8 Μαρτίου
Ἑορταζόμενοι ἅγιοι
● Ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος ἐπίσκοπος Νικοµήδειας
● Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ Ὁµολογητὴς ἐπίσκοπος Πλουσιάδος
● Ὁ Ἅγιος Ἑρµῆς ὁ Ἀπόστολος
● Ὁ Ἅγιος Δίων
● Ὁ Ὅσιος Δοµέτιος
Περισσότερα στοιχεῖα
ὉὍσιος Θεοφύλακτος ἐπίσκοπος Νικοµήδειας
Ἔζησε τὸν 8ο αἰῶνα, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Λέοντα τοῦ Δ΄. Ἦταν ἀπὸ τὰ µέρη τῆς Ἀνατολῆς, καὶ ἡ µεγάλη του παιδεία τὸν ἔφερε στὴ Βασιλεύουσα. Ἐκεῖ δηµιούργησε φιλικὲς σχέσεις µὲ πολλοὺς ἐπισήµους, µεταξὺ αὐτῶν καὶ µὲ τὸν ἔπειτα Πατριάρχη Ταράσιο. Ὅταν πλέον ἔγινε Πατριάρχης ὁ Ταράσιος, παρακίνησε τὸ Θεοφύλακτο καὶ ἔγινε µοναχός. Εἰσῆλθε σ΄ ἕνα µοναστήρι στὸν Εὔξεινο Πόντο. Μετὰ ἀπὸ λίγο, ἀναδείχθηκε ἐπίσκοπος Νικοµήδειας. Στὴ νέα του θέση ὁ Θεοφύλακτος διέπρεψε σ΄ ὅλα τὰ καθήκοντά του. Διακρίθηκε κυρίως στὰ ἔργα τῆς ἐλεηµοσύνης καὶ τῆς φιλανθρωπίας. Μὲ τὶς θερµές του προτροπὲς καὶ τὴν ἠθική του ἐπιβολή, ἵδρυσε πολλὰ νοσοκοµεῖα. Δηµιούργησε ταµεῖα γιὰ τὶς ἄπορες χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά. Ἀκολουθώντας τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ «ὁ δὲ µείζων ὑµῶν ἔσται ὑµῶν διάκονος», δηλαδή, ἐκεῖνος ποὺ µεταξύ σας εἶναι µεγαλύτερος στὴ γνώση καὶ τὸ ἀξίωµα, πρέπει νὰ ὑπηρετεῖ τοὺς ἄλλους καὶ µὲ κάθε τρόπο νὰ γίνεται χρήσιµος καὶ ὠφέλιµος σ΄ αὐτούς. Ὁ Θεοφύλακτος πήγαινε πολλὲς φορὲς στὶς καλύβες τῶν δυστυχῶν οἰκογενειῶν καί, ἀφοῦ τὶς παρηγοροῦσε µὲ τὴν χριστιανικὴ ἐλπίδα καὶ µὲ τὴν παροχὴ χρηµατικοῦ βοηθήµατος, ἔκανε ὁ ἴδιος τὸν νοσοκόµο, περιποιούµενος τοὺς ἀῤῥώστους. Ὁ Θεοφύλακτος γιὰ τοὺς ἀγῶνες του κατὰ τῶν εἰκονοµάχων ἐξορίσθηκε στὸ Στρόβιλο, καὶ ἀπὸ τὶς πολλὲς κακουχίες παρέδωσε τὸ πνεῦµα του µετὰ 30 χρόνια ἐξορίας. Ἐπὶ βασιλίσσης ὅµως Θεοδώρας (842-857) καὶ πατριάρχου Μεθοδίου (842-846), µετακοµίστηκε τὸ τίµιο λείψανό του στὴ Νικοµήδεια καὶ κατετέθη στὸν Ἱερὸ νάο Κοσµᾶ καὶ Δαµιανοῦ, ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε κτίσει.
ὉὍσιος Παῦλος ὁ Ὁµολογητὴς ἐπίσκοπος Πλουσιάδος
Ἔζησε καὶ αὐτὸς κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονοµαχίας καὶ διακρίθηκε µεταξὺ τῶν ἀκούραστων ὑπερασπιστῶν καὶ ἀτρόµητων φρουρῶν καὶ συνηγόρων τῆς Ὀρθοδοξίας. Πλήθη ὁµοφρόνων του διώκονταν, ἐξορίζονταν, βασανίζονταν, φυλακίζονταν, σκοτώνονταν, ἄλλοι ἦταν µὲ κοµµένη τὴν µύτη καὶ τὴν γλῶσσα ἱερὰ θύµατα τοῦ µαρτυρίου ὑπὲρ τῶν Εἰκόνων. Ἀλλ΄ ἡ πιθανότητα, ὅτι θὰ ἔπασχε καὶ αὐτὸς τὰ ἴδια, δὲν ἀναχαίτισε τὴν εὐσεβὴ ζέση τοῦ Παύλου. Πήγαινε λοιπὸν σὲ διάφορα µέρη καὶ ἐνεθάῤῥυνε τὴν ἀντίσταση κατὰ τῶν αὐτοκρατορικῶν διαταγῶν. Δίδασκε, ὅτι οἱ χριστιανοὶ κανένα σεβασµὸ δὲν ὀφείλουν καὶ καµιὰ ὑπακοὴ σὲ Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους εἰκονοµάχους καὶ διαµαρτυρόταν κατὰ τῆς ἀνίερης ἀνατροπῆς, ποὺ ἤθελαν νὰ ἐπιβάλουν στὴν Ἐκκλησία. Γιὰ τὴν διαγωγή του αὐτὴ καταδιώχθηκε, φυλακίστηκε καὶ ἐξορίστηκε. Ἀλλ΄ αὐτὸς ἔµεινε ἀκλόνητος στὸν τίµιο ἀγῶνα του καὶ παρέδωσε τὴν πνοή του µαχόµενος µέχρι τελευταίας στιγµῆς.
ὉἍγιος Ἑρµῆς ὁἈπόστολος
Αὐτὸν ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ρωµαίους ἐπιστολή του (ιστ΄ 14). Κατὰ τὴν παράδοση ἔγινε ἐπίσκοπος Δαλµατίας καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Στὸν Συναξαριστὴ Delehaye καλεῖται Ἑρµῦλος. Στὸν δὲ Παρισινὸ Κώδικα 13 φ. 296 ἡ µνήµη του φέρεται κατὰ τὴν 8η Ἀπριλίου µετὰ τοῦ Ἠρωδίωνος, Ἀσύγκριτου, Φλέγοντος, Ρούφου, Ἔπαφρα καὶ Ἀγάβου.
ὉἍγιος Δίων Μαρτύρησε διὰ µαχαίρας.
Ὁ Ὅσιος Δοµέτιος Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
