Φιλιπ. δ΄ 4-9
Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν.
ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΧΑΡΑΣ
1. Πηγαία χαρὰ
Κυριακὴ τῶν Βαΐων σήμερα, κι ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ἑορτάσουμε τὴ θριαμβευτικὴ εἴσοδο τοῦ Κυρίου στὰ Ἱεροσόλυμα, ἡ ὁποία στὴν οὐσία ἀποτελεῖ προάγγελο τῆς νίκης τῆς Ἀναστάσεως. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς, κρατώντας στὰ χέρια μας βαΐα, ὅπως τότε τὰ παιδιά, «ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες», μὲ χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμὸ «τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»!
Πῶς εἶναι δυνατὸν ὅμως νὰ βρισκόμαστε μόλις ἕνα βῆμα πρὶν ἀπὸ τὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἐκφράζουμε τέτοια χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό; Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴ δίνει τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τὸ ὁποῖο ἀρχίζει μὲ τὴν παραγγελία: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε». Νὰ χαίρεστε πάντοτε μὲ τὴ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἕνωση καὶ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Κύριο. Πάντοτε!
Νὰ χαιρόμαστε πάντοτε, λοιπόν! Ἀκόμη καὶ τότε ποὺ τὰ ἀπειλητικὰ σύννεφα τῶν θλίψεων ἔρχονται νὰ ἐπισκιάσουν τὴ χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς μας, ἂς μὴ χάνουμε τὴν αἰσιοδοξία μας. Διότι, ὅπως τὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔφερε τὴ σωτηρία καὶ ὁ θάνατός Του μᾶς ὁδήγησε στὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν αἰώνια ζωή, ἔτσι καὶ οἱ διάφορες δυσκολίες, ἂν τίς ἀντιμετωπίζουμε μὲ ὑπομονή, θὰ ἐπιφέρουν ὁπωσδήποτε μεγάλη ὠφέλεια.
Ἡ χαρὰ τοῦ πιστοῦ χριστιανοῦ δὲν εἶναι ἐπιφανειακή, ὥστε νὰ ἐπηρεάζεται ἀπὸ ἐξωτερικὲς συνθῆκες, ἀλλὰ βαθιὰ καὶ οὐσιαστική, διότι πηγάζει ἀπὸ τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Σωτήρα Χριστό. Βασίζεται στὴν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν πανάγαθη Πρόνοιά Του καὶ στὴν ἀκλόνητη πεποίθηση πὼς ὅποια δοκιμασία τὴν ἐπιτρέπει Ἐκεῖνος γιὰ τὴν πνευματική μας οἰκοδομὴ καὶ τὴν αἰώνια σωτηρία μας.
2. Μὲ ἐπιείκεια πρὸς ὅλους
Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει νὰ φερόμαστε πρὸς ὅλους μὲ ἐπιείκεια. «Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις», γράφει. Δηλαδή, ἡ ἐπιείκειά σας καὶ ἡ ὑποχωρητικότητά σας ἂς γίνει γνωστὴ σ’ ὅλους τους ἀνθρώπους, καὶ σ’ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἀπίστους.
Ὁ πιστὸς χριστιανὸς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι σκληρὸς καὶ ἐκδικητικός. Ἀκόμη καὶ ὅταν προσβάλλεται ἢ ἀδικεῖται, δὲν ἀντιδρᾶ μὲ ἐμπάθεια καὶ μίσος, ἀλλὰ μὲ συγκατάβαση καὶ ἐπιείκεια, μὲ συγχωρητικότητα καὶ ἀγάπη. Ἔτσι, ἀκολουθεῖ τὸ παράδειγμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος «λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως»· ἐνῶ Τὸν χλεύαζαν καὶ Τὸν ἔβριζαν, Ἐκεῖνος δὲν ἀνταπέδιδε τὶς ὕβρεις τους. Ἐνῶ ὑπέφερε ἄδικα, δὲν φοβέριζε μὲ ἐκδικητικὲς ἀπειλὲς ἐκείνους ποὺ Τὸν ἀδικοῦσαν, ἀλλὰ ἀνέθετε τὸν ἑαυτό Του στὸν Θεὸ Πατέρα ποὺ πάν-τοτε κάνει δίκαιη κρίση (Α΄ Πέτρ. β΄ 23).
Οἱ ἡμέρες αὐτὲς τῶν ἁγίων Παθῶν εἶναι μιὰ εὐκαιρία νὰ ἐμβαθύνουμε στὴν ἐπιείκεια, τὴ μακροθυμία καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου, ὥστε κι ἐμεῖς νὰ γίνουμε περισσότερο ἀνεκτικοὶ καὶ ἐπιεικεῖς μέσα στὴν οἰκογένεια, στὸν χῶρο τῆς ἐργασίας, ἀλλὰ καὶ στὸ εὐρύτερο περιβάλλον μας.
3. Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ
Ὅταν ἐμπιστεύεστε τὴ ζωή σας στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ φέρεστε μὲ ἐπιείκεια πρὸς ὅλους, τότε, βεβαιώνει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, «ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»· ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁποίας τὴν τελειότητα δὲν μπορεῖ νὰ νιώσει κανένας νοῦς, εἴτε ἀνθρώπινος εἴτε ἀγγελικός, θὰ φρουρήσει τὶς καρδιές σας καὶ τὶς σκέψεις σας, ἐφόσον μένετε ἑνωμένοι μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Αὐτὴ τὴν εἰρήνη ἄφησε ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτὴς στοὺς μαθητὲς Του, ὡς πολύτιμη παρακαταθήκη καὶ μόνιμη παρηγοριά, καθώς πλησίαζε ἡ ὥρα τοῦ ἀποχωρισμοῦ καὶ οἱ μαθητὲς θὰ ἔβλεπαν τὸν ἀγαπημένο τους Διδάσκαλο νὰ καταδικάζεται σὲ θάνατο μὲ τὸν πλέον ἐξευτελιστικὸ τρόπο. «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν»· φεύγω καὶ σᾶς ἀφήνω τὴν εἰρήνη, τοὺς εἶπε. Σᾶς δίνω τὴ δική μου ἀληθινὴ καὶ βαθιὰ εἰρήνη (Ἰω. ιδ΄ 27).
Ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ! Πόσο τὴν χρειάζεται ἡ ψυχή μας! Ἀλλὰ καὶ πόσο εὔκολα φυγαδεύεται, ὅταν ἐπικρατοῦν μέσα μας πάθη, ὅπως ἡ φιλαρχία, ἡ φιλοχρηματία, τὸ μίσος, ὁ φθόνος, ἡ ὑπεροψία… Γι΄ αὐτὸ καὶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος μᾶς συμβουλεύει: «Ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά,…ταῦτα λογίζεσθε». Γιὰ νὰ ἔχετε τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, προσέξτε τὴν ἐσωτερικὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς σας. Μὴν ἀφήνετε κακοὺς λογισμοὺς νὰ μολύνουν τὸ ἐσωτερικό σας. Συγχωρῆστε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σας αὐτοὺς ποὺ σᾶς στενοχώρησαν ἢ σᾶς ἀδίκησαν καὶ διῶξτε ἀπὸ τὴν ψυχὴ σας κάθε αἴσθημα ἀντιπαθείας καὶ μνησικακίας.
Καθὼς πλέον εἰσερχόμαστε στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἂς ἀπομακρύνουμε κάθε ἁμαρτωλὸ πάθος ποὺ μᾶς βασανίζει κι ἂς συγχωρήσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὥστε νὰ πλημμυρίζει ἡ ψυχή μας ἀπὸ ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εἰρήνη.
