24 Μαρτίου
Ἑορταζόμενοι ‘αγιοι
● Ὁ Ὅσιος Ἀρτέµων ἐπίσκοπος Σελευκείας τῆς Πισιδίας καὶ Προεόρτια του Εὐαγγελισµοῦ τῆς Θεοτόκου
● Ὁ Ἅγιος Ἀρτέµων Ἱεροµάρτυρας, πρεσβύτερος Λαοδικείας
● Ὁ Ὅσιος Ζαχαρίας
● Οἱ Ἅγιοι ὀκτὼ Μάρτυρες οἱ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης
● Ὁ Ὅσιος Μαρτῖνος ὁ Θηβαῖος
● Ὁ Ὅσιος Ἀβραὰµ ποὺ µόνασε στὸ ὄρος Λάστρος
● Ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ Ξυλινίτης
● Ὁ Ἅγιος Παρθένιος ὁ Γ΄ (ἢ Παρθενάκης) Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
● Ὁ Ὅσιος Ζαχαρίας ὁ Ῥῶσος
● Οἱ Ἅγιοι Στέφανος καὶ Πέτρος µάρτυρες
Περισσότερα στοιχεῖα
ὉὍσιος Ἀρτέµων ἐπίσκοπος Σελευκείας τῆς Πισιδίας καὶ Προεόρτια του Εὐαγγελισµοῦ τῆς Θεοτόκου
Ὁ Ὅσιος Ἀρτέµων ἔζησε στοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους, ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ διαδιδόταν στὶς εἰδωλολατρικὲς κοινωνίες. Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος πῆγε στὴ Σελεύκεια τῆς Πισιδίας, κήρυξε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ εἵλκυσε ἐκλεκτὲς ψυχές, ποὺ ἀποτέλεσαν τὴν πρώτη Ἐκκλησία τῆς πόλης ἐκείνης. Μεταξὺ τῶν νεοφωτισθέντων ἔλαµπε περισσότερο ὁ Ἀρτέµων, ποὺ ὁ Παῦλος τὸν ἀνέδειξε καὶ ἐπίσκοπο. Στὸ διάστηµα τῆς ἐπισκοπῆς του, δικαίωσε τὴν προτίµηση καὶ τὶς ἐλπίδες ποὺ στήριξε σ΄ αὐτὸν ὁ Παῦλος. Καλλιέργησε τὴν διδασκαλία, φρόντισε γιὰ τοὺς φτωχούς, ἦταν παράδειγµα στοὺς πιστούς µε λόγια καὶ ἔργα, πατέρας αὐτῶν καὶ βοηθός, καύχηµα καὶ παρηγοριά. Πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τὸν θρήνησε ὅλο τὸ ποίµνιό του, σὰν µία οἰκογένεια. Διότι ἔκανε πράξη, αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύµατι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ». Γίνε, δηλαδή, παράδειγµα τῶν πιστῶν καὶ στὰ λόγια σου καὶ στὴ συµπεριφορά σου καὶ στὴν ἀγάπη ποὺ θὰ δείχνεις καὶ στὴν πνευµατικὴ ζωὴ ποὺ θὰ ζεῖς καὶ στὴν πίστη καὶ στὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς. Ὁ Ἅγιος Ἀρτέµων Ἱεροµάρτυρας, πρεσβύτερος Λαοδικείας Ἀναδείχτηκε στὰ χρόνια τοῦ διώκτη τοῦ χριστιανισµοῦ Διοκλητιανοῦ, καὶ ἦταν πάνω ἀπὸ 100 χρονῶν, Διότι εἶχε κάνει 16 χρόνια ἀναγνώστης, 28 διάκονος καὶ 33 χρόνια σὰν ἱερέας. Ὅταν λοιπὸν ἄρχισε ὁ διωγµὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ αὐτοκράτορας ἔστειλε στὴ Λαοδίκεια ἔκτακτο ἀπεσταλµένο του, τὸν Πατρίκιο, γιὰ νὰ ἐφαρµόσει καὶ ἐκεῖ τὰ σκληρὰ µέτρα τοῦ κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Αὐτὸς λοιπὸν κάλεσε τὸν γέροντα Ἱερέα Ἀρτέµονα καὶ τοῦ εἶπε νὰ σταµατήσει τὴν δραστηριότητα ἐµψύχωσης τῶν χριστιανῶν, διότι δὲν θὰ σεβαστεῖ καθόλου τὰ γεράµατά του καὶ θὰ τὸν καταδικάσει σὲ θάνατο. Ὁ Ἀρτέµων ὄχι µόνο δὲν ὑπάκουσε στὰ ἀπειλητικὰ λόγια του Πατρικίου, ἀλλὰ συνέχισε µὲ περισσότερη ὁρµὴ τὴν δραστηριότητά του. Καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ κατορθώµατά του ἦταν, ὅτι µπόρεσε νὰ φέρει στὴ χριστιανικὴ πίστη τὸν ἱερέα τῶν εἰδώλων Βιτάλιο. Καὶ ὄχι µόνο. Ἀλλὰ βγῆκε καὶ σ΄ ἄλλες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, στηρίζοντας τοὺς πιστοὺς καὶ προσελκύοντας στὴ χριστιανικὴ πίστη πολλοὺς εἰδωλολάτρες. Τελικὰ ὑπέστη µαρτυρικὸ θάνατο καὶ ἔτσι τελείωσε τὴν ζωή του στὴν πρώτη γραµµὴ τῆς χριστιανικῆς παράταξης, παρὰ τὰ βαθιὰ γεράµατά του. (Ἡ µνήµη του, ἀπὸ ὁρισµένα Συναξάρια, ἐπαναλαµβάνεται καὶ τὴν 8η Ὀκτωβρίου).
ὉὍσιος Ζαχαρίας
Διέπρεψε στὴ µοναχικὴ ζωή, τῆς ὁποίας ἀποτέλεσε καύχηµα. Ἀπαράµιλλη πρὸ πάντων ὑπῆρξε ἡ ταπεινοφροσύνη του, χάρη τῆς ὁποίας ὁ Θεός, τὸν στόλισε µὲ µεγάλη πνευµατικὴ ὑπεροχή. Τόσο ὥστε καὶ αὐτοὶ οἱ περίφηµοι ἀββάδες Μακάριος καὶ Μωϋσῆς τὸν πλησίαζαν µὲ πολὺ σεβασµὸ καὶ ἔρχονταν πάντοτε νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὰ λόγια του, τὰ φωτισµένα ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦµα. Κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου του, ὁ ὁποῖος ἦλθε ἥσυχος καὶ γαλήνιος, θάνατος ἀληθινοῦ δικαίου, τὸν περιστοίχιζαν ἀδελφικὰ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀββάδες. Κατὰ τὶς τελευταῖες του δὲ στιγµές, ἐνῷ ὁ Ζαχαρίας ἦταν σιωπηλός, ἀνέβλεψε κάπως µυστήρια πρὸς τὰ πάνω, ἀνέβλεψε τότε καὶ ὁ ἀββᾶς Ἰσίδωρος καὶ θαῤῥεῖς ἀπὸ κάποια οὐράνια ἔµπνευση, εἶπε: «Εὐφραίνου, τέκνον µου Ζαχαρία, ὅτι ἠνεώχθησάν σοι αἱ πύλαι τῆς οὐρανῶν βασιλείας». Οἱ Ἅγιοι ὀκτὼ Μάρτυρες οἱ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. (Σ΄ ἄλλα Μηνολόγια ὁ ἀριθµὸς τῶν ἐν λόγῳ Μαρτύρων ἀνέρχεται σὲ 35 καὶ ὅτι µαρτύρησαν διὰ ἀποκεφαλισµοῦ ἐπὶ Ἰουλιανοῦ του Παραβάτου (360-363). Ἐνῷ σ΄ ἄλλα Συναξάρια ὁ ἀριθµός τους ἀνεβαίνει στοὺς 50).
ὉὍσιοςΜαρτῖνοςὁΘηβαῖος
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
ὉὍσιοςἈβραὰµ ποὺ µόνασεστὸὄροςΛάστρος
Ἐλάχιστα βιογραφικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸν Ὅσιο αὐτό, βρίσκουµε στὸν Λαυριωτικὸ Κώδικα 70. Ὁ Ὅσιος Ἀβραάµ, ἀπὸ µικρὸ παιδὶ διάλεξε τὴν ἀγγελικὴ ζωὴ τοῦ µοναχοῦ καὶ ἔτσι µοίρασε στοὺς φτωχοὺς ὅ,τι περιουσία εἶχε καὶ ἔγινε ὑπόδειγµα µοναχοῦ. Ἡ φήµη τῆς µεγάλης του ἀρετῆς δὲν ἄργησε νὰ διαδοθεῖ στὴ χώρα ὅπου ἀσκήτευε καὶ γι᾿ αὐτὸ ἔτρεχαν πολλοὶ κοντά του γιὰ νὰ ὠφεληθοῦν πνευµατικά. Ἀλλ΄ ὁ Ἀβραάµ, ἐπειδὴ δὲν τοῦ ἄρεσε ἡ ἐπίδειξη καὶ ἡ φασαρία, ἀνέβηκε στὸ ὄρος τοῦ Λάτρου, ὅπου µὲ αὐστηρότερη ἐγκράτεια, ἀγρυπνία καὶ προσευχή, προόδευε σὲ µεγάλα ὕψη ἀρετῆς καὶ ὠφελοῦσε τοὺς ἐκεῖ ἀσκητές. Ἔτσι, µ΄ αὐτὸ τὸν θεάρεστο τρόπο ἀφοῦ ἔζηοε, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
ὉὍσιοςΣτέφανοςὁΞυλινίτης
Ἰδιαίτερο βιογραφικὸ ὑπόµνηµα γιὰ τὸν Ὅσιο αὐτό, ὑπάρχει στὸν Λαυριωτικὸ Κώδικα 70 καὶ τὸ ὁποῖο παραθέτουµε αὐτολεξεῖ ὅπως ἔχει: «Ὁ δὲ τίµιος Στέφανος, οὗ τὸ ἐπικλὴν Ξυλινίτης, καὶ αὐτὸς τὴν ἀσκητικὴ πολιτεία ἑαυτὸν ἐκδοὺς περιῆλθε γυµνὸς τὸ σῶµα καὶ ἀνυπόδητος τόπους ἐκ τόπων περιερχόµενος καὶ πελαζόµενος κατὰ Κύριον καὶ ὕπνον τοῖς ὄφθαλµοις τὸ καθόλου µὴ προσενεγκῶν, µηδὲ τοῖς κροτάφοις ἀνάπαυσιν παρ΄ ὅλον τὸν τῆς ζωῆς αὐτοῦ χρόνον ἐντεῦθεν ἠξιώθη καὶ προφητικῶν χαρισµάτων τοῦ προλέγειν τοῖς ἄνθρωποις τὰ συµβησόµενα, προεΐδε τοίνυν καὶ τὴν αὑτοῦ τελευτὴν καὶ πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς αὐτοῦ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Λάτρου καὶ αὐτὸς ἀπελθῶν ἀσκητικῶς ἔκεισε τὸν βίον διήνυσε καὶ πολλοῖς τύπος καὶ ὑπογραµµὸς ἀναδειχθεὶς καὶ τὰ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγήσας πρὸς Κύριον ἐξεδήµησεν».
ὉἍγιος Παρθένιος ὁ Γ΄ (ἢ Παρθενάκης) Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ὁ νέος αὐτὸς Ἱεροµάρτυρας, καταγόταν ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη καὶ ἦταν γιὸς θεοσεβῶν γονέων. Ὁ Παρθένιος ἀφοσιώθηκε στὶς µελέτες καὶ ἔγινε ἕνας ἀπὸ τοὺς σοφοὺς τοῦ 17ου αἰῶνα, Χειροτονήθηκε ἱερέας καὶ ἀργότερα ἔγινε Ἀρχιερέας καὶ ποιµένας τῆς Χίου. Στὰ τέλη τοῦ 1656 ἔγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, σὰν διάδοχος τοῦ Πατριάρχη Παρθενίου τοῦ Β΄. Σὰν Μητροπολίτης, ἀλλὰ καὶ σὰν Πατριάρχης ἀναδείχτηκε ἄνδρας εὐλαβής, χρηστός, λόγιος καὶ ζηλωτὴς τῶν καλῶν πραγµάτων καὶ τῆς εὐσέβειας. Σὰν Πατριάρχης, ἀνέπτυξε ἰδιαίτερα τὴν Ἑλληνικὴ παιδεία. Κάποια ἐπιστολή του ὅµως, ἔπεσε στὰ χέρια τῆς ὑψηλῆς Πύλης, ποὺ θεώρησε τὸ περιεχόµενό της ἐπαναστατικό. Ἔτσι ὁ τότε Σουλτάνος Ἰµπραὴµ ὁ Α΄, διέταξε τὴν θανάτωση τοῦ Πατριάρχη Παρθενίου. Ἔτσι συνελήφθη καὶ τὸν πίεζαν νὰ δεχτεῖ τὸν ἰσλαµισµὸ γιὰ νὰ σωθεῖ. Ἀλλ΄ ὁ Παρθένιος ἔµεινε ἀµετακίνητος στὴν πίστη του. Τότε τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου, στὶς 24 Μαρτίου 1657, τὸν κρέµασαν στὴν Καγκελωτὴ πύλη Παρµὰκ – Καπου. Μὲ διαταγὴ τοῦ Μ. Βεζίρη Μεχµὲτ Κιουπουλοῦ τὸ λείψανο, παρέµεινε κρεµασµένο γιὰ τρεῖς µέρες καὶ κατόπιν τὸ ἔριξαν στὴ θάλασσα. Ἀργότερα τὸ παρέλαβαν οἱ χριστιανοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν σ΄ ἕνα νησὶ «τὴ λεγοµένη τῶν Πριγκίπων». Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ, συνέγραψε ὁ Συρίγου Μελέτιος.
ὉὍσιοςΖαχαρίαςὁῬῶσος
ΟἱἍγιοι Στέφανος καὶ Πέτρος µάρτυρες Οἱἐν Καζάν (+ 1552).
