Σὲ ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα διαβάσαμε μιὰ ἀξιοπρόσεκτη εἴδηση ἀπὸ τὴν Πάτρα: «Ἀνήλικοι μετανάστες θὰ σταματήσουν πλέον νὰ κοιμοῦνται κάτω ἀπὸ γέφυρες καὶ μέσα σὲ ἐγκαταλελειμμένα ἐργοστάσια τῆς Πάτρας, μετὰ τὴ λειτουργία τοῦ κέντρου φιλοξενίας, ποὺ στεγάζεται σὲ διώροφο ἀνακαινισμένο νεοκλασικὸ κτίριο στὸ κέντρο τῆς πόλης. Ταυτόχρονα στὸ ἴδιο κέντρο θὰ βρίσκουν φιλοξενία καὶ φροντίδα εὐάλωτες πληθυσμιακὰ ὁμάδες, ποὺ αἰτοῦνται ἀσύλου. Τὸ κέντρο λειτουργεῖ μὲ τὴ στήριξη τῆς ΜΚΟ “Praksis” καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, ἐνῶ θὰ μποροῦν νά φιλοξενηθοῦν 30 ἀσυνόδευτοι ἀνήλικοι καὶ 40 ἄτομα ποὺ ἀνήκουν σὲ εὐάλωτες ὁμάδες (…). Πέρα ἀπὸ τὴ στέγαση θὰ τοὺς παρέχεται σίτιση, ἰατρονοσηλευτικὴ φροντίδα, ἐκπαίδευση, ψυχοκοινωνικὴ στήριξη, νομικὴ συνδρομή, κατάρτιση, ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, μὲ στόχο τὴ διασύνδεσή τους μὲ τὴν ἀγορὰ ἐργασίας. Οἱ ἀνήλικοι θὰ μένουν στὸν ξενώνα μέχρι νὰ ἐνηλικιωθοῦν, ἐνῶ θὰ ἐπιχειρεῖται ἡ ἕνωση μὲ τὶς οἰκογένειές τους» («Καθημερινὴ» 21-3-2014).
Πολὺ ἀξιόλογη καὶ ἐπαινετὴ ἡ πρωτοβουλία γιὰ τὴ λειτουργία τοῦ κοινωνικοῦ αὐτοῦ «κέντρου φιλοξενίας», στὰ ἐγκαίνια τοῦ ὁποίου ὑπογραμμίσθηκε ἀπὸ ἁρμόδιο πρόσωπο ὅτι προηγουμένως «οἱ δρόμοι ἦταν γεμάτοι παιδιά, τὰ ὁποῖα γίνονταν ἀντικείμενο ἐκμετάλλευσης. Πλέον αὐτὰ τὰ παιδιὰ ἔχουν ἕνα καταφύγιο».
Εἶναι παρήγορο τὸ φαινόμενο ὅτι – παρὰ τὴν ἐκτεταμένη οἰκονομικὴ κρίση στὴν πατρίδα μας – ὑπάρχουν ἄτομα καὶ φορεῖς ποὺ συνεχίζουν μὲ τρόπο συνήθως ἀθόρυβο νὰ προσφέρουν ὑπηρεσίες πρὸς τὸν πάσχοντα συνάνθρωπο χωρὶς διάκριση φυλετικῆς ἢ ἄλλης προελεύσεως. Ἔτσι στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα διατηρεῖται ζωντανὴ ἡ δισχιλιετὴς παράδοση ἔμπρακτης φιλανθρωπίας, ποὺ ἐμπνέεται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου. Δόξα τῷ Θεῷ!
