22 Μαρτίου

 0322

22 Μαρτίου

 

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

 

●     γιος Βασίλειος εροµάρτυρας Πρεσβύτερος γκύρας

     γία Δροσίδα κα ο µαζ µ᾿ ατν πέντε Κανονικές

     Ο γίες Καλλινίκη (κα κατ᾿ λλους Καλλίνικος) κα Βασίλισσα

●     γιος Εθύµιος Πελοποννήσιος

 

γιος Βασίλειος εροµάρτυρας Πρεσβύτερος γκύρας

ζησε στ χρόνια το ουλιανο του Παραβάτη (360-363). Τν κατήγγειλαν στν παρχο Σατουρννο, τι κατηγοροσε τς νέργειες το ουλιανο κατ τς κκλησίας. Τότε διατάχθηκε π τν παρχο ν δηλώσει δηµόσια ρνηση το ησο Χριστο. πιστς ερέας χαµογέλασε στν παίτηση ατ το πάρχου κα δήλωσε τι ζωή του λη νκε στ Εαγγέλιο κα τ Σωτρα τν ψυχν. ταν παρχος πείλησε τι θ τν βασανίσει σκληρ ν δν ρνηθε τ Χριστό, τότε ατς πάντησε: «Πς δέ, νόµισας τι γ θ ρνούµην τν Χριστόν, φο κα τελευταος κ τν πιστευόντων ες Ατν λαϊκν της νορίας µου, εναι πρόθυµος ν χύση τ αµα του δι τν γίαν µας πίστιν;». Σατουρννος, τότε, τν βασάνισε κα τν φυλάκισε. Μετ π µερικς µέρες, πέρασε π τν γκυρα ουλιανός. Πληροφορήθηκε γι τν πρεσβύτερο Βασίλειο κα διέταξε ν τν φέρουν µπροστά του. λλ διαπίστωσε τι πίστη το χριστιανο ερέα ταν κόµη σχυρότερη. Τότε δωσε διαταγ κα τν θανάτωσαν µ µαρτυρικ τρόπο.

 

γία Δροσίδα κα ο µαζ µ᾿ ατν πέντε Κανονικές

Στ τέλος τς πρς Φιλιππησίους πιστολς του, Παλος στέλνει ν Χριστ σπασµος κα π τος κ τς Καίσαρος οκίας. Φαίνεται π᾿ ατ τι κατ τν πρώτη διαµονή του στ ώµη, κατόρθωσε ν φέρει στ χριστιανικ πίστη κα π τ προσωπικ τν νακτόρων. Ατ τν γνώµη χει Λατνος ερώνυµος, κα τ ρωµαϊκ µαρτυρολόγιο ναφέρει µάρτυρες κα π τ περιβάλλον τν Καισάρων. Κάτι τέτοιο γινε κα π ατοκράτορας Τραϊανο (99-117 µ.Χ.). νας µιλος πέντε Κανονικν, δηλαδ παρθένων φιερωµένων στ Χριστ δι κκλησιαστικς κουρς, µπόρεσαν ν φέρουν στ χριστιανικ πίστη κα τν θυγατέρα το Τραϊανο, Δροσίδα. Κα ο µν Κανονικς πέθαναν µ µαρτυρικ θάνατο, τν δ Δροσίδα, φο φυγε νύκτα π τ νάκτορα, τν κρυψαν χριστιανοί, κα ψυχή της πγε στ Θεό, ν προσευχόταν, µετ κτ µέρες.

 

Ογίες Καλλινίκη (κα κατ᾿λλους Καλλίνικος) κα Βασίλισσα

Σ. Εστρατιάδης στ γιολόγιό του π λέξει, γράφει: Ο ντυποι Συναξαριστα κα τ Μηναα κα πολλο τν Κωδίκων κατ τν 2αν (κα 21ην) Μαρτίου σηµειούσι* «τ ατ µέρ α γιαι µάρτυρες Καλλίνικη κα Βασίλισσα ξίφει τελειονται», νευ τινς σχετικο ποµνήµατος λλ ο Κώδικες τς Πετρουπόλεως (200), το ξονίου (Τ. ΙΙΙ, 16), τς Βιέννης (Theol.gr. 300) κα τς Λαύρας 70 Καλλίνικον νοµάζουσι τν Καλλινίκην: «τ ατ µέρ θλησις τν γίων µαρτύρων Καλλινίκου κα Βασιλίσσης». δ τς Λαύρας 70 συνοδεύει (ατς κα µόνος) τν µνήµην ατν κα δι᾿ ποµνήµατος, τ ποον παραθέτω ς χει: Οτοι δι τν το Χριστο µολογίαν παρέστησαν τ ρχοντι τς πόλεως κα τν Χριστν Θεν εναι µολόγησαν δ ρχων κολακευτικος τισι ήµασι τούτους µεταβαλεν π τς ατν πίστεως µετεχειρίζετο· ς ον νένδοτον ατν ώρα τν γιον Καλλίνικον, πρτον άβδοις τύψας κα ν ξύλ µετεωρίσας πεχείρει ξέειν ατο τς σάρκας· δ Βασίλισσα πελθοσα, το αµατος τς ανίδας πολαβοσα κατησπάζετο· δ ρχων κα ταύτην κελεύσας συνδεθναι µετ το γίου Καλλινίκου µυρίοις ποινας κα βασάνοις ατος κδέδωκεν ετα ν ερκτ κατακλείει ατούς, νθα πιστς θεος γγελος τροφν ατος οράνιον προσήνεγκε, ο κα ηφράνθησαν τ µέγιστα· τν [δέ] ωθεν καθήσας ρχων ξήγαγε τος γίους π τς φυλακς κα µ πεισθέντας προσελθεν τ ατο θελήµατι ξίφει τς κεφάλας ατν πέτεµε κα οτως πληρώθη ατν µαρτυρία». Καλλινίκην τέµνουσι σν Βασιλίσσ τς καλλινίκους κα πόλου βασιλίδας. [Προφανς ποιήσας τ δίστιχον εχεν π᾿ ψιν τν Καλλινίκην µάρτυρα ς κα τ δίστιχον ρχεται: Καλλινίκην τέµνουσι σν Βασιλίσση. ν τ Βιενναί Κώδ. (Theol. gr.300) µνήµη κατ τν 21ην Μαρτίου].

 

γιος Εθύµιος Πελοποννήσιος

Καταγόταν π πλούσια οκογένεια τς Δηµητσάνας κα νοµαζόταν λευθέριος. κπαιδεύτηκε στ σχολ τς πόλης του κα συµπλήρωσε µ τν δελφό του ωάννη τς σπουδές του στν Πατριαρχικ καδηµία τς Κωνσταντινουπόλεως, κα πειτα πγαν µαζ στ άσιο, που βρισκόταν πατέρας τους µαζ µ τ µεγαλύτερα δέλφια τους Γεώργιο κα Χρστο. κε λευθέριος ποφάσισε ν πάει στ γιον ρος γι ν γίνει µοναχός, πειδ µως δν µπόρεσε λόγω εδικν συνθηκν, πγε στ Βουκουρέστι, που παρέµεινε κοντ σ᾿ ναν Γάλλο πρόξενο κα κατόπιν κοντ σ᾿ ναν Ῥῶσο νώτερο πάλληλο. ργότερα προσκολλήθηκε κοντ σ κάποιους Τούρκους κα στ δρόµο γι τν Κωνσταντινούπολη, ξισλαµίστηκε κα νοµάστηκε εσίτης. µέσως µετ τν περιτοµή, λευθέριος κατάλαβε τ νοσιούργηµά του κα ζητοσε τν εκαιρία ν πανέλθει στν πατρα πίστη. Στν Κωνσταντινούπολη, ωσικ πρεσβεία τν διευκόλυνε ν φύγει στ γιον ρος, που συνάντησε τν Πατριάρχη Γρηγόριο τν Ε´, στν ποο κα ξοµολογήθηκε τν ποστασία του. Μ µετάνοια κα µετ π πολλ νηστεία, γρυπνία κα προσευχή, κάρη µοναχός µε τ νοµα Εθύµιος. ργότερα µ τν συνοδεία το µοναχο Γρηγορίου, στς 19 Μαρτίου 1814, λθε στν Γαλατ τς Κωνσταντινουπόλεως. φο µετάλαβε, βγαλε τν µοναχικ νδυµασία, βαλε τούρκικη κα µ τν εχ το συνοδο το Γρηγορίου, βάδισε γι τ µαρτύριο. Ατ γιναν τν Κυριακ τν Βαΐων. Παρουσιάστηκε στν Βεζίρη ουσοτ πασ κα φο καταπάτησε µπροστά του τ τούρκικο φέσι του, µολόγησε τι εναι Χριστιανς κα τι θρησκεία το Μωάµεθ εναι µία µεγάλη πάτη. Τότε βασανίστηκε φρικτ κα κλείστηκε στ φυλακή. Δυ φορς κόµα δηγήθηκε µπροστ στν κριτή, µήπως κα λλάξει γνώµη, Εθύµιος µως στάθηκε σταθερς κα µετακίνητος στν πίστη του. Τότε στς 22 Μαρτίου 1814 τν ποκεφάλισαν. Ο συµπατριτες του, γι ν τν τιµήσουν, καναν να στ νοµά του µαζ µ ατ το θνοµάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου Ε´ στν Δηµητσάνα.