1 Σεπτεμβρίου
Ἑορταζόμενοι ἅγιοι
● Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου (δηλαδὴ ἀρχὴ τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους)
● Ὁ Ὅσιος Συµεὼν ὁ Στυλίτης
● Ἡ Ὁσία Μάρθα
● Ἡ Ὁσία Εὐανθία
● Ὁ Δίκαιος Ἰησοῦς γιὸς τοῦ Ναυῆ
● Οἱ Ἁγίες 40 Παρθένες καὶ Ἀσκήτριες: Ἀδαµαντίνη, Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Μαριάνθη, Εὐτέρπη, Τερψιχόρη, Οὐρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ἐρατώ, Πολύµνια, Δωδώνη, Ἀθηνᾶ, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Καλλίστη, Θεονόη, Θεανώ, Ἀσπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφανή, Ἐρασµία, Ἐρµηνεία, Ἀφροδίτη, Μαργαρίτα, Ἀντιγόνη, Πανδώρα, Χάϊδω, Λάµπρω, Μόσχω, Ἀρηβοΐα, Θεονύµφη, Ἀκριβή, Μελποµένη, Ἐλπινίκη καὶ Ἀµµοῦν ὁ διδάσκαλος αὐτῶν
● Θαῦµα τῆς Θεοτόκου στὴ Μονὴ τῶν Μιασηνῶν
● Οἱ Ἅγιοι Εὔοδος, Καλλίστη, Ἀγαθοκλεία καὶ Ἑρµογένης
● Μνήµη τοῦ Μεγάλου Ἐµπρησµοῦ στὴν Κωνσταντινούπολη
● Ὁ Ὅσιος Μελέτιος ὁ νέος ποὺ ἀσκήτευσε στὸ ὄρος τῆς Μυουπόλεως
● Ὁ Ὅσιος Νικόλαος ποὺ ἀσκήτευσε στὴν Κρήτη
● Ὁ Ἅγιος Ἀγγελῆς ὁ Νεοµάρτυρας ποὺ µαρτύρησε στὴν Κωνσταντινούπολη
● Ὁ Ὅσιος Συµεών, ὁ Λέσβιος, Στυλίτης
● Ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος ὁ ἐν Ἀγυίᾳ Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου (δηλαδὴ ἀρχὴ τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους) Γιὰ τὴν περίπτωση αὐτή, ὁ Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του, γράφει τὰ ἑξῆς: «Λέξις λατινικὴ (indictio) ὁρισµὸν σηµαίνουσα καθ᾿ ὃν κατὰ δεκαπενταετὴ περίοδον ἐπληρώνοντο εἰς τοὺς αὐτοκράτορας τῶν Ρωµαίων οἱ φόροι. Κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν, τὴν ἀρχὴν τῆς ἰνδικτιῶνος εἰσήγαγεν ὁ Αὔγουστος Καῖσαρ (1 -14), ὅτε διέταξε τὴν γενικὴν τῶν κατοίκων τοῦ Ρωµαϊκοῦ κράτους ἀπογραφὴν καὶ τὴν εἴσπραξιν τῶν φόρων, κατὰ τὴν πρώτην τοῦ Σεπτεµβρίου µηνός. Ἀπὸ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) ἐγένετο ἐπισήµως χρῆσις τῆς Ἰνδικτιῶνος ὡς χρονολογίας, ἔκτοτε δὲ ἡ ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως µέχρι τοῦ νῦν ἑορτάζει τὴν α´ Σεπτεµβρίου ὡς ἀρχὴν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους». «Ἴνδικτον ἡµῖν εὐλόγει νέου χρόνου, ᾧ καὶ παλαιὲ καὶ δι᾿ ἀνθρώπους νέε».
Περισσότερα στοιχεῖα
ὉὍσιος Συµεὼν ὁ Στυλίτης
Ἔζησε στὰ µέσα τοῦ 5ου αἰῶνα µ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Μεγάλου καὶ Πατριάρχου Ἀντιοχείας Μαρτυρίου. Ὁ Συµεὼν γεννήθηκε στὸ χωριὸ Σισᾶν τῆς Κιλικίας, ἀπὸ γονεῖς βοσκούς. Βοσκὸς ἦταν καὶ αὐτὸς στὰ νεανικά του χρόνια. Ἀπὸ µικρὸς ἦταν ἀφοσιωµένος µὲ ὅλη του τὴν ψυχὴ στὰ θεῖα. Τόσο θερµὲς ἦταν οἱ προσευχές του πρὸς τὸ Θεό, ὥστε πολλὲς φορὲς λουζόταν ἀπὸ δάκρυα. Κάποια µέρα, τοῦ ἔκαναν µεγάλη ἐντύπωση τὰ λόγια του Χριστοῦ, «µακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται. Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται», δηλαδή, µακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πενθοῦν γιὰ τὶς ἁµαρτίες τους καὶ γιὰ τὸ κακὸ ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσµο, διότι αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦν ἀπὸ τὸ Θεό. Μακάριοι, ἐπίσης, εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν τὴν καρδιά τους καθαρὴ ἀπὸ κάθε µολυσµὸ ἁµαρτίας, διότι αὐτοὶ θὰ δοῦν τὸ Θεό. Ποθώντας, λοιπόν, καὶ ὁ Συµεὼν νὰ κάνει τέτοια ζωή, πῆγε κοντὰ στὸν ὅσιο Ἠλιόδωρο, ὅπου ἔµεινε 10 χρόνια, καὶ ἔγινε µοναχός. Ἐπιθυµώντας, ὅµως, περισσότερη ἡσυχαστικὴ ζωή,