Πράξ. α΄ 1-8
Tὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη· οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός, ἣν ἠκούσατέ μου· ὅτι ᾿Ιωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας. οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ ᾿Ισραήλ; εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε ῾Ιερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ ᾿Ιουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.
1. Ὁ θριαμβευτικὸς παιάνας
«Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη καὶ ᾍδης ἐσκυλεύθη»! Σήμερα ἄνθρωποι καὶ ἄγγελοι, ζῶντες καὶ κεκοιμημένοι, τὸ σύμπαν ὁλόκληρο, «οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια», τὰ πάντα γιορτάζουν καὶ πανηγυρίζουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ! Τὸ ἀναφέρει καὶ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα: Ὁ Κύριος «παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτόν», δηλαδὴ μετὰ τὸ Πάθος καὶ τὸν θάνατό Του παρουσιάστηκε στοὺς μαθητές Του ζωντανός, ἀναστημένος!
Θαῦμα πρωτοφανὲς καὶ νίκη συγκλονιστική! Διότι μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος Ἰησοῦς νίκησε τὸν θάνατο καὶ συνέτριψε τὸν διάβολο. Πρόκειται γιὰ τὴ μεγαλύτερη νίκη ποὺ συνέβη στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου καὶ ἡ ὁποία ἐγγυᾶται γιὰ κάθε πιστὸ χριστιανὸ τὴν ἀρχὴ μιᾶς ἄλλης βιοτῆς (ζωῆς) μὲ αἰώνια προοπτική: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν».
Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ἀπὸ σήμερα καὶ γιὰ σαράντα ἡμέρες ἑορτάζει μὲ λαμπρότητα τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ μᾶς καλεῖ νὰ ψάλλουμε μὲ ὅλη μας τὴ δύναμη καὶ νὰ διαλαλοῦμε παντοῦ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη»! Καὶ ἡ ἀντίστοιχη ἀπάντηση ἂς ἀκούγεται μὲ ἀκλόνητη πίστη καὶ ἀπόλυτη βεβαιότητα: «Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος»! Αὐτὸς θὰ εἶναι πλέον ὁ καθημερινὸς χαιρετισμός μας γιὰ ὅλη αὐτὴ τὴν ἀναστάσιμη περίοδο. Αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα γιὰ τὸν σύγχρονο ταλαιπωρημένο κόσμο ποὺ ἀναζητᾶ στήριγμα κι ἐλπίδα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο. Διότι κάθε ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τὴ ζωὴ καὶ θέλει νὰ ζήσει!
2. Τεκμήρια τῆς Ἀναστάσεως
Τὸ συγκλονιστικὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἀποτελεῖ βασικὸ θεμέλιο τῆς πίστεως τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ πέτρα σκανδάλου γιὰ τοὺς ἀπίστους. Εἶναι τὸ κρίσιμο σημεῖο ὅπου σκοντάφτει ἡ ἀνθρώπινη λογική. Ἄραγε ἀναστήθηκε ὁ Χριστὸς στ’ ἀλήθεια; Πῶς εἴμαστε βέβαιοι γι’ αὐτό;… Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ποὺ ἀρχίζουν νὰ ἀναγινώσκονται ἀπὸ τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, διαβάζουμε ὅτι ὁ ἀναστὰς Κύριος βεβαίωνε τοὺς μαθητές Του γιὰ τὴν Ἀνάστασή Του μὲ πολλὲς ἀποδείξεις: «ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς». Ἐπὶ σαράντα ἡμέρες ἐμφανιζόταν στοὺς Ἀποστόλους κατὰ διαστήματα, τοὺς μιλοῦσε, ἔτρωγε μαζί τους, συζητοῦσαν καὶ τοὺς ἀποκάλυπτε τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ὅλα αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ψέμα καὶ ἀπάτη, διότι συνέβησαν ὄχι μόνο ἐνώπιον τῶν Ἀποστόλων ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον πολλῶν ἄλλων μαρτύρων σὲ διαφορετικὸ χρόνο καὶ τόπο. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Ἀπόστολοι δὲν ἦταν εὐκολόπιστοι καὶ ἀφελεῖς. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι δὲν πίστεψαν ἀμέσως τὶς Μυροφόρες γυναῖκες, ὅταν ἐκεῖνες τοὺς ἀνήγγειλαν τὴν εἴδηση γιὰ τὴν Ἀνάσταση, ἀλλὰ ἔτρεξαν οἱ ἴδιοι νὰ διαπιστώσουν τὴν ἀλήθεια. Καὶ ὁ Θωμᾶς, ὅπως εἶναι γνωστό, ἤθελε νὰ δεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ Τὸν ψηλαφήσει γιὰ νὰ πιστέψει ὅτι πραγματικὰ ἀναστήθηκε. Ὅλα αὐτὰ φανερώνουν ὅτι οἱ μαθητὲς δὲν δέχθηκαν ἀβασάνιστα τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ βεβαιώθηκαν ἀπὸ τὶς ἐπανειλημμένες ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ πράγματος. Ἄλλωστε καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀφιέρωσαν τὴ ζωή τους ὁλόκληρη γιὰ νὰ ἐξαγγέλλουν «τὸ φαιδρὸν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα» χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν κόπους, περιφρονήσεις, ἐξευτελισμούς, μαρτύρια καὶ θάνατο, ἀποδεικνύει τὴν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως.
3. Μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως
Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καλούμαστε κι ἐμεῖς οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ νὰ διακηρύττουμε, σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ ἀναστάντος Κυρίου ποὺ μᾶς μεταφέρει τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Ἀπευθύνεται ὁ Κύριος στοὺς Μαθητές Του καὶ τοὺς προαναγγέλλει ὅτι θὰ λάβουν δύναμη καὶ ἐνίσχυση ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ ἐπιλέγει: «Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Ἐσεῖς θὰ γίνετε μάρτυρες τῆς ζωῆς μου καὶ τῆς διδασκαλίας μου καὶ στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ σ’ ὅλη τὴν Ἰουδαία καὶ στὴ Σαμάρεια καὶ μέχρι τὸ τελευταῖο καὶ πιὸ ἀπομακρυσμένο σημεῖο τῆς γῆς.
Μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως ἀναδείχθηκαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὁμολογητές, οἱ θεοφόροι Πατέρες καὶ Οἰκουμενικοὶ Διδάσκαλοι, οἱ ὅσιοι Ἀσκητὲς καὶ ὅλοι γενικὰ ὅσοι φανέρωσαν στὴ ζωή τους «ἔργῳ καὶ λόγῳ» τὴ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως. Μάρτυρας τῆς Ἀναστάσεως ἀποδεικνύεται καὶ κάθε πιστὸς χριστιανὸς ποὺ ἀντιστέκεται στὴ φθορὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ ζεῖ ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὰ πάθη, αὐτὸς ποὺ ὑπομένει τὸν πόνο καὶ τὶς δοκιμασίες, αὐτὸς ποὺ δὲν φοβᾶται τὸν θάνατο, ἀλλὰ τὸν ἀντικρίζει ὡς πέρασμα στὴν αἰώνια ζωή. Αὐτὴ τὴ μαρτυρία ἂς δίνουμε κι ἐμεῖς μὲ τὴ ζωή μας, ὥστε νὰ ἀντηχεῖ καὶ στὸ περιβάλλον μας τὸ πιὸ συγκλονιστικὸ μήνυμα ἐλπίδας: «Χριστὸς ἀνέστη! - Ἀληθῶς ἀνέστη!».
