Πράξ. θ΄ 32-42
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐθέως ἀνέστη. καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾿Εν ᾿Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνό- ματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾿Ιόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐ-τῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶ-σαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς ᾿Ιόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.
1. Ἡ θεραπεία τοῦ παραλύτου
Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς πληροφορεῖ γιὰ δύο θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ ἀπόστολος Πέτρος.
Τὸ πρῶτο τὸ ἐπετέλεσε σὲ ἕναν παράλυτο, τὸν ὁποῖο συνάντησε στὴν περιοχὴ τῆς Λύδδας, τὸν Αἰνέα, «ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ». Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν ὀκτὼ χρόνια κατάκοιτος πάνω σ’ ἕνα κρεβάτι, διότι ἦταν «παραλελυμένος». Ἀπελπιστικὴ ἡ κατάστασή του. Δὲν εἶχε καθόλου δύναμη γιὰ νὰ μετακινηθεῖ κι ἔμενε καθηλωμένος στὸ κρεβάτι. Τί ζωὴ κι αὐτή! «Ἄταφος νεκρός», σάν τόν ἄλλο παράλυτο τῆς Βηθεσδᾶ ποὺ ἀναφέρει τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ὁ ὁποῖος εἶχε τριανταοκτὼ χρόνια σὲ πλήρη ἀκινησία!
Καὶ ὅπως ὁ Χριστὸς θεράπευσε τὸν παράλυτο τῆς Βηθεσδᾶ, ἔτσι κι ὁ ἀπόστολος Πέτρος, μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ, χάρισε τὴν ὑγεία στὸν Αἰνέα, καὶ ἐκεῖνος «εὐθέως ἀνέστη»! Ἀμέσως σηκώθηκε καὶ τακτοποίησε μόνος του τὸ κρεβάτι του, ὅπως τοῦ ὑπέδειξε ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.
Πράγματι, εἶναι ἐκπληκτικὴ ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου! Πόσοι ἄνθρωποι ἔχουν θεραπευθεῖ ἀπὸ χρόνιες ἢ καὶ ἀνίατες ἀσθένειες μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ! Στοὺς Βίους τῶν Ἁγίων ἀναφέρονται ἄπειρα θαύματα σὲ ἀνθρώπους ποὺ κατέφυγαν μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα στὸν παντοδύναμο Θεό. Ἀλλὰ τὸ σπουδαιότερο θαῦμα εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῶ πολλοὶ ἀπὸ μᾶς εἴμαστε πνευματικὰ παράλυτοι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ὁ Κύριος Ἰησοῦς μᾶς ἀνορθώνει καὶ μᾶς χαρίζει καινούργια καὶ ἀναστημένη ζωή. Πάμπολλα καὶ συγκλονιστικὰ εἶναι τὰ παραδείγματα ἀνθρώπων πού, ἐνῶ ἦταν βουτηγμένοι στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας, μετανόησαν κι ἔγιναν συνειδητὰ καὶ ζωντανὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατο γιὰ τὸν παντοδύναμο Θεό!
2. Ἡ ἀμοιβὴ τῆς ἐλεημοσύνης
Στὴ συνέχεια, τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀναφέρει κι ἕνα ἀκόμη ἐντυπωσιακὸ θαῦμα, τὸ ὁποῖο ἔκανε ὁ ἀπόστολος Πέτρος στὴν πόλη τῆς Ἰόππης.Πρόκειται γιὰ τὴν ἀνάσταση τῆς Ταβιθᾶ, μιᾶς πιστῆς χριστιανῆς γυναίκας ἡ ὁποία ἦταν «πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει», δηλαδή, πολὺ δραστήρια σὲ ἔργα ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας. Ὅταν αὐτὴ ἡ εὐλογημένη γυναίκα ἀρρώστησε ξαφνικὰ καὶ πέθανε, πλῆθος χηρῶν καὶ ὀρφανῶν συγκεντρώθηκαν γύρω ἀπὸ τὸ σκήνωμά της καὶ ἔκλαιγαν ποὺ ἔχασαν τὴν ἀκούραστη συμπαραστάτριά τους. Στὸ μεταξὺ οἱ χριστιανοὶ εἶχαν εἰδοποιήσει τὸν ἀπόστολο Πέτρο, κι ἐκεῖνος ἦρθε ἐκεῖ, προσευχήθηκε θερμὰ καὶ τὴν ἀνέστησε!
Τὸ ἐκπληκτικὸ αὐτὸ θαῦμα φανερώνει πόσο τιμᾶ καὶ ἀνταμείβει ὁ πανάγαθος Θεὸς ὅσους καλλιεργοῦν τὴν ἀρετὴ τῆς ἐλεημοσύνης. Στὸ βιβλίο τοῦ Τωβὶτ ἀναφέρεται ὅτι «ἐλεημοσύνη ἐκ θανάτου ρύεται, καὶ αὐτὴ ἀποκαθαριεῖ πᾶσαν ἁμαρτίαν»· ἡ ἐλεημοσύνη σώζει ἀπὸ τὸν θάνατο, καθαρίζει τὶς ἁμαρτίες καὶ χαρίζει ζωή (Τωβ. ιβ΄ 9). Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὅποιος κάνει ἐλεημοσύνη θὰ βρεῖ ἔλεος γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ θὰ κληρονομήσει τὴν αἰώνια ζωὴ στὴν οὐράνια Βασιλεία. Ἄλλωστε τὸ δήλωσε σαφῶς ὁ Κύριος: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται» (Ματθ. ε΄ 7). Ἂς εἴμαστε πρόθυμοι λοιπὸν σὲ ἔργα ἀγάπης, ὅπως καὶ ἡ ἁγία Ταβιθά, ἡ ὁποία μὲ τὶς πλούσιες ἀγαθοεργίες της εὐεργέτησε πολλοὺς ἀνθρώπους καὶ εὐαρέστησε στὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν τιμᾶ ὡς Ἁγία καὶ τὴν ἑορτάζει στὶς 25 Ὀκτωβρίου.
3. Καὶ ἄλλα πολλὰ θαύματα!
Τὰ δύο αὐτὰ θαύματα τοῦ ἀποστόλου Πέτρου εἶχαν ὡς συνέπεια νὰ γίνουν μεταστροφὲς πολλῶν ἀνθρώπων στὴ χριστιανικὴ πίστη. Ὅλοι ὅσοι κατοικοῦσαν στὴ Λύδδα καὶ στὴν εὐρύτερη περιοχή, ὅταν εἶδαν ὄρθιο τὸν πρώην παράλυτο Αἰνέα καὶ ἔμαθαν γιὰ τὸ θαῦμα ποὺ εἶχε κάνει ὁ ἀπόστολος Πέτρος στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, πίστεψαν στὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ Τὸν ἀναγνώρισαν Θεὸ καὶ Σωτήρα τους. Παρομοίως καὶ τὸ θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τῆς Ταβιθᾶ ἔγινε γνωστὸ σ’ ὅλη τὴν πόλη τῆς Ἰόππης καὶ «πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον».
Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖο ἐνεργεῖ ὁ Θεὸς τὰ θαύματα. Νὰ ὁδηγήσει ψυχὲς στὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ στὴ σωτηρία. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὴν πρώτη Ἐκκλησία «διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά»· ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους γίνονταν συνεχῶς πολλὰ ἐκπληκτικὰ καὶ ἐξαιρετικὰ θαύματα, ποὺ προκαλοῦσαν κατάπληξη στὸ λαὸ καὶ ἐπιβεβαίωναν ὅτι ἡ διδασκαλία τους ἦταν ἀληθινή (Πράξ. ε΄ 12). Ἔτσι, ὁλοένα καὶ περισσότερο προσελκύονταν πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, οἱ ὁποῖοι πίστευαν στὸν Κύριο καὶ γίνονταν μέλη τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀλλὰ καὶ σήμερα βλέπουμε παρόμοια μὲ ἐκεῖνα θαύματα. Βλέπουμε δὲ καὶ τὸ μέγιστο, τὸ ἐκπληκτικὸ θαῦμα τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς συνεχοῦς ἐπεκτάσεως τῆς Ἐκκλησίας, παρὰ τὶς διώξεις καὶ τὶς ἀντιδράσεις ποὺ δέχεται ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της σὲ κάθε ἐποχὴ ἐδῶ καὶ 2.000 χρόνια. Εἶναι αὐτὸ τὸ πιὸ μεγάλο θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου!
