3 Ἰουνίου

0603

3 Ἰουνίου

 

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

 

γιος Λουκιλλιανός, Παύλη κα τ νήπια Κλαύδιος, πάτιος, Παλος κα

   Διονύσιος

   Ο γιοι Κλαύδιος, πάτιος, Διονύσιος, Παλος κα Παύλα

●   σιος θανάσιος θαυµατουργός

     σία ερία ( ερεία)

●   σιος Πάππος

●     γιος ωσφ εροµάρτυς ρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης

●     γιος Δωρόθεος Μητροπολίτης δριανουπόλεως, Πρώιος

●     γιος Γρηγόριος πίσκοπος Δέρκων (+ 1821)

   

Περισσότερα στοιχεῖα

 

γιος Λουκιλλιανός, Παύλη κα τ νήπια Κλαύδιος, πάτιος, Παλος κα Διονύσιος

Κύριος µς διαβεβαίωσε τι «τ δύνατα παρ νθρώποις δυνατ παρ τ Θε στίν». Δηλαδή, κενα πο εναι δύνατο ν γίνουν µ τν σθενικ δύναµη κα λογικ το νθρώπου, ατ εναι κατορθωτ κα δυνατ π τ Θεό. Πράγµατι, ποις θ περίµενε π ναν νθρωπο πο πέρασε σχεδν λη του τν ζω µέσα στν εδωλολατρία, τς ποίας, µάλιστα, ταν κα ερέας, ν γίνει χριστιανός; Κι µως. Ατ συνέβη µ τ γέροντα ερέα εδωλολάτρη Λουκιλλιανό, πο ζησε στ χρόνια το βασιλι Αρηλιανο τ 270 µ.Χ.. ταν κουσε γι πρώτη φορ χριστιανικ κήρυγµα στν πατρίδα του Νικοµήδεια, θεία χάρη δηµιούργησε µέσα του πραγµατικ σεισµό. Γκρεµίστηκαν σν χάρτινοι πύργοι ο εδωλολατρικές του πεποιθήσεις, πο τόσο βαθει ταν ιζωµένες στν ψυχή του. Τ γεροντικά του µάτια νοιξαν κα µ νεανικ ζωηρότητα διακήρυξε τν πίστη του στ Χριστό. Προσπάθησε, µάλιστα, ν φέρει µ τ κήρυγµά του κα λλες ψυχς σ᾿ Ατόν. Τ γεγονς ατ καταγγέλθηκε στν κόµη Λιβάνια. Μ θάῤῥος Λουκιλλιανς µολόγησε µπροστά του τ Χριστό. Τότε κόµης, πιεζόµενος κα π τος εδωλολάτρες ερες, πο θεώρησαν τ Λουκιλλιαν λιποτάκτη τς θρησκείας τους, διέταξε κα τν βασάνισαν. πειτα τν ριξαν στ φωτι γι ν καε, λλ δυνατ βροχ σβησε τν φωτιά. Τότε τν στειλαν στ Βυζάντιο, που Λουκιλλιανς ξιώθηκε ν µαρτυρήσει µ σταυρικ θάνατο. Στ φυλακ µέσα γιος Λουκιλλιανς βρκε τέσσερα παιδιά, πο γι τν διο λόγο ταν φυλακισµένα κα κατόπιν ποκεφαλίστηκαν. Μετ τν θάνατο κα το γίου, παρθένος Παύλη πρε τ ερά του λείψανα κα τ νταφίασε. Τότε µως, συνελήφθη κα ατή, βασανίζεται σκληρ κα στ τέλος ποκεφαλίζεται. ( µνήµη τους – σ ρισµένους Συναξαριστς – περιττς παναλαµβάνεται κα τν 19η ανουαρίου).

 

Ογιοι Κλαύδιος, πάτιος, Διονύσιος, Παλος κα Παύλα

Οἱ τέσσερις πρτοι γιοι ταν νεαροί, κα ταν µέσα στ φυλακ µαζ µ τν γιο Λουκιλλιανό. δ γία Παλα περιποιετο τς πληγς το γίου Λουκιλλιανο. Κα ο πέντε µαρτύρησαν µαζ µ τν γιο Λουκιλλιαν στ Βυζάντιο, µ ποκεφαλισµό.

 

σιος θανάσιος θαυµατουργός

π νεαρ κόµα λικία θανάσιος, φιερώθηκε λόψυχα στν πηρεσία το Εαγγελίου, κηρύττοντας κα πράττοντας ατό. τσι Θεός, το δωσε τν δύναµη ν θεραπεύει σθένειες το σώµατος κα το πνεύµατος. Ο προσευχές του σ πολλος διναν τν γεία, κα γι᾿ ατ τ σκοπ πολλο τρεχαν κοντά του τν προσκαλοσαν στ σπίτια τους. Μετ π καιρό, θέλησε ν συναναστραφε µ τος νδρες τς µοναστηριακς ζως. Πγε λοιπν σ κάποιο µοναστήρι, κοντ στν ποταµ Σάγαρι, πο γούµενός του ταν κάποιος πρώην συγκλητικός. λλ στ µοναστήρι ατ εχαν περάσει κοσµικ πάθη. θανάσιος λοιπόν, µ παράκληση το γουµένου, δέχτηκε ν ργαστε γι τν διόρθωση τν τίθασων µοναχν. Ο προσπάθειές του εχαν καταπληκτικ πιτυχία. θερµς λόγος του, τ µεµπτο παράδειγµά του, ο δελφικές του παρακλήσεις, ο λονύκτιες δεήσεις του πρς τν Θεό, πέφεραν τ ποθούµενο ποτέλεσµα. Κα τσι, στς πρν κατέργαστες κα σκληρς ψυχές, µπκε κατάνυξη κα γιότητα. Κατόπιν θανάσιος πγε στ µοναστήρι το Τραιάνου, που κα µεινε σν ερέας. κε φιλοτεχνοσε θρησκευτικ συγγράµµατα, πο τ πουλοσε, κα τ χρήµατα διέθετε γι τος φτωχούς. Πέθανε ερηνικ σ βαθι γεράµατα.

 

σία ερία (ερεία)

πεβίωσε ερηνικά.

 

σιος Πάππος

πεβίωσε ερηνικά.

 

γιος ωσφ εροµάρτυς ρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης

Καταγόταν π τν οκογένεια ντωνοπούλου τς Δηµητσάνας κα κπαιδεύτηκε στ Σχολ Δηµητσάνας. Τ 1797 ξελέγη Μητροπολίτης Δράµας. Τ 1810 ξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Συνεργάτης στενός του Γρηγορίου Ε´. Συνελήφθη τ 1821 κα τν 3η ουνίου πηγχονίσθη. Ο Τορκοι δήµευσαν τν περιουσία του, πο εχε κληροδοτήσει σν οκονοµικ νίσχυση στ Σχολ Δηµητσάνας.

 

γιος Δωρόθεος Μητροπολίτης δριανουπόλεως, Πρώιος

θνοµάρτυρας κα π τος σπουδαιότερους λογίους εράρχες το 19ου αἰῶνα. Μητροπολίτης Φιλαδελφείας (1805-1813) κα δριανουπόλεως (1813-1821). Γεννήθηκε στ Χίο, που κα µαθε τ γκύκλια γράµµατα. Κατόπιν φοίτησε στν Πατµιάδα Σχολή, που χρηµάτισε µαθητς το Δανιλ Κεραµέα. Συνδέθηκε φιλικ µ τν Βενιαµν Λέσβιο, πως δείχνει λληλογραφία τους. φιλία τους µεινε διατάρακτη, γιατί εχαν κοιν νδιαφέροντα, ς φίλοι της παιδείας κα το γένους. Τ 1786 χειροτονήθηκε διάκονος κα ναχώρησε γι ερύτερες σπουδς στν ταλία κα Γαλλία. Τν Σεπτέµβριο το 1793 διορίστηκε διδάσκαλος στ Σχολ τς Χίου, που δίδαξε τν φιλοσοφία κα τς πιστµες, µ διευθυντ τν θανάσιο Πάριο. Τ 1796 µως γκατέλειψε τν θέση ατή, γι ν ναλάβει τν διδασκαλία τν παιδιν το Κωνσταντίνου Χαντζερ, δραγοµάνου το τουρκικο στόλου, κα γκαταστάθηκε στν Κωνσταντινούπολη (1797). ταν Χαντζερς διορίστηκε γεµόνας στ Βλαχία, Δωρόθεος τν κολούθησε, παίρνοντας γι βοηθό του κε τν µαθητή του Νεόφυτο Βάµβα. Μετ τν ποκεφαλισµ το Χαντζερ π τος Τούρκους, Δωρόθεος ναγκάστηκε ν πιστρέψει στν Κωνσταντινούπολη (1799). Τ πατριαρχεο τν νόµασε εροκήρυκα τς Μεγάλης κκλησίας, προχειρίζοντάς τον σ ρχιµανδρίτη. ταν Δηµήτριος Μουρούζης δρυσε τν Σχολ το Γένους στ Κουρουτσεσµ (Ξηροκρήνη), τ 1804, διεύθυνσή της νατέθηκε στν Δωρόθεο. Παρέµεινε στ διεύθυνση τς σχολς µέχρι τ 1807, ν στ µεταξ εχε κλεγε µητροπολίτης Φιλαδελφείας. Δίδαξε τν φυσική, τ µαθηµατικά, τ γεωµετρία, τ φιλοσοφία κα τ λογική. π γγραφά τους κα τ χειρόγραφα βοηθήµατα, µ τ ποα φοδίαζε τος µαθητές του, φαίνεται ρτια συγκρότηση κα διοικητικ κανότητά του κατ τν σχολαρχία του. Δν περιοριζόταν µόνο στ διοικητικ κα διδακτικ καθήκοντά του, λλ πιδόθηκε κα σ λλα, φελιµότερα γι τ γένος ργα. Τέτοιο εναι σύνταξη το µεγάλου λεξικο τς λληνικς γλώσσας, µ τν τίτλο Κιβωτός, πο τ νίσχυαν θικ κα οκονοµικ ο Ζωσιµάδες. Συνεργάτες το Δωροθέου στ ργο ατ ταν Ν. Βόµβας κα Νίκ. Λογάδης. πρτος τόµος το λεξικο κδόθηκε τ 1819. ς σχολάρχης Δωρόθεος λληλογραφοσε µ πιφανες λληνες, ζητντας τν συµπαράστασή τους στ λειτουργία τς σχολς. Τ 1807 φησε ς διάδοχό του στ σχολ τν Πανταλέονα Φραγκιάδη (µετέπειτα Πλάτωνα, µητροπολίτη Χίου) κα γκαταστάθηκε στ Φιλαδέλφεια, τν δρα τς µητρόπολής του. Τ 1813 µετατέθηκε στ µητρόπολη δριανουπόλεως. Προσπάθησε ν δρύσει στν πόλη ερατικ σχολή, χωρς µως πιτυχία.ργάνωσε πάντως σχολεο κα βιβλιοθήκη µ τν συνεργασία το δριανουπολίτη Γ. Σακελλαρίου, ποος ταν π τος πλουσιότερους µπόρους τς Αστρίας. Σχολάρχης διορίστηκε Στέφανος Καραθεοδωρής, δίδασκε µως κα Δωρόθεος θεολογία, φιλοσοφία κα πιστµες. Τ 1820 κλήθηκε ς συνοδικς στν Κωνσταντινούπολη, λλ να τος µετ (πρίλιος 1821) συνελήφθη π τος Τούρκους, µαζ µ τν οκουµενικ πατριάρχη Γρηγόριο Ε´, κα λλους ρχιερες κα πιφανες λαϊκος κα παγχονίστηκε στ Μέγα εµα.

Δωρόθεος νήκει στος µεγάλους διδασκάλους το γένους κατ τν φθίνουσα τουρκοκρατία κα συνέβαλε στν λληνοκεντρικ διαφωτισµό του, στ µύηση δηλαδ στς πιστµες, λλ µέσα στ πλαίσια τς παράδοσής του. Σπουδαία βοήθεια προσέφερε µ τ συγγράµµατά του, παρ᾿ λο πο δν πιχείρησε δηµοσίευση πιστηµονικν µελετν, λλ περιορίστηκε στ σύναξη βοηθηµάτων γι τος µαθητές του. Τ πολλ µως ντίγραφά τους, πο σζονται σ διάφορες βιβλιοθκες, βεβαιώνουν τ γεγονς τι ναγνωρίστηκε πολ πλατι ξία του ς διδασκάλου. Τ σωζόµενα χειρόγραφα περιλαµβάνουν ριθµητική, γεωµετρία, λγεβρα κα τν Λογικ το Γενουηνσίου. Κατ πληροφορία το C. Ιken (Leucothea, Ι. Λειψία 1825, σ. 240/241) Δωρόθεος συνέγραψε κκλησιαστικ στορία, πο µως δν κδόθηκε ποτέ. πιµελήθηκε τν α´ κδοση το πηδαλίου το γίου Νικοδήµου το γιορειτου (1800). Γ.Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

 

γιος Γρηγόριος πίσκοπος Δέρκων (+ 1821)

Γεννήθηκε στ χωρι Ζουµπάντα τς χαΐας κα σπούδασε στ Δηµητσάνα, στ Ναύπλιο κα στ Μεγάλη το Γένους Σχολ στν Κωνσταντινούπολη. µόρφωση κα τ θος το Γρηγορίου ελκυσαν τν κτίµηση το Οκουµενικο πατριάρχη Σωφρονίου Β´ (1774-1780), ποος τν Φεβρουάριο το 1777 τν χειροτόνησε µητροπολίτη Λακεδαιµονίας σ διαδοχ το λλου θνοµάρτυρα µητροπολίτη νανία Λαµπάρδη (1750-1767). Τ 1790 κατόρθωσε ν διαφύγει τν σύλληψη π τν πασ τς Τριπόλεως κα ν µεταβε στν Κωνσταντινούπολη. Μ δυνάµενος ν πανέλθει στ Λακεδαίµονα, τ Οκουµενικ Πατριαρχεο τν µετέθεσε στ µητρόπολη Βιδύνης (1791- 1801). κε συνδέθηκε φιλικ µ τν Πασβάνογλου, ποος τ 1797 ποστάτησε κατ το σουλτάνου. π τς πατριαρχίας Καλλινίκου Ε´´ 1801-1806, β´ 1808-1809) Γρηγόριος µετατέθηκε στ µητρόπολη Δέρκων. πρξε π τος πρώτους Φιλικος κα προσέφερε πολλς κα µεγάλες πηρεσίες στν κκλησία κα στ θνος. Μετ τν εσβολ το λέξανδρου ψηλάντη στ Μολδοβλαχία (9 Μαρτίου 1821), Γρηγόριος φυλακίστηκε µαζ µ τος µητροπολτες Θεσσαλονίκης ωσήφ, Τιρνάθου ωαννίκιο κα δριανουπόλεως Δωρόθεο. Μετ τν κρηξη τς πανάστασης στν Πελοπόννησο (23- 25 Μαρτίου 1821) κα τ πολεµικ γεγονότα πο κολούθησαν, διατάχθηκε θανάτωση τν φυλακισµένων εραρχν. Ο µητροπολτες Θεσσαλονίκης ωσήφ, Τιρνάβου ωαννίκιος κα δριανουπόλεως Δωρόθεος παγχονίστηκαν στ ρναούτκιοϊ, ν γι τν Γρηγόριο γχόνη εχε στηθε στν αλ το σπιτιο του στ Θεραπεα τς Κωνσταντινουπόλεως. Γρηγόριος προσευχήθηκε, ελόγησε τν θηλει τς γχόνης του κα τν πέρασε στν τράχηλό του, καµε τ σηµεο το Σταυρο κα τσι τελείωσε τν πίγεια ζωή του µάρτυρας ατς το Χριστο κα το Γένους, Μέγας Δέρκων Γρηγόριος, τν 3η ουνίου 1821.