5 Αὐγούστου

5 Αὐγούστου

 

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

 

●     Προεόρτια (παραµονή) τῆς θείας Μεταµορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

●     Ὁ Ἅγιος Εὐσίγνιος

●     Τὰ ἅγια ἀδέλφια Καττίδιος καὶ Καττιδιανός

●     Ἡ Ἁγία Νόννα

●     Ὁ Ἅγιος Σόλεβ ὁ Αἰγύπτιος

●     Ὁ Ἅγιος Φάβιος (ἢ σωστότερα Φαβιανός) ὁ Ἱεροµάρτυρας ἐπίσκοπος Ρώµης

●     Ὁ Ἅγιος Θέρισσος (ἢ Θύρσος) ἐπίσκοπος Καρπασίας

●    Ὁ Ἅγιος Εὐθύµιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

●     Ὁ Ἅγιος Χρῆστος ἀπὸ τὴν Πρέβεζα

●     Ὁ Ὅσιος Εὐγένιος ὁ Αἰτωλός Προεόρτια (παραµονή) τῆς θείας Μεταµορφώσεως

τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

 

Περισσότερα σοιχεῖα

 

ὉἍγιος Εὐσίγνιος

Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἦταν στρατιωτικὸς γιὰ ἑξήντα ὁλόκληρα χρόνια. Στρατεύθηκε ὅταν βασίλευε ὁ Κώνστας ὁ Χλωρός, πατέρας τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ἔζησε πολλὰ χρόνια καὶ πρόφθασε µέχρι καὶ τὴν βασιλεία τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη. Ὅταν κάποτε ὁ βασιλιὰς αὐτὸς ἔφθασε στὴν Ἀντιόχεια, ζήτησε νὰ τὸν δεῖ κάποιος γέροντας στρατιώτης 110 χρονῶν! Ὁ Ἰουλιανὸς ἀπὸ περιέργεια τὸν δέχθηκε, καὶ ἔµεινε ἔκπληκτος ὅταν εἶδε τὸ γέροντα στρατιώτη τόσων χρονῶν νὰ διατηρεῖ ἀλύγιστο τὸ σῶµα του. Διέταξε καὶ τὸν περιποιήθηκαν ὅσο τὸ δυνατὸν καλύτερα. Ἀλλὰ ὁ Εὐσίγνιος δὲν ἱκανοποιήθηκε ἀπ΄ αὐτὲς τὶς περιποιήσεις τοῦ Ἰουλιανοῦ καὶ τοῦ δήλωσε ὅτι εἶναι χριστιανὸς καὶ ὅτι µάταια προσπαθεῖ νὰ ζωντανέψει ἕνα πτῶµα, ὅπως εἶναι ἡ εἰδωλολατρία. Καὶ ἐπὶ τέλους, νὰ πάψει νὰ διώκει τὸ Χριστό. Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Ἰουλιανὸς ἐξαγριώθηκε καὶ διέταξε ἀµέσως νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν. Τότε ὁ Εὐσίγνιος, γεµάτος ἀπὸ χαρά, εἶπε: «Εὐχαριστῶ, βασιλιά. Ὁ θάνατος µὲ σεβάστηκε στὸ πεδίο τῶν µαχῶν, γιὰ νὰ µὲ εὕρει τώρα καὶ νὰ µοῦ δώσει τὸ κτύπηµα χάριν τοῦ Χριστοῦ. Τέτοιο τέλος εἶναι ἄξιο χριστιανοῦ στρατιώτη, καὶ δοξολογῶ τὸν Ὑψιστο ποὺ εὐδόκησε νὰ µὲ φυλάξει γιὰ τέτοιο τέλος». Ἔτσι ὁ Εὐσίγνιος ἔλαβε τὸν τίµιο θάνατο τοῦ µαρτυρίου µὲ ἀποκεφαλισµό.

 

Τὰἅγια ἀδέλφια Καττίδιος καὶ Καττιδιανός

Μαρτύρησαν διὰ λιθοβολισµοῦ.

 

ἩἉγία Νόννα

Ἡ Ἁγία αὐτὴ ἀνήκει στὴ µερίδα τῶν χριστιανῶν γυναικῶν καὶ µητέρων, ποὺ µὲ τὸ φῶς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ λάµπρυναν τὸ στερέωµα τῆς χριστιανικῆς Ἱστορίας. Εὐσεβής, ἁγνή, µὲ θερµὴ πίστη, µὲ διαµαντένιο χαρακτῆρα, µὲ πολλὴ µελέτη καὶ ἀκριβὴ γνώση τῶν δογµάτων καὶ τῶν ἐντολῶν τῆς χριστιανικῆς θρησκείας, ἀναδείχτηκε ὁ καλὸς ἄγγελος τοῦ σπιτιοῦ της. Ὁ σύζυγός της Γρηγόριος εἶχε πέσει στὴν αἵρεση τῶν Ὑψισταρίων, ποὺ δεχόταν µονοπρόσωπο τὸν Ὑψιστο καὶ ἀπέρριπτε τὸν Τριαδικὸ Θεό. Ἀλλ΄ ἡ Νόννα µὲ τὶς προσευχές της καὶ τὴν πειθώ, ποὺ ἐξασκοῦσε µὲ σοφία καὶ στοργή, ἐπανέφερε τὸ σύζυγό της στὸν ὀρθόδοξο δρόµο, γιὰ νὰ ἀναδειχθεῖ στὴ συνέχεια ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ εὐσεβεῖς ἐπισκόπους της Ἐκκλησίας µας. Ἔπειτα ἡ Νόννα, ἔδειξε τόσο µεγάλη προσοχὴ στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν της, ὥστε ἀνέδειξε πολύτιµες δυνάµεις καὶ ἔξοχα κοσµήµατα τῆς χριστιανικῆς πίστης. Καὶ αὐτὰ ἦταν, ὁ µεγάλος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας µας Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ἄλλος γιός της Καισάριος καὶ ἡ πασίγνωστη -γιὰ τὴν εὐσέβειά της- κόρη της Γοργονία. Ἔτσι ἡ Νόννα ἀποτελεῖ παράδειγµα γιὰ µίµηση στὶς κοινωνίες, ποὺ θέλουν νὰ ἀντλοῦν ἀπὸ τὴν οἰκογένεια χριστιανικὴ τόνωση, καὶ νικηφόρες δυνάµεις κατὰ τῶν ἀσεβῶν δοξασιῶν καὶ τῆς τυραννίας τῶν παθῶν. Ἡ Ἁγία Νόννα ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

 

ὉἍγιος Σόλεβ ὁ Αἰγύπτιος

Μαρτύρησε διὰ τοξευόµενου βέλους.

 

ὉἍγιος Φάβιος (ἢ σωστότερα Φαβιανός) ὁἹεροµάρτυρας ἐπίσκοπος Ρώµης

Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Στοὺς καταλόγους τῶν παπῶν µεταξὺ τῶν µαρτύρων συγκαταλέγεται ὁ πάπας Φαβιανὸς (236-350), ποὺ µαρτύρησε ἐπὶ Δεκίου τὴν 20η Ἰανουαρίου (Εὐσέβιου Ἐκκλ. Ἱστορία κεφ. κθ΄).

 

ὉἍγιος Θέρισσος (ἢ Θύρσος) ἐπίσκοπος Καρπασίας

Κύπριος Ἅγιος, ἐπ΄ ὀνόµατι τοῦ ὁποίου σῴζεται καὶ ἀρχαῖος ναὸς κοντὰ στὴ θάλασσα. (Περιττῶς ἐπαναλαµβάνεται ἡ µνήµη του, ἀπὸ ὁρισµένα Ἁγιολόγια, καὶ τὴν 23η Ἰουλίου).

 

ὉἍγιος Εὐθύµιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Τὴ µνήµη του ἀναγράφει ὁ Γεδεὼν στὸ Ἑορτολόγιό του σελ. 149. Ὁ Εὐθύµιος αὐτὸς εἶναι, ποὺ πατριάρχευσε ἀπὸ τὸ 906-911 καὶ µετὰ τὴν παύση τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἀδελφοῦ τοῦ Λέοντος τοῦ Σοφοῦ. Κατόπιν ἀποσύρθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Ἀγαθοῦ, ὅπου ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὴν 5η Αὐγούστου τοῦ 917.

 

ὉἍγιος Χρῆστος ἀπὸ τὴν Πρέβεζα

Ὁ ἥρωας αὐτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας ἦταν ἀπὸ τὴν Πρέβεζα. Ἂν καὶ ναυτικὸς στὸ ἐπάγγελµα, καθόλου δὲν ἀποξενώθηκε ἀπὸ τὴν χριστιανοπρεπὴ διαγωγή του. Ὅταν κάποτε τὸ πλοῖο στὸ ὁποῖο δούλευε ἔφτασε ἀπὸ τὴν Κρήτη στὸ λιµάνι τῆς Κῶ, ὁ Χρῆστος ἀµέσως ἔτρεξε στὴν Ἐκκλησία, προσευχήθηκε, βρῆκε πνευµατικὸ καὶ ἐξοµολογήθηκε. Μετὰ ἀπὸ µέρες, ὅταν πήγαινε γιὰ τὸ πλοῖο του, συναντήθηκε µὲ γενίτσαρους, ποὺ ἄρχισαν νὰ τοῦ βρίζουν τὴν πίστη καὶ τὸ ἅγιο βάπτισµα. Ὁ Χρῆστος δὲν φοβήθηκε καὶ ἀπάντησε στοὺς Τούρκους, ὅτι ὁ Μωάµεθ εἶναι ὁ κολασµένος ἀντίχριστος. Γεµάτοι θυµὸ οἱ γενίτσαροι, ὅρµησαν ἐπάνω του καὶ µὲ ἄγρια χτυπήµατα τοῦ εἶπαν ν΄ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του γιὰ νὰ σωθεῖ. Ὁ Χρῆστος ἀπάντησε ἀπαγγέλλοντας τὸ σύµβολο τῆς πίστης. Τότε αὐτοί, τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ τὸν ἔκαψαν ζωντανό. Οἱ ἄπιστοι ἄφησαν τὸ σῶµα του ἄταφο γιὰ ἕνα µήνα. Ἀλλὰ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου ἔµεινε ἀναλλοίωτο καὶ στὶς πρῶτες νύχτες τὸ σκέπαζε κάποιο γλυκὸ φῶς, ποὺ προερχόταν ἀπὸ τὸν οὐρανό. Μάλιστα, κατὰ τὸ διάστηµα αὐτὸ ἔκανε καὶ πολλὰ θαύµατα. Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν στὶς 5 Αὐγούστου 1668.

 

ὉὍσιος Εὐγένιος ὁ Αἰτωλός

Ὁ Ὅσιος Εὐγένιος Ἰωαννούλιος ἢ Γιαννούλης ὁ Αἰτωλός, γεννήθηκε τὸ 1595 ἢ 1596 στὸ Μέγα Δένδρο Ἀποκούρου ἀπὸ πτωχοὺς γονεῖς. Χειροτονήθηκε διάκονος τὸ 1616 στὴ Μονὴ Τατάρνας καὶ γιὰ µικρὸ χρονικὸ διάστηµα παρέµεινε στὴ Μονὴ Ξηροποτάµου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τὸ 1619 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴ Μονὴ Σινᾶ ἀπὸ τὸν τότε Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Κύριλλο Λούκαρη καὶ κατόπιν Οἰκουµενικὸ Πατριάρχη, µὲ τὸν ὁποῖο ἔζησε πολλὲς ταλαιπωρίες γιὰ τὴν προσήλωσή του στὴν Ὀρθοδοξία καὶ γιὰ τὸ ἀδούλωτο πνεῦµα του. Ὁ Εὐγένιος ἔφτασε στὸ σηµεῖο, ἀκόµα καὶ νὰ καθαιρεθεῖ ἀπὸ τὸν Τουρκόφιλο καὶ Λατινόφρονα Πατριάρχη Κύριλλο Κοντάρη, ἀλλὰ ἀργότερα, τὸ 1639, ὁ Πατριάρχης Παρθένιος τὸν ἀποκατέστησε πανηγυρικά. Ὁ Ὅσιος Εὐγένιος ἀπὸ τὸ 1639 ὡς τὸ 1640 διηύθυνε τὴν Σχολὴ τῆς Ἄρτᾳς. Ἀργότερα πῆγε στὸ Καρπενήσι, ὅπου ἀνήγειρε µεγαλύτερο ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ στὸν περίβολό του Σχολὴ Ἀνωτέρων Γραµµάτων, ποὺ ἔγινε γιὰ τὴν Εὐρυτανία κέντρο πνευµατικῆς ἀναγέννησης καὶ ἀναδείχτηκαν ἀπὸ ἐκεῖ πολλοὶ σπουδαῖοι ἄντρες, ὅπως ἐπίσκοποι, Πατριάρχες κλπ. Ἐπίσης ὁ Ὅσιος ἵδρυσε Σχολὲς στὴ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς στὰ Βραγιαννὰ καὶ στὸ Αἰτωλικό. Πέθανε τὸ 1682 καὶ τάφηκε στὸ νάρθηκα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, ἀφήνοντας ἀξιόλογο συγγραφικὸ ἔργο. Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἁγιοποιήθηκε τὴν 1η Ἰουλίου 1982. (Ἡ µνήµη του ἀναφέρεται τὴν 6η Αὐγούστου, ἀλλ΄ ἐπειδὴ συµπίπτει µὲ τὴν µεγάλη ἑορτὴ τῆς Μεταµορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἑορτάζεται τὴν 5η Αὐγούστου).