30 Αὐγούστου
Ἑορταζόμενοι ἅγιοι
● Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
● Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
● Ὁ Ἅγιος Παῦλος ὁ νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
● Ὁ Ὅσιος Φαντῖνος ὁ θαυµατουργός
● Οἱ Ἅγιοι ἕξι Μάρτυρες ποὺ µαρτύρησαν στὴ Μελιτινή
● Ὁ Ὅσιος Σαρµατᾶς
● Ἡ Ὁσία Βρυαίνη
● Οἱ Ἅγιοι 16 Μάρτυρες οἱ Θηβαῖοι
● Ὁ Ἅγιος ἱεράρχης Εὐλάλιος
● Οἱ Ἅγιοι Φήλιξ, Φουρτουνᾶτος, Σεπτιµῖνος καὶ Ἰανουάριος
● Ὁ Ὅσιος Φύλαξ
● Ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος ἡγεµόνας τῆς Ρωσίας
Περισσότερα σοιχεῖα
ὉἍγιος Ἀλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ἦταν, ὅπως λέγουν, «ἀποστολικοῖς χαρίσµασι λαµπρυνόµενος». Σὰν πρεσβύτερος ἀκόµα, διακρινόταν γιὰ τὴν µεγάλη του εὐσέβεια, τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἀγαθότητά του. Στὴν Α΄ Οἰκουµενικὴ σύνοδο, ποὺ ἔγινε στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὁ τότε Πατριάρχης τὸν ἐξέλεξε ἀντιπρόσωπό του. Καὶ ὅταν στὴ Σύνοδο αὐτὴ καταδικάστηκε ὁ Ἄρειος, ὁ Ἀλέξανδρος, ἂν καὶ γέροντας 70 χρονῶν, δέχθηκε νὰ περιοδεύσει στὴ Θρᾴκη, Μακεδονία, Θεσσαλία καὶ στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, γιὰ νὰ διδάξει καὶ νὰ γνωστοποιήσει τὰ ὀρθὰ δόγµατα τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Νίκαιας. Ἀλλὰ ἐνῷ βρισκόταν στὴν περιοδεία αὐτή, ὁ πατριάρχης Μητροφάνης ἀπεβίωσε. Ὅρισε ὅµως διάδοχό του τὸν Ἀλέξανδρο, διότι, παρὰ τὸ γῆρας του, εἶχε τὰ κατάλληλα ἐφόδια γιὰ τὴν διακυβέρνηση τῆς ἀρχιεπισκοπῆς τῆς πρωτεύουσας. Πράγµατι, σὰν Πατριάρχης ὁ Ἀλέξανδρος ἀνταποκρίθηκε σωστὰ στὶς δύσκολες περιστάσεις τῶν καιρῶν. Τότε ὁ Ἄρειος εἶχε ἐξαπατήσει τὸ βασιλιὰ Κωνσταντῖνο ὅτι δῆθεν πιστεύει ὀρθά. Καὶ ὁ βασιλιὰς διέταξε τὸν Ἀλέξανδρο νὰ ἀφήσει τὸν Ἄρειο νὰ µετέχει τῆς Θείας Κοινωνίας.
Ὁ Ἀλέξανδρος, λυπηµένος, προσευχήθηκε στὸ Θεὸ καὶ ζήτησε τὴν βοήθειά Του. Ἡ δέηση τοῦ Ἱεράρχη εἰσακούσθηκε. Καὶ τὸ πρωὶ ποὺ ὁ Ἄρειος µὲ ποµπὴ θὰ πήγαινε στὴν ἐκκλησία, βρέθηκε τὸ σῶµα του σχισµένο καὶ σκωληκόβρωτο! Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 340 µ.Χ.
ὉἍγιος Ἰωάννης Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Πρόκειται µᾶλλον γιὰ τὸν Ἰωάννη τὸν ὀνοµαζόµενο Ξιφιλίνο, ποὺ διαδέχτηκε τὸν Πατριάρχη Κωνσταντῖνο τὸν Γ΄. Γεννήθηκε τὸ 1006 στὴν Τραπεζούντα καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν µεγάλη του παιδεία καὶ τὰ µεγάλα πολιτικὰ ἀξιώµατα ποὺ εἶχε καταλάβει. Κατόπιν ὅµως ἀποσύρθηκε σὲ κάποια µονὴ τῆς Βιθυνίας, ὅπου µόνασε 10 χρόνια. Ἀπὸ κεῖ προσκλήθηκε γιὰ νὰ καταλάβει τὸν πατριαρχικὸ θρόνο. Χειροτονήθηκε ἱερέας, καὶ µετὰ µία ἑβδοµάδα -τὴν 1η Ἰανουαρίου 1064- ἐπίσκοπος.
Ὁ Ἰωάννης λειτουργοῦσε καὶ κήρυττε κάθε µέρα στοὺς ναοὺς τῆς πρωτεύουσας, ἐπισκεύασε τὶς εἰκόνες τῆς ἁγίας Σοφίας, καὶ µοίραζε δωρεὰν ψωµὶ καὶ σιτάρι στοὺς φτωχούς. Πέθανε τὸ 1075, καὶ νὰ πὼς τὸν περιγράφει ἕνας ἀπὸ τοὺς συγχρόνους του: «ἀνεφάνη ἀνὴρ πρώτον µὲν καθαρώτατος καὶ ἁγνότατος καὶ πρὸ παντὸς ρύπου σωµατικοῦ καθάπαξ ἀπεχόµενος. Ἔπειτα δὲ τὰ εἰς καταφρόνησιν χρηµάτων καὶ ἀκτηµοσύνην τελείαν καὶ τὴν πρὸς τοὺς πένητας φιλανθρωπίαν καὶ µετάδοσιν κατ΄ οὐδὲν ἐλάττων τοῦ περιβόητου ἐκείνου Ἐλεήµονος, καὶ ταῖς ἄλλοις δὲ ἀρεταῖς πάσαις συλλήβδην εἰπεῖν ἀφθόνως κοσµούµενος, ἀλλὰ καὶ τῷ λόγῳ πολύς, καὶ παιδεύσεως πάσης µετειληχῶς καὶ νοµοµαθείς ἐξαίρετος».
ὉἍγιος Παῦλος ὁ νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Γιὰ τὸν Πατριάρχη Παῦλο δὲν ἔχουµε σαφεῖς καὶ συγκεκριµένες πληροφορίες. Μερικοὶ νοµίζουν ὅτι πρόκειται γιὰ τὸν Παῦλο τὸν Γ΄. Αὐτὸς πατριάρχευσε τὸ 686-693. Προήδρευσε τῆς Πανθέκτης λεγοµένης Συνόδου. Ἄλλοι νοµίζουν, ὅτι πρόκειται γιὰ τὸν Πατριάρχη Παῦλο τὸν Δ΄. Αὐτὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ ἔλαµψε, κατὰ τὸν Θεοφάνη, στὰ λόγια καὶ στὰ ἔργα. Ἀνέβηκε στὸν θρόνο τὸ 770 παραιτήθηκε δὲ στὰ τέλη Αὐγούστου τοῦ 784 καὶ ἀποσύρθηκε στὴ Μονὴ Φλώρου, ὅπου ἔζησε σὰν ἁπλὸς µοναχὸς µόνο δυὸ ἢ τρεῖς µῆνες ἀπὸ τὴν παραίτησή του. Ἀνῆκε στοὺς ζηλωτὲς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ διακρίθηκε γιὰ τὶς ἐλεηµοσύνες του. (Ἡ µνήµη του – σὲ ὁρισµένους Συναξαριστὲς – περιττῶς ἐπαναλαµβάνεται καὶ τὴν 2α Σεπτεµβρίου).
ὉὍσιος Φαντῖνος ὁ θαυµατουργός
Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καλαβρία τῆς Ἰταλίας. Ὁ πατέρας του ὀνοµαζόταν Γεώργιος, ἡ δὲ µητέρα του Βρυαίνη. Ἀπὸ µικρὸς ἀφοσιώθηκε στὴν ὑπηρεσία τῆς πίστης καὶ ἦταν τόσο ἐνάρετος καὶ µορφωµένος, ὥστε νὰ τὸν παρακολουθοῦν καὶ πολλοὶ µαθητές, ποὺ τοὺς δίδασκε τὴν ἔµπρακτη εὐσέβεια. Σὲ ἡλικία 60 χρονῶν, ἀφοῦ πῆρε δυὸ ἀπὸ τοὺς µαθητές του, τὸν Βιτάλιο καὶ τὸν Νικηφόρο, πῆγε στὴν Πελοπόννησο, ὅπου ἐγκαταστάθηκε γιὰ λίγο καιρὸ στὴν Κόρινθο καὶ ἔφερε πολλὲς ψυχὲς στὴ Σωτηρία. Κατόπιν ἐπισκέφθηκε τὴν Ἀθήνα, ὅπου προσκύνησε στὸν ναὸ τῆς Θεοτόκου. Ἔπειτα πῆγε στὴ Λάρισα καὶ ἀπὸ κεῖ στὴ Θεσσαλονίκη. Ἐδῶ ἔµεινε ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια ὑπηρετώντας τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ ὑπέργηρος (974).
ΟἱἍγιοι ἕξι Μάρτυρες ποὺ µαρτύρησαν στὴ Μελιτινή
Μαρτύρησαν, ἀφού τους ἔπνιξαν µέσα στὴ θάλασσα.
ὉὍσιος Σαρµατᾶς Ἀσκητὴς τῆς ἐρήµου.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
ἩὉσία Βρυαίνη
Ἴσως εἶναι αὐτὴ ἡ µητέρα τοῦ Ὁσίου Φαντίνου. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
ΟἱἍγιοι 16 Μάρτυρες οἱ Θηβαῖοι Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
ὉἍγιος ἱεράρχης Εὐλάλιος
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ἴσως νὰ εἶναι Κύπριος.
ΟἱἍγιοι Φήλιξ, Φουρτουνᾶτος, Σεπτιµῖνος καὶἸανουάριος
Καὶ οἱ τέσσερις διακρίθηκαν γιὰ τὸν ἀγῶνα τους ἐναντίον τῆς ἀπιστίας. Συνελήφθησαν καὶ ἀνακρίθηκαν γιὰ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστηµα. Ὁ ἔπαρχος γιὰ νὰ τοὺς ἀλλαξοπιστήσει, ἔφερε ἐθνικοὺς φιλοσόφους, ποὺ προσπάθησαν µπροστά τους νὰ ἀποδείξουν ὅτι ὁ Χριστιανισµὸς εἶναι µωρία. Ἀλλ΄ οἱ ἄξιοι ὑπηρέτες τοῦ Χριστοῦ, ἀνέτρεπαν ἕνα πρὸς ἕνα ὅλα τὰ ἀµαθῆ καὶ σοφιστικὰ ἐπιχειρήµατα καὶ ἐνέµειναν στὴν ὁµολογία τοῦ Χριστοῦ. Τότε ὑπεβλήθησαν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ στὸ τέλος τοὺς ἀποκεφάλισαν.
ὉὍσιος Φύλαξ
Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Ἀναφέρεται στὸν Ἱεροσολυµιτικὸ Κώδικα 1096 φ. 123 ὡς ἑξῆς: «Μνήµη τῶν ὁσίων πατριαρχῶν Ἀλεξάνδρου, Ἰωάννου καὶ Παύλου τοῦ νέου καὶ τοῦ ὁσίου Φύλακος» (βλ. Δηµητριεύσκη, τυπικὰ Β΄ σελ. 55).
ὉὍσιος Ἀλέξανδρος ἡγεµόνας τῆς Ρωσίας
Ὑπῆρξε ἄρχοντας Βλαδηµηρίας καὶ Νεαπόλεως τῆς Ρωσίας καὶ ἔγινε µοναχὸς µὲ τὸ ὄνοµα Ἀλέξιος. Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 1263. Ἀκολουθία τοῦ Ὅσιου αὐτοῦ συνέταξε ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόµος.
