22 Αὐγούστου

22 Αὐγούστου

 

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

 

●     Ὁ Ἅγιος Ἀγαθόνικος καὶ οἱ µαζὶ µ᾿ αὐτὸν Ζωτικός, Ζήνων, Θεοπρέπιος,

Ἀκίνδυνος, Σεβηριανός καὶ Πρίγκηπας (στὸ ἀξίωµα)

●     Ἡ Ὁσία Ἀνθοῦσα καὶ Ἀθανάσιος ὁ ἱεροµάρτυρας ποὺ βάπτισε αὐτήν, καὶ οἱ δυὸ

ὑπηρέτες της Χαρίσιµος καὶ Νεόφυτος

●     Οἱ Ἅγιοι Εἰρηναῖος, Ὢρ καὶ Ὄροψις

●     Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «ἐν τῷ Πυρσῷ τῆς Εὐρυτανίας»

●     Ἡ Ἁγία Ἀριάδνη ἡ Βασίλισσα

Περισσότερα σοιχεῖα

 

ὉἍγιος Ἀγαθόνικος καὶ οἱ µαζὶ µ᾿ αὐτὸν Ζωτικός, Ζήνων, Θεοπρέπιος, Ἀκίνδυνος, Σεβηριανός καὶ Πρίγκηπας (στὸἀξίωµα)

Ὁ µάρτυρας Ἀγαθόνικος ἦταν ἀπὸ τὴν Νικοµήδεια, καὶ τὸν συνέλαβε ὁ κόµης Εὐτόλµιος, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἐπέστρεφε ἀπὸ τὴν περιοδεία του στὸν Πόντο, ὅπου εἶχε πάει γιὰ νὰ καταδιώξει χριστιανούς, στὴν Κάρπη βρῆκε τὸν Ζωτικό, ποὺ τὸν θανάτωσε µαζὶ µὲ τοὺς µαθητές του. Ἐκεῖ ἔµαθε ὅτι ὁ πρίγκιπας τῆς πόλης ἔγινε χριστιανὸς ἀπὸ κάποιον Ἀγαθόνικο. Τότε, συνέλαβε τὸν πρίγκιπα καὶ τὸν Ἀγαθόνικο, καὶ ἀφοῦ τοὺς τιµώρησε µαζὶ µὲ ἄλλους χριστιανούς, κατόπιν ὅλους µαζὶ τοὺς ὁδήγησε στὸ βασιλιά, ποὺ βρισκόταν στὴ Θρᾴκη. Ἀλλὰ στὸ δρόµο, κοντὰ σὲ ἕνα χωριὸ ὀνοµαζόµενο Ποταµός, σκότωσε τοὺς Ζήνωνα, Θεοπρέπιο, Ἀκίνδυνο καὶ Σεβηριανό. Διότι ἀπὸ τὶς πολλὲς πληγὲς ποὺ εἶχαν στὰ πόδια τους, δὲν µποροῦσαν πλέον νὰ βαδίσουν. Ὅταν ἔφθασε στὸ χωριὸ Ἄµµους κοντὰ στὴ Σιλυβρία, µὲ βασιλικὴ διαταγὴ ἀποκεφάλισε, ἔτσι ὅπως τοὺς εἶχε δεµένους, τὸν Ἀγαθόνικο, τὸν πρίγκιπα καὶ τοὺς ἄλλους χριστιανούς. Ἔτσι, ὅλοι ἀκολούθησαν τὸ παράδειγµα τοῦ ἐσφαγµένου Ἀρνίου, τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἄξια θὰ συναριθµηθοῦν µ᾿ αὐτοὺς ποὺ θὰ εἶναι «γεγραµµένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου». Δηλαδή, µ᾿ αὐτοὺς ποὺ θὰ εἶναι γραµµένοι στὸ βιβλίο τῆς αἰώνιας ζωῆς τοῦ Ἀρνίου, δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ.

 

ἩὉσία Ἀνθοῦσα καὶἈθανάσιος ὁἱεροµάρτυρας ποὺ βάπτισε αὐτήν, καὶ οἱ δυὸὑπηρέτες της Χαρίσιµος καὶ Νεόφυτος

Ἡ Ὁσία Ἀνθοῦσα ὑπῆρξε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Οὐαλεριανοῦ (253-259) καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Σελεύκεια τῆς Συρίας. Ἦταν κόρη πλούσιων εἰδωλολατρῶν γονέων, τοῦ Ἀντωνίνου καὶ τῆς Μαρτυρίας (Μαρίας). Ἐπιθυµώντας νὰ δεῖ τὸν διδάσκοντα ἐπίσκοπο Ἀθανάσιο στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας, ἔπεισε τὴν µητέρα της νὰ µεταβεῖ ἐκεῖ µαζὶ µὲ δυὸ ὑπηρέτες της, τὸν Χαρίσιµο καὶ τὸν Νεόφυτο, µὲ τὴν πρόφαση ὅτι θὰ δεῖ τὴν τροφό της. Ὅταν βρῆκε τὸν Ἀθανάσιο, βαπτίσθηκε ἀπ᾿ αὐτὸν καὶ ἐκάρη µοναχή. Κατόπιν ἀποσύρθηκε στὴν ἔρηµο καὶ ἐκεῖ, ἀφοῦ γιὰ 23 ὁλόκληρα χρόνια ἔζησε ἀσκητικά, ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ δὲ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὁδηγήθηκε στὸν Οὐαλεριανὸ καὶ ἐπειδὴ δὲν δέχτηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἀποκεφαλίστηκε. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ὑπηρέτες τῆς Ἀνθούσας, Χαρίσιµος καὶ Νεόφυτος, ὁµολόγησαν µὲ θάρρος τὸν Χριστὸ µπροστὰ στὸν βασιλιὰ καὶ ἀποκεφαλίστηκαν.

 

ΟἱἍγιοι Εἰρηναῖος, Ὢρ καὶὌροψις

Ὁ Εἰρηναῖος διέπρεπε µεταξὺ τῶν ἱερέων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Δὲν στήριζε µόνο µὲ τὴν διδασκαλία του καὶ τὸ παράδειγµά του τοὺς πιστούς, ἀλλὰ ἅπλωνε τὰ πνευµατικά του δίχτυα καὶ στοὺς ἄπιστους καὶ πολλοὺς ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔφερνε στὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, δηλαδὴ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὴν δραστηριότητά του αὐτή, συνελήφθη καὶ ὑπέστη φρικτὰ µαρτύρια. Οἱ δυὸ ἄλλοι ὅµως, ὁ Ὢρ καὶ Ὄροψις, εἶχαν τὸ θάρρος καὶ ἔκαναν δριµύτατη παρατήρηση στὸν ἔπαρχο, ποὺ ἦταν θεατὴς τῶν βασανιστηρίων. Τότε καὶ αὐτοὶ εἶχαν τὴν ἴδια τύχη. Βασανίστηκαν µαζὶ µὲ τὸν ἱερέα, καὶ οἱ τρεῖς κατόπιν ρίχτηκαν µέσα στὴ φωτιά. Ἀλλὰ ξαφνικά, ραγδαία βροχὴ ἔσβησε τὴν φωτιὰ καὶ οἱ τρεῖς µάρτυρες βγῆκαν ἀνέγγιχτοι ἀπὸ τὸ καµίνι. Πανικόβλητος τότε ὁ ἔπαρχος ἔδωσε διαταγὴ καὶ τοὺς ἀποκεφάλισαν. Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «ἐν τῷ Πυρσῷ τῆς Εὐρυτανίας»

Πρόκειται γιὰ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Προυσιώτισσας, ποὺ βρίσκεται στὸ Μοναστήρι τοῦ Προυσοῦ. Τὴ θαυµατουργὴ αὐτὴ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου λέγεται ὅτι τὴν ζωγράφισε ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς καὶ ἦλθε ἀπὸ τὴν Προῦσα τῆς Μ. Ἀσίας (σύµφωνα µὲ τὸ χειρόγραφο 3 τοῦ κώδικα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προυσιωτίσσης). Τὴν ἔφερε ἀπὸ τὴν Προῦσα κάποιος εὐγενὴς νέος στὰ χρόνια τῆς εἰκονοµαχίας (829) ἐπὶ εἰκονοµάχου βασιλέως Θεοφίλου. Στὸ δρόµο ὅµως γιὰ τὴν Ἑλλάδα τὴν ἔχασε καὶ ἡ εἰκόνα ἀποκαλύφθηκε θαυµατουργικὰ σ᾿ ἕνα τσοπανόπουλο, µὲ µία στήλη φωτὸς σὰν πυρσὸς – γι᾿ αὐτὸ πῆρε καὶ τὴν ἐπωνυµία Πυρσὸς – στὸ µέρος ὅπου ἦταν κρυµµένη. Ὁ νέος, ποὺ εἶχε ἐγκατασταθεῖ στὴν Πάτρα, ὅταν τὸ ἔµαθε θέλησε νὰ τὴν πάρει. Ἀλλ᾿ ἡ εἰκόνα θαυµατουργικὰ γύρισε καὶ πάλι στὸ ἄγριο µέρος τῆς Εὐρυτανίας, ὅπου ἀποκαλύφθηκε στοὺς ντόπιους βοσκούς. Τότε ὁ νέος, µαζὶ µ᾿ ἕναν ὑπηρέτη του, πῆγαν καὶ αὐτοὶ ἐκεῖ, ὅπου ἔγιναν µοναχοὶ µετανοµασθέντες Διονύσιος καὶ Τιµόθεος ἀντίστοιχα. Στὸ Μοναστήρι λοιπὸν αὐτό, γίνεται µέχρι καὶ σήµερα µεγάλο πανηγύρι καὶ πλῆθος κόσµου συρρέει γιὰ νὰ προσκυνήσει τὴν θαυµατουργὴ αὐτὴ εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

ἩἉγία Ἀριάδνη ἡ Βασίλισσα

Ἄγνωστη στοὺς Συναξαριστές, ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Delehaye κατὰ τὸν Κώδ. τοῦ Ὀξονίου Τ. ΙΙΙ. 16 καὶ τὸν Παρισινὸ Κώδ. 1617 (στὶς 23 Αὐγούστου).