Ἑβρ. ς΄ 13-20
Ἀδελφοί, τῷ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ᾿ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ᾿ ἑαυτοῦ, λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε· καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας. ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος, ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα.
Η ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΗ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ
1. Οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ
Ὁ Θεὸς τηρεῖ τὶς ὑποσχέσεις Του! Αὐτὸ ἀκριβῶς τονίζει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή, καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ φέρνει ὡς παράδειγμα τὶς θεϊκὲς ἐπαγγελίες πρὸς τὸν δίκαιο Ἀβραάμ: «Τῷ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός… ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ, λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε»· ὅταν ἔδωσε ὁ Θεὸς τὶς ὑποσχέσεις στὸν Ἀβραάμ, ὁρκίστηκε ὅτι θὰ τὶς πραγματοποιήσει καὶ εἶπε: Σοῦ ὑπόσχομαι ἀληθινὰ ὅτι θὰ σὲ εὐλογήσω πολὺ πλούσια καὶ θὰ πληθύνω πάρα πολὺ τοὺς ἀπογόνους σου.
Δὲν ἦταν αὐτὴ ἡ μοναδικὴ ὑπόσχεση ποὺ ἔλαβε ὁ Ἀβραὰμ ἀπὸ τὸν Θεό. Τοῦ ὑποσχέθηκε πρῶτα ὅτι θὰ γινόταν κτῆμα του ἡ γῆ Χαναάν, ἔπειτα ὅτι οἱ ἀπόγονοί του θὰ πολλαπλασιάζονταν σὰν τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ σὰν τὴν ἄμμο τῆς θαλάσσης καί, τέλος, ὅτι ἐπρόκειτο νὰ ἀποκτήσει παιδί, κι ἂς ἦταν σὲ προχωρημένη ἡλικία κι αὐτὸς κι ἡ σύζυγός του ἡ Σάρρα. Καὶ πραγματοποιήθηκαν ὅλες αὐτὲς οἱ ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ, διότι εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατο νὰ πεῖ ψέματα ὁ Θεός· «ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν».
Ἂν λοιπὸν στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀποδεικνύεται ὁ Κύριος πιστὸς στὶς ὑποσχέσεις Του, πολὺ περισσότερο τώρα, ποὺ μᾶς φανέρωσε τὴν ἄπειρη συγκατάβαση καὶ τὴν ἄμετρη ἀγάπη Του μὲ τὴν ἐνανθρώπηση καὶ τὴ σταυρική Του θυσία καὶ ἀπέδειξε τὴ δύναμή Του μὲ τὴν Ἀνάστασή Του, ἔχουμε τὴν ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι θὰ τηρήσει τὸν λόγο Του. Θὰ εἶναι πάντοτε μαζί μας, σύμφωνα μὲ τὴν ἀδιάψευστη ὑπόσχεσή Του, καὶ θὰ μᾶς περιβάλλει μὲ τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπη Του, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει μὲ ἀσφάλεια στὴν αἰώνια Βασιλεία Του, ὅπου θὰ ἀπολαύσουμε τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἔχει ὑποσχεθεῖ γιὰ ὅλους τοὺς πιστοὺς δούλους Του.
2. Ὁ κατάλληλος δέκτης
Πράγματι, ὁ πανάγαθος Θεὸς μᾶς διαβεβαιώνει μὲ τὸν ἔγκυρο λόγο Του ὅτι θὰ μᾶς χαρίσει ὅ,τι μᾶς χρειάζεται στὴ ζωή μας ἐδῶ στὴ γῆ καὶ πολὺ περισσότερο θὰ μᾶς καταστήσει κληρονόμους Του στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Γιὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν ὅμως αὐτὲς οἱ ἐκπληκτικὲς ἐπαγγελίες, δὲν ἀρκεῖ μόνο ἡ ἀξιοπιστία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ εἶναι δεδομένη. Ἐκεῖνο ποὺ χρειάζεται ἐπιπλέον εἶναι ἡ ἀποδοχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ δίκαιος πατριάρχης Ἀβραὰμ προβάλλεται ὡς τὸ πλέον ἀξιομίμητο παράδειγμα, διότι «μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας». Περίμενε μὲ ὑπομονὴ πολλὰ χρόνια, κι ἔτσι πέτυχε τὴν ἐκπλήρωση τῆς εὐλογίας ποὺ τοῦ ὑποσχέθηκε ὁ Θεὸς ὡς πρὸς τὸ σημεῖο ποὺ ἀναφερόταν στὴν ἐπίγεια ζωή. Ἀπέκτησε δηλαδὴ ἀπὸ τὴ Σάρρα παιδί, ἀπὸ τὸ ὁποῖο πληθύνθηκαν οἱ ἀπόγονοι τοῦ πατριάρχη κι ἔγιναν μεγάλο ἔθνος.
Στὴ σύγχρονη ἐποχή, ὅταν ὅλα προωθοῦν τὴ νοοτροπία τοῦ νὰ ἀποκτᾶς ὅ,τι ἐπιθυμεῖς εὔκολα καὶ γρήγορα, ὁπωσδήποτε δὲν δημιουργεῖται ὁ κατάλληλος χῶρος στὴν ψυχή μας γιὰ νὰ μαθητεύσει στὴν πίστη, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐγκαρτέρηση. Κι ὅμως! Εἶναι τόσο ἀπαραίτητες αὐτὲς οἱ ἀρετὲς στὴν πνευματικὴ ζωή! Ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ κι ἂς μάθουμε νὰ προχωροῦμε στὴ ζωὴ χωρὶς βιασύνη ἀλλὰ μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι κάθε κατάκτηση κορυφῆς θέλει ἀγώνα καὶ πολλὴ ὑπομονή.
3. Ἄγκυρα ἐλπίδος
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ἐλπίδα δίνει νόημα στὴ ζωή. Πολὺ περισσότερο ἡ ἐλπίδα ἡ ὁποία στηρίζεται στὴ χριστιανικὴ πίστη ἀποτελεῖ βάση καὶ θεμέλιο τῆς ζωῆς. Αὐτὴ τὴν ἐλπίδα, λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, «ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν»· τὴν ἔχουμε σὰν ἄγκυρα τῆς ψυχῆς σταθερὴ καὶ ἀμετακίνητη, ποὺ μᾶς ἀσφαλίζει ἀπὸ τοὺς πνευματικοὺς κινδύνους. Ἡ ἐλπίδα τοῦ πιστοῦ χριστιανοῦ δὲν εἶναι κάτι θεωρητικὸ καὶ ἀόριστο. Ἔχει ὡς ἀρραγὲς θεμέλιο τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὡς προοπτικὴ αἰώνια τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἐκεῖ «ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα»· ἐκεῖ, στὸν οὐρανό, ὡς πρόδρομος μπῆκε ὁ Ἰησοῦς πρὶν ἀπὸ μᾶς καὶ γιὰ χάρη μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀνοίξει τὸν δρόμο καὶ γιὰ νὰ μᾶς ἑτοιμάσει τόπο. Καὶ ἔτσι ἀναδείχθηκε Ἀρχιερέας ὄχι προσωρινὸς ἀλλὰ αἰώνιος, σύμφωνα μὲ τὴ νέα ἱερατικὴ τάξη ποὺ προτύπωσε ὁ Μελχισεδέκ.
Ἦταν κλειστὸς γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ὁ δρόμος πρὸς τὸν οὐρανό. Τὸν εἶχε φράξει ἡ ἁμαρτία. Κι ἔγινε ἄνθρωπος ὁ Κύριος καί, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τὸ ἀπολυτρωτικό Του ἔργο, ὡς ἐκπρόσωπος δικός μας εἰσῆλθε στὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε κι ἐμεῖς. Λοιπόν, δὲν εἴμαστε πλέον αἰχμάλωτοι στὴ γῆ! Ὁ πόνος, οἱ πειρασμοί, οἱ ἀδικίες, ἀκόμη καὶ ὁ φόβος τοῦ θανάτου, δὲν ἔχουν πιὰ δύναμη ἀκατανίκητη. Δὲν μᾶς τρομάζουν! Ἔχουμε τὸν αἰώνιο Ἀρχιερέα μας, τὸν παντοδύναμο ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ συνέτριψε τὸν διάβολο, νίκησε τὸν θάνατο καὶ μᾶς χάρισε ζωὴ καὶ ἀφθαρσία. Σ’ Αὐτὸν στηρίζουμε τὴν ἐλπίδα μας!
