Τοῦ Ἁγίου: Β΄ Τιμ. β΄ 1-10
Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παρ’ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. νόει ἃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.
1. Μὲ τὴ δύναμη τῆς θείας Χάριτος
Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ συμπίπτει μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, τοῦ ἰαματικοῦ καὶ θαυματουργοῦ. Πρὸς τιμὴν τοῦ ἁγίου ἀναγινώσκεται ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴ Β΄ πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἀρχίζει μὲ τοὺς ἑξῆς λόγους: «Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Παιδί μου Τιμόθεε, νὰ ἐνδυναμώνεσαι μὲ τὴ χάρη ποὺ δίνει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ ὅποιον εἶναι ἑνωμένος μαζί Του.
Τὴ θεόπνευστη αὐτὴ προτροπὴ ἀκολούθησε κι ὁ ἅγιος Παντελεήμων ἀπὸ μικρὸ παιδί. Ὁ Παντολέων – αὐτὸ ἦταν ἀρχικὰ τὸ ὄνομά του – γνώρισε τὴ χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὴν εὐσεβὴ μητέρα του κι ἀπὸ τὸν ἱερέα τῆς Νικομηδείας ἅγιο Ἑρμόλαο. Σπούδασε ἰατρικὴ μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια, ἀλλὰ παράλληλα ἐπισκεπτόταν τακτικὰ τὸν γέροντα ἱερέα Ἑρμόλαο, ὁ ὁποῖος τὸν καθοδηγοῦσε στὴν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἔτσι, ἔμαθε νὰ συνδυάζει τὴν ἐπιστήμη μὲ τὴν πίστη. Γνώρισε ὅτι ὁ ἄνθρωπος τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτύχει μόνο μὲ τὶς δικές του δυνάμεις. Γι᾽ αὐτὸ κατὰ τὴν ἐξάσκηση τῆς ἐπιστήμης του πάντοτε ζητοῦσε τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ὁ Παντολέων θεράπευε πλῆθος ἀνθρώπων. Ἐπιπλέον φρόντιζε ὄχι μόνο γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς τῶν ἀσθενῶν του καὶ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ὁδηγοῦσε πολλὲς ψυχὲς στὴ μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία.
Πόσα θαύματα πράγματι ἐπιτελεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ! Πάνω ἀπὸ τοὺς γιατροὺς εἶναι ὁ μέγας Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Του γίνονται ἀναρίθμητα θαύματα, ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ δύσκολες καὶ ἀνίατες ἀσθένειες. Ἀρκεῖ σὲ κάθε περίπτωση νὰ ζητοῦμε ταπεινὰ καὶ μὲ πίστη τὴ βοήθεια τοῦ Κυρίου.
2. «Στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ»
Παρὰ τὶς συνεχεῖς ἐπιτυχίες του, ὁ νεαρὸς ἰατρὸς Παντολέων συμπεριφερόταν πρὸς ὅλους ἁπλὰ καὶ ταπεινά. Δὲν θαμπώθηκε ἀπὸ τὰ πλούτη καὶ τὶς τιμὲς ποὺ τοῦ ἐξασφάλιζε ἡ λαμπρὴ σταδιοδρομία του, καὶ μάλιστα δὲν δεχόταν ποτὲ χρήματα. Θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του ἁπλὸ στρατιώτη τοῦ Χριστοῦ. «Στρατιώτην Ἰησοῦ Χριστοῦ» ἀποκαλεῖ κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὸν μαθητή του Τιμόθεο: «σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ», τοῦ γράφει.
Τί ὡραῖος τίτλος!… «Στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ»! Καὶ τί ἐξαιρετικὴ τιμὴ νὰ ὑπηρετοῦμε ὄχι ἕναν ἐπίγειο ἄρχοντα, ἀλλὰ τὸν Βασιλέα Χριστό!… Ὡστόσο ἡ τιμὴ συνεπάγεται καὶ εὐθύνη. Ὁ στρατιώτης ὀφείλει νὰ ἐκτελέσει τὴν ἀποστολή του μὲ γενναιότητα καὶ αὐταπάρνηση. Μὲ ὑπακοή, πειθαρχία καὶ συνεργασία μὲ τοὺς ἄλλους συναδέλφους του. Ἀντιστοίχως κι ἐμεῖς, ὡς χριστιανοί, καλούμαστε νὰ ὑπομένουμε κάθε κακοπάθεια σὰν καλοὶ στρατιῶτες καὶ νὰ βλέπουμε τοὺς ἄλλους γύρω μας ὄχι μὲ καχυποψία ἢ ζήλεια ἀλλὰ μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση. Μὲ τὴ συναίσθηση ὅτι ὅλοι εἴμαστε συστρατιῶτες ποὺ καλούμαστε νὰ ἐργαστοῦμε γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν πασχόντων ἀδελφῶν μας, γιὰ τὴν πνευματικὴ οἰκοδομή μας καὶ τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ.
3. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν φυλακίζεται
Ἁλυσοδεμένος ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει ἀπὸ τὴ φυλακὴ στὸν Τιμόθεο: «Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται». Ἂς εἶμαι ἐγὼ δεμένος, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν περιορίζεται. Καὶ πράγματι, οἱ θεόπνευστες ἐπιστολὲς ποὺ ἔγραψε στὰ χρόνια τῆς αἰχμαλωσίας του, μεταδίδουν πνοὴ ζωῆς καὶ ἐλευθερίας.
Στὴ φυλακὴ ὁδηγήθηκε κι ὁ Παντολέων ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, ποὺ τὸν ὑπέβαλαν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια, γιὰ νὰ τὸν ἀναγκάσουν νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του καὶ γιὰ νὰ φιμώσουν τὴ φωνή του. Ἀλλ᾽ ἐπέτυχαν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Διότι, ἂν καὶ ἦταν φυλακισμένος ὁ νεαρὸς ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ, κατόρθωσε μὲ τὶς θεοφώτιστες διδαχὲς καὶ τὸ ὁλοφώτεινο παράδειγμά του νὰ μεταστρέψει πολλοὺς εἰδωλολάτρες καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴν ἀληθινὴ πίστη. Ὅσοι ἔβλεπαν τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴ μακροθυμία του στὶς φοβερὲς ἐκεῖνες ὧρες τοῦ μαρτυρίου, στέκονταν ἀπέναντί του μὲ δέος καὶ θαυμασμό. Κι ὅταν οἱ αἱμοσταγεῖς εἰδωλολάτρες ἔδωσαν τελικὰ ἐντολὴ νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν, γιὰ νὰ ἀνακόψουν τὴν τεράστια ἐπίδραση ποὺ ἀσκοῦσε γύρω του, ἀκούστηκε τότε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ποὺ ἐπικύρωσε τὸ ἔργο τοῦ Παντολέοντος δίνοντας του τὸ νέο ὄνομα «Παντελεήμων» καὶ τὴ χάρη νὰ συνεχίζει καὶ μετὰ θάνατον νὰ θαυματουργεῖ.
2.000 χρόνια τώρα ἡ Ἐκκλησία διώκεται. Τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀντιμετωπίζει ἀμφισβητήσεις, σατανικὲς συκοφαντίες, ὕπουλες ἢ καὶ κατὰ μέτωπον ἐπιθέσεις. Ὡστόσο, τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει τὴ διάδοσή του. Διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κρύβει μέσα του δύναμη μυστική. Μεταδίδει πνεῦμα καὶ ζωὴ στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἀναγεννᾶ τὶς ψυχὲς καὶ ἐπιτελεῖ θαυμαστὲς μεταβολές. Ἂς παρακαλοῦμε λοιπὸν τὸν ἅγιο Παντελεήμονα, ποὺ βοήθησε τόσους ἀνθρώπους νὰ βροῦν τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας, νὰ πρεσβεύει καὶ γιὰ τὴ δική μας πνευματικὴ ἀναγέννηση ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ σωτηρία πολλῶν ψυχῶν πρὸς δόξαν Θεοῦ.
