ἑνὸς τέτοιου νόμου; Εἶναι οἱ Ἕλληνες «ρατσιστές»; Ἂν ἐξαιρέσουμε ἐλάχιστα μεμονωμένα περιστατικά, ὁ ἑλληνικὸς λαὸς κατὰ τὰ τελευταῖα εἴκοσι χρόνια ἀνέχεται μιὰ πρωτοφανὴ γιὰ τὸν μικρὸ πληθυσμὸ τῆς χώρας μας ἀνεξέλεγκτη εἰσβολὴ καὶ παραμονὴ διαφορετικῶν θρησκευτικὰ καὶ πολιτιστικὰ ὁμάδων. Οἱ συνέπειες αὐτῆς τῆς εἰσβολῆς εἶναι τραγικές. Ἡ ἐγκληματικότητα ἔχει ἐκτιναχθεῖ στὰ ὕψη. Μοναχικὰ ἡλικιωμένα ἄτομα στραγγαλίζονται γιὰ ἐλάχιστα χρήματα! Ἡ «μαύρη ἐργασία» μαζὶ μὲ τὴν πορνεία καὶ τὰ ναρκωτικὰ κάνουν θραύση! Ἀνάμεσα στὸν γηγενὴ πληθυσμὸ ζοῦν περίπου δύο ἑκατομμύρια ἀλλοδαποί, εὐπρόσδεκτοι στὰ δημόσια σχολεῖα, στὰ νοσοκομεῖα, στά – ἐκκλησιαστικὰ κυρίως – συσσίτια καὶ μάλιστα σὲ καιροὺς πείνας καὶ ἀφιλίας. Πολὺ φοβόμαστε ὅτι βασικὸς σκοπὸς τοῦ νομοσχεδίου εἶναι νὰ προλάβει τὴν κριτικὴ καὶ τὴν ἀντίδραση τῶν Ἑλλήνων σ̕ αὐτὴ τὴν ἀνεξέλεγκτη εἴσοδο πληθυσμῶν μὲ ἐντελῶς διαφορετικὴ κοσμοθεωρία ὄχι μόνο ἀπὸ τὸν μέσο Ἕλληνα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν εὐρωπαῖο πολίτη. Οἱ παρανόμως εἰσερχόμενοι στὴ χώρα μετανάστες στὴν πλειοψηφία τους εἶναι φορεῖς θρησκευτικῆς ὁλοκληρωτικῆς ἰδεολογίας, τοῦ ἰσλαμισμοῦ, κέντρο τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ τὸ «τζιχάντ», ὁ ἱερὸς πόλεμος κατὰ τῶν ἀπίστων. Ἤδη ἔχει ἀρχίσει νὰ προκαλεῖται προβληματισμὸς σὲ εὐρύτερα στρώματα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀπὸ τὴν «γκεττοποίηση» καὶ τὶς πράξεις παρανομίας πολλῶν λαθρομεταναστῶν σὲ μεγάλα τμήματα τῆς Ἀττικῆς ἀλλὰ καὶ ἄλλων περιοχῶν τῆς χώρας. Τὸ νομοσχέδιο αὐτό, ποινικοποιώντας τὴν πρόκληση τῆς λεγόμενης «ἐχθροπάθειας», ἀποτελεῖ τροχοπέδη στὴν ἐλευθερία κριτικῆς. Ἡ ἐλευθερία ἐκφράσεως στοχασμῶν καὶ κριτικῆς προστατεύεται ἀπὸ τὸ ἄρθρο 14 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος. Ἡ ἀσαφὴς ἔννοια τῆς «ἐχθροπάθειας» εἶναι νομικὰ προβληματικὴ καὶ πιθανότατα θὰ κριθεῖ ἀπὸ τὰ δικαστήρια ὡς ἀντικείμενη στὴν ἐλευθερία ἐκφράσεως ποὺ προστατεύει τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἀσάφεια στὸ κρίσιμο αὐτὸ σημεῖο τοῦ ἐπίμαχου νομοσχεδίου ἔρχεται ἐπιπλέον σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἀνάγκη θεσπίσεως σαφῶν ποινικῶν νόμων, τὴν ὁποία ὑποστηρίζει ἀνυποχώρητα ὁ κορυφαῖος σήμερα ποινικολόγος Καθηγητὴς Νομικῆς κ. Νικόλαος Ἀνδρουλάκης. Εἶναι λοιπὸν ὁρατὸς ὁ κίνδυνος νὰ θυσιασθεῖ τεχνηέντως μία ἀπὸ τὶς θεμελιώδεις ἐλευθερίες τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν στὸν βωμὸ τῶν θεωριῶν τῆς «πολυπολιτισμικότητας», τὴν ὁποία ἡ κυριαρχούσα πολιτικὴ νοοτροπία μᾶς ὑποχρεώνει νὰ ὑφιστάμεθα. Παρὰ ταῦτα διάφοροι πολιτικοὶ σχολιαστὲς κατηγοροῦν ἀσύστολα τὴν Ἐκκλησία, παραβλέποντας τὴν ποικίλη συμπαράστασή της πρὸς ὅλους τοὺς μετανάστες, μὲ ἀποκορύφωμα τὰ συσσίτιά της, στὰ ὁποῖα δέχεται ὅλους τοὺς ἐνδεεῖς, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ θρησκεύματος. Καὶ διερωτᾶται κάθε σοβαρὸς ἄνθρωπος: Γιατί συκοφαντοῦμε τὴ χώρα μας ἄλλη μιὰ φορά; Γιατί μὲ περισσὴ ἀναίδεια πετροβολοῦμε τὴ μητέρα μας Ἐκκλησία; Τί κρύβεται τελικὰ πίσω ἀπὸ τὸ ἀνελεύθερο αὐτὸ νομοσχέδιο; Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ δίνει ἀπάντηση τὸ ἑπόμενο σχόλιό μας.
