Ἑκατὸ χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴν πρώτη ἔκδοση τοῦ πνευματικοῦ βιβλίου Ὁ Προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου ποὺ συνέγραψε ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Εὐσέβιος Ματθόπουλος. Τὸ βιβλίο ἔθρεψε πνευματικὰ τόσες γενιὲς ἀνθρώπων στὴν πατρίδα μας καὶ τοὺς βοήθησε νὰ κατανοήσουν βαθύτερα ποιὸς εἶναι πράγματι ὁ σκοπὸς καὶ ὁ προορισμὸς τῆς ζωῆς μας. Στὸν ἐπίλογο τοῦ βιβλίου ὁ π. Εὐσέβιος ὡς βαθὺς γνώστης τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἀφιερώνει τὴν τελευταία παράγραφο στὴν καθημερινὴ ζωὴ τοῦ πιστοῦ καὶ συγκεκριμένα μᾶς παρουσιάζει ἕνα ὑπόδειγμα καθημερινῆς πνευματικῆς πορείας. Ἂς δοῦμε ὅμως ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ καθημερινὸ πνευματικὸ πρόγραμμα τῆς ἡμέρας μας, ὅπως τὸ ὑποδεικνύει ὁ ὅσιος αὐτὸς γέροντας. Τὸ πρῶτο ποὺ ὀφείλουμε νὰ πράττουμε στὸ ξεκίνημα τῆς ἡμέρας μας εἶναι, λέει ὁ π. Εὐσέβιος, ἡ προσευχή. Ἡ ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα μας. Γράφει σχετικά: «Ὅταν σηκώνεσαι τὸ πρωί, νὰ θεωρεῖς καθῆκον σου ἐπιβεβλημένο καὶ ἐντελῶς ἀπαραίτητο, πρὶν ἀπὸ κάθε ἄλλο, νὰ προσευχηθεῖς μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια πρὸς τὸν Θεό. Καθὼς προσεύχεσαι, νὰ εὐλογεῖς καὶ νὰ δοξολογεῖς τὸ ὑπερύμνητο καὶ ὑπεράγιο ὄνομά Του, νὰ Τὸν εὐχαριστεῖς γιὰ τὶς ἀναρίθμητες εὐεργεσίες Του καὶ προπάντων γιὰ τὴ θυσία τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του καὶ γιὰ τὴ μακροθυμία ποὺ ἔδειξε στὸ διάστημα τῆς ζωῆς σου, ποὺ σὲ ἀνέχθηκε, ἂν καὶ ἁμάρτησες μύριες φορὲς ἐνώπιόν Του. Ἔπειτα νὰ ζητᾶς τὸ ἔλεός Του καὶ τὴ χάρη Του γιὰ τὰ ἁμαρτήματά σου καὶ στὴ συνέχεια νὰ ζητᾶς τὴν εὐλογία Του, γιὰ νὰ περάσεις τὴν ἡμέρα ἀναμάρτητα, εἰρηνικὰ καὶ νὰ ἐργασθεῖς τὸ ἀγαθό». Ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας μᾶς προτρέπει νὰ μὴ λησμονοῦμε ποτὲ τὸν Θεό, νὰ Τὸν δοξάζουμε καὶ νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ τὶς πλούσιες εὐεργεσίες Του, διότι, ἐὰν δὲν τὸ πράττουμε, προξενοῦμε «τὴ μεγαλύτερη βλάβη» στὸν ἑαυτό μας. Ἔπειτα νὰ προετοιμαζόμαστε μὲ κατάλληλες σκέψεις, καθὼς ξεκινᾶ ἡ ἡμέρα καὶ ἀρχίζουν νὰ μᾶς περικυκλώνουν οἱ παγίδες καὶ τὰ τεχνάσματα τοῦ πονηροῦ καὶ εὔκολα μπορεῖ κανεὶς «νὰ μπλεχθεῖ καὶ νὰ πέσει στὴν ἁμαρτία». Ἀκόμη στὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, διότι ὑπάρχει τὸ ἐνδεχόμενο νὰ κατηγορηθοῦμε, νὰ περιφρονηθοῦμε, νὰ μᾶς ὑβρίσουν, νὰ μᾶς ἀδικήσουν καὶ γενικὰ νὰ συναντήσουμε διάφορους πειρασμοὺς καὶ σκάνδαλα. Χρειάζεται λοιπὸν ἰσχυρὴ ἀπόφαση, δύναμη καὶ σύνεση, γιὰ ν’ ἀποκρούσουμε τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ. Καὶ προπάντων εἶναι ἀνάγκη νὰ καταφεύγουμε καὶ νὰ ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Στὴ συνέχεια μᾶς συμβουλεύει νὰ παίρνουμε τὴν ἀπόφαση κάθε μέρα νὰ εἴμαστε εὐεργετικοὶ πρὸς τοὺς ἄλλους καὶ πάντοτε νὰ πράττουμε ὅ,τι εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτὸ θὰ μᾶς βοηθεῖ πολὺ ἡ σκέψη πὼς ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι σύντομος καὶ ἄγνωστη ἡ ὥρα τοῦ θανάτου γιὰ ὅλους μας. Γι’ αὐτὸ συνιστᾶ νὰ μὴ χάνουμε τὸν χρόνο μας, διότι τὸ κέρδος μας θὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ πράττουμε τὴν παροῦσα μέρα τῆς ζωῆς μας. Ἀλλὰ καὶ ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἔχει ξεχωριστὴ θέση στὸ καθημερινό μας πρόγραμμα. «Μὲ τὴ μελέτη αὐτὴ καὶ θὰ γνωρίσεις πιὸ τέλεια τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ τὸ ἔχεις πάντοτε στὴ μνήμη σου», ὅπως χαρακτηριστικὰ σημειώνει. Μὲ φόβο Θεοῦ, δικαιοσύνη καὶ ἀλήθεια λέει ὁ π. Εὐσέβιος ὅτι πρέπει νὰ ἐξασκοῦμε τὸ ἐπάγγελμά μας, τὴν ὅποια ἐργασία μας μέσα στὴν ἡμέρα, μὲ τὴ συναίσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ προσοχὴ στὰ λόγια, στὴ σκέψη, στὴν καρδιά, ὥστε «τίποτε τὸ πονηρὸ νὰ μὴ γίνεται δεκτὸ στὴν ψυχή μας». Κατὰ τὴ διάρκεια ἀκόμη τῆς ἡμέρας σκέψεις ταπεινὲς νὰ κυριαρχοῦν στὴ διάνοιά μας καὶ ὅταν λογισμοὶ καὶ σκέψεις ἀνησυχίας, ἀγωνίας γιὰ τὶς ὑλικές μας ἀνάγκες μᾶς κατακλύζουν, ἐμεῖς μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ νὰ τὶς ξεπερνοῦμε. Μὴν καλλιεργοῦμε, συνιστᾶ ὁ γέροντας, σκέψεις ἀντιπαθείας, μίσους καὶ ἐχθρότητας γιὰ τοὺς ἄλλους ἀλλὰ νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτούς. Καὶ ἐὰν συμβεῖ «νὰ πικράνεις κάποιον, νὰ πάρεις τὴν ἀπόφαση νὰ τὸν βρεῖς καὶ νὰ συμφιλιωθεῖς». Ἡ ἡμέρα θὰ τελειώσει μὲ ἀπολογισμὸ καὶ αὐτοκριτική. Καθὼς κλείνει ἡ ἡμέρα, ν’ ἀνακρίνουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἐὰν αὐτὴ κύλησε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μήπως λυπήσαμε κάποιον, μήπως παραλείψαμε νὰ κάνουμε κάποιο ἔργο ποὺ μπορούσαμε νὰ τὸ κάνουμε; Ἐργασθήκαμε μὲ τρόπο σωστό, ὥστε νὰ μὴ μᾶς ἐλέγχει ἡ συνείδησή μας; Πόσα λάθη, ἀπροσεξίες, ἁμαρτίες διαπράξαμε καὶ βρίσκουμε τὸν ἑαυτό μας ἔνοχο… Τέλος ἡ βραδινή μας προσευχὴ θὰ εἶναι ὁ καλύτερος ἐπίλογος τῆς ἡμέρας. Δοξολογία, εὐχαριστία γιὰ τὶς πλούσιες δωρεὲς ποὺ δεχθήκαμε, ὑλικὲς καὶ πνευματικές, καὶ ἱκεσία θερμὴ γιὰ τὰ θέματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν. Ἂν ἀκολουθοῦμε τέτοια πορεία καθημερινά, θὰ ζοῦμε μέσα στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, στὴ χάρη καὶ τὴν εὐλογία Του, τὴν προστασία καὶ τὴν ἀγάπη Του. Καὶ ὅταν Ἐκεῖνος μᾶς καλέσει κοντά Του στὴ Βασιλεία Του, ἐκεῖ μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους Του θὰ ἀπολαμβάνουμε πλήρη καὶ αἰώνια χαρά, «ἐπιτυγχάνοντας ἔτσι τὸν ὑψηλὸ καὶ τέλειο προορισμό μας».
