23 Μαρτίου
Ἑορταζόμενοι ἅγιοι
● Ὁ Ἅγιος Νίκων Ἱεροµάρτυρας καὶ οἱ 199 µαθητές του
● Ὁ Ἅγιος Δοµέτιος
● Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἀδριανουπολίτης
● Οἱ Ὅσιοι Ῥῶσοι Πατέρες Ἐφραίµ ὁ ἐν σπηλαίῳ, Θεοδόσιος ὁ ἐν τῆς Τοτίµῃ Μονῆς τοῦ Σωτῆρος δοµήτωρ καὶ ἀρχηγὸς καὶ νεοφανὴς Θαυµατουργὸς καὶ Νίκων ἡγούµενος τοῦ Σπηλαίου
● Ὁ Ὅσιος Παχώµιος (Ῥῶσος)
Περισσότερα στοιχεῖα
ὉἍγιος Νίκων Ἱεροµάρτυρας καὶ οἱ 199 µαθητές του
Ὁ Νίκων γεννήθηκε στὴ Νεάπολη τῆς Ἰταλίας, ἀπὸ πατέρα εἰδωλολάτρη καὶ µητέρα χριστιανή, ἡ ὁποία δὲν παρέλειπε νὰ µιλάει στὸ γιό της γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ τὸν παιδαγωγεῖ σύµφωνα µὲ τὰ εὐαγγελικὰ διδάγµατα. Ὅταν µεγάλωσε ὁ Νίκων, ἔγινε στρατιωτικὸς καὶ ἡ ἀνδρεία του ἦταν παραδειγµατική. Ἄνοιγε λαµπρὸ µέλλον γι᾿ αὐτόν, στὸ στρατιωτικὸ στάδιο. Δὲν τὸ θέλησε, ὅµως. Ἡ καρδιά του δὲν ἤθελε νὰ δουλεύει σὲ αὐτοκράτορες ποὺ πολεµοῦσαν τὴν χριστιανικὴ θρησκεία. Ἀφοῦ, λοιπόν, συζήτησε µὲ τὴν µητέρα του, ἀναχώρησε γιὰ τὴν Ἑλλάδα, στὸ νησὶ Χίος. Ἐκεῖ δέχθηκε τὸ ἅγιο Βάπτισµα καὶ ἀφιερώθηκε στὴν ἀσκητικὴ ζωή, µὲ ἐγκράτεια, προσευχὴ καὶ ἱερὴ µελέτη. Ὁ ἐκεῖ ἐπίσκοπος διέκρινε τὰ χαρίσµατά του καὶ τὸν χειροτόνησε πρεσβύτερο. Κατόπιν, τὸν ἔθεσε ἡγούµενο 190 ἀδελφῶν, γιὰ νὰ τοὺς καθοδηγεῖ. Ὅταν ὅµως πέθαναν οἱ γονεῖς του, πῆγε καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴ Σικελία, ὅπου ἦλθαν καὶ οἱ 190 µαθητές του. Μαζί µε ἄλλους ἐννέα, σχηµάτισαν µία εὐσεβέστατη ἀδελφότητα. Καὶ ὅταν ὁ ἡγεµόνας τῆς Σικελίας διέταξε νὰ ἀλλαξοπιστήσουν, αὐτοὶ «τὴν αὐτὴν ἀγάπην ἔχοντες, σύµψυχοι τὸ ἓν φρονοῦντες» δηλαδή, ἔχοντας ὅλοι τὴν ἴδια ἀγάπη µεταξύ τους, µὲ µία ψυχὴ καὶ µὲ τὸ ἴδιο φρόνηµα, ἔλαβαν µαρτυρικὸ θάνατο.
ὉἍγιος Δοµέτιος
Μαρτύρησε διὰ ξίφους. (Ἡ µνήµη του περιττῶς ἐπαναλαµβάνεται καὶ τὴν 30ην Ὀκτωβρίου).
ὉἍγιος Λουκᾶς ὁἈδριανουπολίτης
Γεννήθηκε ἀπὸ τὸν Ἀθανάσιο καὶ τὴν Δοµνίτσα στὴν Ἀδριανούπολη τῆς Θρᾴκης. Σὲ ἡλικία ἕξι χρονῶν ἔµεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ ἡ µητέρα του τὸν παρέδωσε σ΄ ἕναν Ζαγοραῖο πραγµατευτή, µὲ τὸν ὁποῖο ἐγκαταστάθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ὅταν ἦταν 13 χρονῶν ὁ Λουκᾶς, φιλονίκησε µ΄ ἕνα τουρκόπουλο ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ κυρίου του καὶ τὸ ἔδειρε. Αὐτὸ τὸ εἶδαν οἱ ἐκεῖ παρευρισκόµενοι Τοῦρκοι καὶ ὅρµησαν µὲ θυµὸ ἐναντίον τοῦ Χριστιανόπουλου. Ὁ Λουκᾶς γιὰ ν΄ ἀποφύγει τὴν τιµωρία εἶπε στοὺς Τούρκους: «Ἀφῆστε µε κι ἐγὼ θὰ τουρκέψω». Τότε καταλάγιασε ὁ θυµὸς τῶν Τούρκων καὶ τὸν πῆγαν σ΄ ἕνα εὐγενῆ Τοῦρκο, ποὺ πέτυχε τὸν ἐξισλαµισµό του. Ἐλεγχόµενος ὅµως ἀπὸ τὴν συνείδησή του, ὁ Λουκᾶς ζήτησε τὴν βοήθεια τοῦ κυρίου του ἀπὸ τὴν Ζαγορά, ὁ ὁποῖος καὶ προσπάθησε νὰ τὸν ἀπελευθερώσει µὲ τὴν ἐπέµβαση τῆς Ῥωσικῆς Πρεσβείας. Ἀλλ΄ ἡ Ῥωσικὴ Πρεσβεία, γιὰ ν΄ ἀποφύγει τυχὸν ἀνωµαλίες, εἶπε ὅτι θὰ δεχόταν τὸν Λουκᾶ µόνο ἂν αὐτὸς διέφευγε ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Τούρκου ἀφέντη του. Πράγµατι µετὰ ἀπὸ λίγες ἡµέρες ὁ Λουκᾶς κατόρθωσε καὶ ἀπέδρασε ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ἀφέντη του καὶ ἀφοῦ ἐπιβιβάστηκε σὲ πλοῖο πῆγε στὴ Σµύρνη, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴ Θήρα. Ἐκεῖ µὲ τὴν συµβουλὴ ἑνὸς πνευµατικοῦ ἦλθε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου παρέµεινε ἀρκετά. Ἐκεῖ ἀφοῦ γύρισε διάφορες Σκῆτες καὶ Μονές, τελικὰ ἐκάρη µοναχὸς στὴ Μονὴ Σταυρονικήτα. Τὸν κατέλαβε ὅµως ὁ πόθος τοῦ µαρτυρίου καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὴν Μυτιλήνη κατὰ τὸν Μάρτιο τοῦ 1802. Λόγω κάποιου γεγονότος, ἡ Μυτιλήνη ἐκείνη τὴν ἐποχὴ βρισκόταν σὲ µεγάλη ἀναταραχή. Ὁ Λουκᾶς, µὲ τὶς εὐχὲς τῶν Πατέρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, παρουσιάστηκε στὸν κριτὴ τῆς πόλης καὶ ὁµολόγησε µὲ θάῤῥος τὸν Χριστό. Παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τοὺς φοβερισµοὺς τῶν Τούρκων, ὁ Θρακιώτης µάρτυρας παρέµεινε ἀµετακίνητος στὴν πίστη καὶ τὴν ἀπόφασή του νὰ µαρτυρήσει. Ὁδηγούµενος πρὸς τὸν Ναζήρη, στὸ δρόµο συνάντησε τὸν Μητροπολίτη Μυτιλήνης, ποὺ τὸν πήγαιναν στὸ κριτήριο, ἔσκυψε τοῦ φίλησε τὸ χέρι καὶ ζήτησε τὶς προσευχές του. Γιὰ τὴν ἐνέργεια τοῦ αὐτή, οἱ συνοδοὶ Τοῦρκοι τὸν ἔδειραν ἀνελέητα. Μπροστὰ στὸν Ναζήρη, ὁ Λουκᾶς µὲ εὐτολµία κήρυξε τὸν Χριστὸ καὶ κατηγόρησε τὴν µουσουλµανικὴ θρησκεία. Μετὰ ἀπὸ τριήµερη προθεσµία, ποὺ ἐξέπνευσε χωρὶς ἀποτέλεσµα γιὰ τοὺς Τούρκους, ὁ Ναζήρης ἐξέδωσε καταδικαστικὴ ἀπόφαση. Ἔτσι στὶς 23 Μαρτίου 1802, ὁ Λουκᾶς ἀπαγχονίστηκε στὴ Μυτιλήνη καὶ ἔλαβε τὸ ἔνδοξο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Τὸ Ἅγιο λείψανό του παρέµεινε γιὰ τρεῖς µέρες στὴν ἀγχόνη, κατόπιν τὸ ἔριξαν στὴ θάλασσα.
ΟἱὍσιοι Ῥῶσοι Πατέρες Ἐφραίµ ὁἐν σπηλαίῳ, Θεοδόσιος ὁἐν τῆς Τοτίµῃ Μονῆς τοῦ Σωτῆρος δοµήτωρ καὶἀρχηγὸς καὶ νεοφανὴς Θαυµατουργὸς καὶ Νίκων ἡγούµενος τοῦ Σπηλαίου
ὉὍσιος Παχώµιος (Ῥῶσος) Κτήτωρ Μονῆς Ἁγίας Τριάδος
