24 Ἰουλίου

24 Ἰουλίου

 

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

 

●     Ἡ Ἁγία Χριστίνα ἡ Μεγαλοµάρτυς

●     Ὁ Ἅγιος Καπίτων

●     Ὁ Ἅγιος Ὑµέναιος

●     Ὁ Ἅγιος Ἐρµογένης

●     Ὁ Ἅγιος Σαλοµπτῖνος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύµων

●    Ὁ Ἅγιος Θεόφιλος ὁ Νεοµάρτυρας

●     Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ἀπὸ τὴν Κίο

●     Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Μπόρισος καὶ Γλίεβος, ποὺ διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσµατος

µετονοµάσθηκαν Ρωµανὸς καὶ Δαβὶδ (Ῥῶσοι)

●     Ὁ Ὅσιος Συµεὼν ὁ Νεοφανής, Θεσσαλονικεὺς

●   Ὁ Ἅγιος Ἀθηναγόρας ὁ Ἀθηναῖος, ὁ Ἀπολογητὴς

 

Περισσότερα στοιχεῖα

 

ἩἉγία Χριστίνα ἡ Μεγαλοµάρτυς

Ἡ Ἁγία Χριστίνα γεννήθηκε στὴν πόλη Τύρο καὶ ἦταν κόρη τοῦ στρατηγοῦ Οὐρβανοῦ. (200 µ.Χ.). Ὁ πατέρας καὶ ἡ µητέρα της ἦταν εἰδωλολάτρες, ἀλλὰ τὴν Χριστίνα ἔφερε στὸ χριστιανισµὸ µία εὐσεβὴς γυναῖκα. Ὅταν ἔµαθε αὐτὸ ὁ πατέρας της, ἐξοργισµένος τὴν ἔκλεισε σὲ κάποιο ἐξοχικὸ πύργο καὶ µὲ κάθε τρόπο προσπαθοῦσε νὰ τὴν µεταπείσει στὴν εἰδωλολατρία. Ὅµως ὅλες οἱ προσπάθειές του προσέκρουσαν πάνω στὸ ἀσάλευτο τεῖχος τῆς πίστεως τῆς Χριστίνας καὶ ἔπεφταν στὸ κενό. Τότε ἀπελπισµένος τὴν φυλάκισε, ἀλλὰ τὸ ἴδιο βράδυ ὁ ἴδιος πέθανε. Ἔπειτα τὴν ἀνέλαβε ὁ ἔπαρχος Δίων, ποὺ ἀφοῦ καὶ αὐτὸς δὲν κατόρθωσε νὰ δαµάσει τὴν πίστη τῆς Χριστίνας, τὴν βασάνισε σκληρὰ καὶ ἔσχισε τὶς σάρκες της µὲ µαχαίρια καὶ τροχούς. Τὸ Δίωνα διαδέχθηκε ὁ ἔπαρχος Ἰουλιανός, ποὺ καὶ αὐτὸς τὴν βασάνισε χειρότερα. Τὴν ἔριξε µέσα σὲ φαρµακερὰ καὶ θανατηφόρα θηρία, καὶ κατόπιν µέσα στὴ φωτιά. Ἀλλὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἡ Χριστίνα ἔµεινε ἄθικτη καὶ µᾶς θυµίζει τὸ λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «οἱ διὰ πίστεως … ἔφραξαν στόµατα λεόντων, ἔσβεσαν δύναµιν πυρός, ἔφυγον στόµατα µαχαίρας». Αὐτοί, δηλαδὴ οἱ Ἅγιοι, ἐπειδὴ εἶχαν µεγάλη πίστη, ἔφραξαν στόµατα λιονταριῶν, ἔσβησαν τὴν δύναµη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τὰ θανατηφόρα λεπίδια τῶν µαχαιριῶν. Βλέποντας αὐτὸ τὸ θαῦµα οἱ θεατές, χιλιάδες πίστεψαν στὸ Χριστό. Τελικὰ ἡ Χριστίνα πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου, ἀφοῦ τὴν φόνευσαν κτυπώντας την µὲ λόγχες στὴν καρδιὰ καὶ τὰ πλευρά.

 

ὉἍγιος Καπίτων

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

 

ὉἍγιος Ὑµέναιος

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

 

ὉἍγιος Ἐρµογένης

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τοῦ ξερίζωσαν ὅλα τὰ δόντια καὶ πέθανε ἀπὸ µόλυνση καὶ ἀκατάσχετη αἱµοῤῥαγία.

 

ὉἍγιος Σαλοµπτῖνος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύµων

Τὸν ἄγνωστο αὐτὸ Ἅγιο, ἀναφέρει τὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο σελ. 100.

 

ὉἍγιος Θεόφιλος ὁ Νεοµάρτυρας

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Ζάκυνθο καὶ ἦταν ὡραῖος καὶ ρωµαλέος στὸ σῶµα. Ἐργαζόµενος σὰν ναυτικὸς δὲν θέλησε νὰ ὑπηρετήσει σὲ τούρκικο πλοῖο. Ἐναντιούµενος στὴ θέληση τοῦ Τούρκου πλοιάρχου, συκοφαντήθηκε ἀπ΄ αὐτόν, ὅτι δῆθεν εἶχε φορέσει τούρκικο κάλυµµα στὸ κεφάλι του. Ὁδηγήθηκε βίαια στὸν κριτή, ὅπου µὲ κολακεῖες καὶ φοβερισµοὺς προσπαθοῦσαν νὰ τὸν ἐξισλαµίσουν. Ὁµολογώντας µὲ θάῤῥος τὸν Χριστὸ ὁ Θεόφιλος, περιτµήθηκε µὲ τὴν βία ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ποὺ θέλησαν νὰ τὸν στείλουν δῶρο στὸ παλάτι τοῦ Σουλτάνου. Ὁ Θεόφιλος ὅµως, ὅταν ἀκόµα ἦταν στὴ Χίο, ἀπόδρασε καὶ πῆγε στὴ Σάµο, ὅπου παρέµεινε γιὰ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστηµα. Ὅταν ἐπανῆλθε στὴ Χίο, οἱ Τοῦρκοι τὸν ἀναγνώρισαν καὶ ἀφοῦ τὸν συνέλαβαν τὸν ὁδήγησαν στὸν κριτή. Ὁ κριτής, βλέποντας τὸν Θεόφιλο νὰ ἐµµένει στὴν πίστη του τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο διὰ πυρός. Ἀπτόητος ὁ γενναῖος αὐτὸς µάρτυρας τῆς πίστεως µας, ἔκανε τὸ σηµεῖο τοῦ σταυροῦ καὶ εἶπε «στὰ χέρια σου Χριστέ µου παραδίδω τὴν ψυχή µου». Καὶ µπῆκε µόνος του στὴ φωτιά, ὅπου παρέδωσε στὸν ἀγωνοθέτη Θεὸ τὴν ἁγία ψυχή του στὶς 23 Ἰουλίου 1635. Τὰ ἐναποµείναντα ἀπὸ τὴν φωτιὰ λείψανά του, ἀγοράστηκαν ἀπὸ χριστιανοὺς καὶ ἐναποτέθηκαν µὲ τιµὲς στὸν ναὸ τοῦ Μεγαλοµάρτυρα Γεωργίου στὴ Χίο. Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ, συνέγραψε πρῶτα ὁ Γεώργιος Κορέσιος ὁ Χίος.

 

ὉἍγιος Ἀθανάσιος ἀπὸ τὴν Κίο

Ἦταν πλούσιος καὶ εὐσεβὴς δηµογέροντας στὴν Κίο τῆς Βιθυνίας. Ὁ Ἀθανάσιος, ἐπειδὴ ὑπεράσπιζε τοὺς συµπολῖτες του ἀπὸ τὴν βαρεία φορολογία τῶν Τούρκων, συκοφαντήθηκε ὅτι δῆθεν εἶπε, ὅτι θὰ γίνει µουσουλµάνος. Προσκλήθηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς βασιλεύουσας καὶ πιέστηκε πολὺ νὰ προδώσει τὴν χριστιανική του πίστη, προκειµένου νὰ σωθεῖ. Ὁ Ἀθανάσιος ὅµως δὲν ἀρνήθηκε τὸν Χριστὸ καὶ µετὰ ἀπὸ σκληρὰ βασανιστήρια φυλακίστηκε. Ἀλλ΄ ἐπειδὴ καὶ πάλι ἔµενε ἀµετακίνητος στὴν πίστη του, τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 24 Ἰουλίου 1670 στὴν Κωνσταντινούπολη. Βίο τοῦ Ἁγίου συνέγραψε ὁ Ἰωάννης Καρυοφύλλης.

 

ΟἱἍγιοι Μάρτυρες Μπόρισος καὶ Γλίεβος,

ποὺ διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσµατος µετονοµάσθηκαν Ρωµανὸς καὶ Δαβὶδ (Ῥῶσοι)

 

 

ὉὍσιος Συµεὼν ὁ Νεοφανής, Θεσσαλονικεὺς

Γεννήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη τὸ 1042 στὰ χρόνια της αὐτοκράτειρας Ζωῆς. Χειροτονήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἀναχώρησε στὴ Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου, ὅπου ἔζησε µέσα σὲ µία σπηλιὰ ἕως τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.

 

ὉἍγιος Ἀθηναγόρας ὁἈθηναῖος,

ὁ Ἀπολογητὴς Χριστιανὸς φιλόσοφος καὶ ἀπολογητὴς τοῦ 2ου µ.Χ. αἰῶνα. Καταγόταν πιθανότατα ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ὅπου σπούδασε τὸν µέσο Πλατωνισµὸ καὶ τὴν Στωικὴ φιλοσοφία. Ἄκµασε στὰ χρόνια τῶν Ρωµαίων αὐτοκρατόρων Μάρκου Αὐρηλίου (161-180) καὶ Κοµµόδου (180- 192). Βασικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸ πρόσωπο, τὴν µόρφωση καὶ τὸ ἔργο του ἀντλοῦµε ἀπὸ τὰ δυὸ ἔργα του, ποὺ διασώθηκαν σὲ κώδικα τοῦ 914, ὁ ὁποῖος ἐκπονήθηκε στὸ βιβλιογραφικὸ ἐργαστήριο τοῦ Ἀρέθα: Πρεσβεία περὶ Χριστιανῶν καὶ Περὶ ἀναστάσεως νεκρῶν. Ὁ Ἀθηναγόρας ξεχωρίζει ἀπὸ τοὺς σύγχρονούς του ἀπολογητὲς γιὰ τὴν φιλολογικὴ ἀρτιότητα καὶ τὸ προσεγµένο ὕφος, ἐνῷ στὸν χῶρο τῆς θεολογίας προβάλλει τὴν ὀρθόδοξη τριαδο­λογικὴ διδασκαλία, τὴν θεοπνευστία τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ τὴν αὐστηρὴ ἀσκητικὴ στάση στὸν ἠθικὸ βίο τῶν χριστιανῶν, γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ συγγραφικό του ἔργο κατέχει ἀξιόλογη θέση στὴν ἐκκλησιαστικὴ γραµµατεία τῶν πρώτων αἰώνων.