ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ

Τοῦ Προδρόμου: Β΄ Κορ. δ΄ 6-15

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώ­πῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύ­εσιν, ἵνα ἡ ­­ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θε­οῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀ­πο­­­­ρού­μενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξα­πο­ρού­μενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκα­ταλειπόμενοι, καταβαλ­λόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολ­λύ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­μενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπί­στευ­σα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λα­λοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχα­ριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

1. Ὁ κρυμμένος θησαυρὸς

Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς ἀναγινώσκεται πρὸς τιμὴν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, καθὼς τὴν ἡμέρα αὐτή, 25 Μαΐου, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν Γ΄ εὕρεση τῆς ἱερᾶς κεφαλῆς τοῦ μεγάλου ἁγίου καὶ Βαπτιστοῦ τοῦ Κυρίου μας.
Στὴν περικοπὴ αὐτὴ ἀπὸ τὴν Β΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ γιὰ τὸν ἀνεκτίμητο θησαυρὸ ποὺ κατέχουν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ κατ’ ἐπέκτασιν, ὅλοι οἱ πιστοί. Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ θησαυρός; Εἶναι τὸ ὅτι μὲ τὸν φωτισμὸ τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ ἀναγνωρίσαμε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός, καὶ στὸ Πρόσωπό Του λάμπει ἡ θεϊκὴ δόξα. Καὶ τὸ θαυμαστὸ εἶναι, γράφει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, ὅτι «ἔχομεν τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύ­εσιν». Δηλαδή, ἔχουμε τὸν θησαυρὸ τῆς πίστεως στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἡ φωτιστικὴ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς ἀπεκάλυψε, μέσα στὰ σώματά μας, τὰ ἀδύναμα σὰν πήλινα εὔθραυστα δοχεῖα. Δῶρο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτὴ ἡ σωτήρια γνώση. Ὁ Θεὸς λάμπει τὸν φωτισμό Του στὶς καρδιές μας καὶ μᾶς ἀποκαλύπτει τὴ θεϊκὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ μας.
Ἡ καρδιά μας πλημμυρίζει ἀπὸ τὴ χά­ρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὴ ἡ χάρις, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, μᾶς συνοδεύει «ἀνεκφοιτήτως», δηλαδὴ μονίμως, καὶ συνεχίζει νὰ ὑπάρχει καὶ στὶς ψυχὲς καὶ στὰ σώματά μας καὶ μάλιστα τῶν ἁγίων ἀκόμη καὶ μετὰ τὸν θάνατό τους. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὰ ἅγια Λείψανα εὐωδιάζουν ἢ ἄλλοτε μυροβλύζουν. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὰ ἱερὰ Λείψανα καὶ τὰ διαφυλάττει ὡς πολύτιμο θησαυρὸ γιὰ νὰ τὰ ἀσπάζονται οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ καὶ νὰ λαμβάνουν χάρη, δύναμη καὶ ἁγιασμό. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα ἡ Τιμία Κεφαλὴ τοῦ Προδρόμου τὴν ὁποία «ὡς θεῖον θησαύρισμα, ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ Χριστὸς ἀπεκάλυψε» καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ σήμερα ἑορτάζουμε καὶ πανηγυρίζουμε.

2. Ἡ θαρραλέα ὁμολογία

Ἕνα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ σημεῖα τῆς ζωῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἦταν τὸ θάρρος ποὺ εἶχαν νὰ κηρύττουν τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ νὰ ὁμολογοῦν τὸν Χριστὸ ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτή. Τὸ ἐπισημαίνει καὶ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ἔχοντες τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπί­στευ­σα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λα­λοῦμεν», γράφει. Ἐπειδὴ ἔ­­­­­­χου­­με τὸ ἴδιο Ἅγιον Πνεῦμα ποὺ μᾶς στηρίζει στὴν πί­­­στη, ὅπως παλιότερα τὸ εἶχε καὶ ὁ Δαβίδ, γι’ αὐτὸ καὶ ἔγραψε «ἐπί­στευ­σα, διὸ ἐλάλησα», ἔτσι κι ἐμεῖς πιστεύουμε, καὶ γι’ αὐ­­τὸ θαρραλέα ὁμολογοῦμε καὶ κηρύττουμε τὸν λό­γο τῆς πίστεώς μας.
Πράγματι κάνει ἐντύπωση ἡ δυνατὴ πίστη καὶ ἡ θαρραλέα ὁμολογία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι δὲν δίσταζαν νὰ ὁμιλοῦν μπροστὰ στοὺς Ἰουδαίους ἄρχοντες ἀλλὰ καὶ σὲ φανατικοὺς εἰδωλολάτρες, καὶ μάλιστα παρὰ τὶς κακουχίες, τοὺς κινδύνους καὶ τὶς διώξεις ποὺ ἀντιμετώπιζαν. Μὲ ἀκατάβλητο θάρρος καὶ ἐντυπωσιακὴ παρρησία κήρυττε καὶ ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὸν ἑαυτό του, τολμοῦσε νὰ ἐλέγχει ἀκόμη καὶ τὸν βασιλιὰ Ἡρώδη γιὰ τὴν παράνομη ζωή του.
Καθὼς βλέπουμε τὴν τεράστια ἄγνοια καὶ τὴ φοβερὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν σύγχρονο κόσμο, ἀντιλαμβανόμαστε τὴν ἀνάγκη γιὰ δυναμικὴ καὶ ξεκάθαρη μαρτυρία ὀρθῆς πίστεως καὶ ζωῆς. Ἂς μὴ δειλιάζουμε λοιπόν, κι ἂς μὴ φοβόμαστε τὶς τυχὸν εἰρωνεῖες ἢ ἀντιδράσεις. Τὸ ἴδιο Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ ἐνέπνεε τὸν προφήτη Δαβίδ, τὸν Τίμιο Πρόδρομο, τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ κάθε Ἅγιο, θὰ κινεῖ, θὰ ἐμπνέει καὶ θὰ φωτίζει καὶ τὴ δική μας ψυχὴ γιὰ νὰ ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας «ἔργῳ καὶ λόγῳ»!

3. Εὐγνώμονες ψυχὲς

Κάθε εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας ὀφείλουμε νὰ τὴν δεχόμαστε μὲ δοξολογητικὴ διάθεση καὶ ὁλοκάρδια εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν ἅγιο Θεό. Αὐτὸ ἐπισημαίνει κι ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, ὁ ὁποῖος λέει ὅτι γι’ αὐτὸ ἀφηγεῖται στοὺς χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου ἀπὸ πόσους κινδύνους ἔσωσε ὁ Θεὸς καὶ αὐτὸν καὶ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους, γιὰ νὰ δοξάσουν περισσότεροι τὸν Θεό· «ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχα­ριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ»· δηλαδή, ἡ εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ νὰ γίνει εὐεργεσία καὶ χάρη ὅλων τῶν χριστιανῶν. Ἔτσι ἡ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεὸ θὰ πλεονάζει καὶ θὰ περισσεύει, γιὰ νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομά Του.
Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ μὴ λησμονοῦμε τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Νὰ τὶς ἀ­­ναφέρουμε μὲ εὐγνωμοσύνη στὴν προσ­ευχή μας ἀλλὰ καὶ νὰ τὶς μοιραζόμαστε μὲ τοὺς ἀδελφούς μας γιὰ νὰ ἀπευθύνεται ἀπὸ ὅλους θερμὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν πανάγαθο Θεὸ καὶ νὰ δοξάζεται τὸ τρισάγιο ὄνομά Του.