19 Ἰουνίου

19 Ἰουνίου

 

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

 

●     Ὁ Ἅγιος Ἰούδας ὁ Ἀπόστολος

●     Ὁ Ἅγιος Ζώσιµος

●     Ὁ Ὅσιος Ζήνων

●     Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας καὶ θεοφόρος

●     Ὁ Ἅγιος Ἀσύγκριτος ὁ Ἱεροµάρτυρας

●     Ὁ Ὅσιος Βαρλαάµ ὁ Βάζσκυ, Ῥῶσος (+ 1462)

 

 

Περισσότερα στοιχεῖα

 

ὉἍγιος Ἰούδας ὁἈπόστολος

Τὰ βιογραφικά του στοιχεῖα εἶναι κάπως συγκεχυµένα, διότι συγχέονται µ΄ αὐτὰ τοῦ Ἀποστόλου Θαδδαίου ποὺ ἡ µνήµη του ἑορτάζεται τὴν 21η Αὐγούστου.

Ὁ µὲν Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του ἀναφέρει ὅτι, ὁ Ἰούδας αὐτὸς ἦταν ὁ κατὰ σάρκα ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου (ὁ Ἰούδας καὶ ὁ Ἰάκωβος ἦταν παιδιὰ τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ ἄλλο γάµο). Ὁ Ἰούδας λοιπόν, κατὰ τὴν παράδοση, κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴ Μεσοποταµία, ἐπισκέφθηκε τὴν Ἔδεσσα καὶ στὴν πόλη Ἀραρὰτ συνελήφθη ἀπὸ τοὺς ἀπίστους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐκτέλεσαν διὰ τοξευµοῦ. Ἐπίσης, ὁ Σ. Εὐστρατιάδης, ἀναφέρει ὅτι στὸν Λαυριωτικὸ Κώδικα 78 φ. 2156 φέρεται κατὰ τὴν ἡµέρα αὐτὴ καὶ ἡ µνήµη ἄλλου ἁγίου Ἀποστόλου Ἰούδα τοῦ Ζηλωτοῦ, ὁ ὁποῖος µετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ περιήρχετο σ΄ ὅλες τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ καὶ δίδασκε τὸ σωτήριο µήνυµα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Καὶ ἀφοῦ ἔφερε πλῆθος λαοῦ σὲ µετάνοια ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ δὲ Μιχαὴλ Γαλανὸς στοὺς «Βίους τῶν Ἁγίων», ἀναφέρει γιὰ τὸν Ἀπόστολο Ἰούδα ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, γιὸς τοῦ Ἀλφαίου καὶ ἀδελφὸς τοῦ Ἰακώβου τοῦ µικροῦ, ποὺ ἦταν καὶ αὐτὸς Ἀπόστολος. Βέβαια, δὲν ἔχει καµιὰ σχέση µὲ τὸν Ἰούδα τὸν Ἰσκαριώτη. Ὁ Ἀπόστολος Ἰούδας ἔφερε καὶ τὴν προσωνυµία Θαδδαῖος ἢ Λεββαῖος. Ἡ ζωή του κοντὰ στὸ Χριστὸ ἦταν παρόµοια µὲ τῶν ἄλλων Ἀποστόλων. Μετὰ τὴν Πεντηκοστή, ἀφοῦ ἐργάστηκε γιὰ λίγο στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύµων, κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴ Μεσοποταµία ἀνάµεσα σὲ πολλοὺς κινδύνους. Ἀλλὰ ὁ Ἰούδας, ἄξιος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, γεµάτος αὐταπάρνηση, µαρτύρησε τελικὰ στὴν Ἔδεσσα. Στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἔχουµε καὶ µία Καθολικὴ Ἐπιστολὴ τοῦ Ἰούδα, ποὺ εἶναι σύντοµη, ἀλλὰ γεµάτη µηνύµατα ἀληθινῆς ζωῆς. Νὰ τί συµβουλεύει στοὺς χριστιανούς, ποὺ ζοῦν µέσα στὸ διεφθαρµένο ἀπὸ τὴν ἁµαρτία κόσµο: «Ὑµεῖς δέ, ἀγαπητοί, τῇ ἁγιωτάτῃ ὑµῶν πίστει ἐποικοδοµοῦντες ἑαυτούς, ἐν Πνεύµατι Ἁγίῳ, προσευχόµενοι, ἑαυτοὺς ἐν ἀγάπῃ Θεοῦ τηρήσατε, προσδεχόµενοι τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ζωὴν αἰώνιον». Σεῖς, ὅµως, ἀγαπητοί, ἀντίθετά µε τὸ διεφθαρµένο κόσµο, νὰ οἰκοδοµεῖτε τοὺς ἑαυτούς σας πάνω στὸ θεµέλιο τῆς ἁγιώτατης πίστεώς σας µὲ τὴν προσευχή, ποὺ θὰ κάνετε µὲ τὴν ἔµπνευση τοῦ ἁγίου Πνεύµατος, φυλάξτε καὶ διατηρεῖστε τοὺς ἑαυτούς σας στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, περιµένοντας µὲ ἐµπιστοσύνη τὸ ἔλεος τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ πετύχουµε τὴν αἰώνια ζωή.

 

ὉἍγιος Ζώσιµος

Ἀνῆκε στὶς στρατιωτικὲς τάξεις (καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀπολλωνιάδα τῆς Σωζοπόλεως), ὅταν βασιλιὰς τῆς Ῥώµης ἦταν ὁ Τραϊανός. Δέχτηκε τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία, βαπτίστηκε καὶ ἔγινε ἀπὸ τοὺς πιὸ ἔνθερµους χριστιανούς. Ἀλλ΄ ὁ ἔπαρχος στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας Δοµιτιανός, σκληρὸς πολέµιος τῆς Ἐκκλησίας, διέταξε τὸ θάνατό του, ἀφοῦ εἶδε ὅτι καµία ἀπειλὴ δὲν ἴσχυσε στὸ νὰ τὸν σύρει καὶ πάλι στὴ λατρεία τῶν εἰδώλων. Στὴν ἀρχὴ τὸν ἔδειραν καὶ τοῦ ἔσχισαν τὶς πλευρές, ποὺ κατόπιν ἔκαψαν µὲ σίδερο πυρακτωµένο. Ὅταν ὅµως καὶ αὐτὰ δὲν ἔφεραν ἀποτέλεσµα, τότε τὸν ἀποκεφάλισαν καὶ ἔτσι πῆρε τὸ ἀθάνατο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου.

 

ὉὍσιος Ζήνων

Ὁ Ὅσιος αὐτός, ἐγκατέλειψε τὸν κόσµο καὶ ἔγινε µαθητὴς τοῦ µεγάλου γέροντος Σιλουανοῦ. Γιὰ τὴν ὑπερβολική του ὑπακοὴ καὶ ἄκρα ἄσκηση καὶ ἀκτηµοσύνη του, ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε νὰ θαυµατουργεῖ, καὶ ἔδιωξε πολλὰ δαιµόνια ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Ἔτσι, µὲ ἄσκηση καὶ ἀγῶνες ἀφοῦ πέρασε τὴν ζωή του, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 62 χρόνων.

 

ὉὍσιος Παΐσιος ὁ Μέγας καὶ θεοφόρος

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ γεννήθηκε τὸ ἔτος 300 µ.Χ. ἀπὸ γονεῖς πολὺ πλούσιους, ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς. Ἦταν ἑπτὰ ἀδέλφια καὶ ὁ µικρότερος ἦταν ὁ Παΐσιος. Σὲ µικρὴ ἡλικία ἔµεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ ἡ στοργικὴ µητέρα του τὸν ἀνέθρεψε σύµφωνα µὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Σὲ νεαρὴ ἡλικία, ὁ Παΐσιος πῆγε στὴν ἔρηµο κοντὰ στὸν διάσηµο γιὰ τὴν ἀρετή του ἀββᾶ Παµβώ. Μὲ ὁδηγὸ αὐτὸν τὸν ἔµπειρο πνευµατικὸ πατέρα, ὁ Παΐσιος ἀπέκτησε πολλὲς θεῖες ἀρετές. Ὅταν πέθανε ὁ Παµβώ, ὁ Παΐσιος ἀναχώρησε στὸ δυτικὸ µέρος τῆς ἐρήµου καὶ ἐκεῖ ἔστησε τὴν διαµονή του, ὅπου πλῆθος ἀνθρώπων πήγαιναν πρὸς αὐτόν, γιὰ νὰ ζητήσουν τὸ δρόµο τῆς σωτηρίας καὶ ν΄ ἀκούσουν ἀπὸ τὸ στόµα του λόγια πνευµατικὰ καὶ ψυχωφελῆ. Ὅταν ὁ Παΐσιος ἔφτασε σὲ βαθιὰ γεράµατα, τὸν παρεκάλεσαν πολλοὶ ἀδελφοί, ν΄ ἀφήσει τὴν ἔρηµο καὶ νὰ κατεβεῖ στὴν κοντινότερη πόλη, γιὰ νὰ µπορέσουν πολλοὶ ἄνθρωποι νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τοὺς ἅγιους λόγους του. Πρᾶγµα ποὺ ἔγινε καὶ ἔτσι δόθηκε σὲ πολλοὺς ἡ εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν τὸν δρόµο τῆς σωτηρίας, ἀπὸ τὰ θεόπνευστα λόγια του Παϊσίου. Μαθητὴς τοῦ Ὁσίου ὑπῆρξε καὶ ὁ Ὅσιος Παῦλος. Ἀφοῦ ὠφέλησε πολλοὺς συνανθρώπους του, πέθανε σὲ πολὺ προχωρηµένη ἡλικία καὶ τὸν ἔθαψαν στὴν ἔρηµο ὅπου ἀσκήτευε. Μετὰ ἀπὸ χρόνια, ὁ πατὴρ Ἰσίδωρος, ἀνακόµισε τὰ ἅγια λείψανά του καὶ τὰ µετέφερε στὴν Πισιδία, ὅπου τὰ ἐναπόθεσε στὸ ἐκεῖ Μοναστήρι του.

 

ὉἍγιος Ἀσύγκριτος ὁἹεροµάρτυρας

Μαρτύρησε ἀφοῦ θανατώθηκε µὲ µαχαῖρι.

 

ὉὍσιος Βαρλαάµ ὁ Βάζσκυ, Ῥῶσος (+ 1462)