1 Σεπτεμβρίου

0901

1 Σεπτεμβρίου

 

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

     ρχ τς νδίκτου (δηλαδ ρχ το νέου κκλησιαστικο τους)

●     σιος Συµεν Στυλίτης

     σία Μάρθα

     σία Εανθία

●     Δίκαιος ησος γις το Ναυ

   Ο γίες 40 Παρθένες κα σκήτριες: δαµαντίνη, Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Μαριάνθη, Ετέρπη, Τερψιχόρη, Ορανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, ρατώ, Πολύµνια, Δωδώνη, θην, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Καλλίστη, Θεονόη, Θεανώ, σπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφανή, ρασµία, ρµηνεία, φροδίτη, Μαργαρίτα, ντιγόνη, Πανδώρα, Χάϊδω, Λάµπρω, Μόσχω, ρηβοΐα, Θεονύµφη, κριβή, Μελποµένη, λπινίκη κα µµον διδάσκαλος ατν

     Θαµα τς Θεοτόκου στ Μον τν Μιασηνν

     Ο γιοι Εοδος, Καλλίστη, γαθοκλεία κα ρµογένης

     Μνήµη το Μεγάλου µπρησµο στν Κωνσταντινούπολη

●     σιος Μελέτιος νέος πο σκήτευσε στ ρος τς Μυουπόλεως

●     σιος Νικόλαος πο σκήτευσε στν Κρήτη

●     γιος γγελς Νεοµάρτυρας πο µαρτύρησε στν Κωνσταντινούπολη

●     σιος Συµεών, Λέσβιος, Στυλίτης

●   σιος ντώνιος ν γυί ρχ τς νδίκτου (δηλαδ ρχ το νέου κκλησιαστικο τους) Γι τν περίπτωση ατή, Σ. Εστρατιάδης στ γιολόγιό του, γράφει τ ξς: «Λέξις λατινικ (indictio) ρισµν σηµαίνουσα καθ᾿ ν κατ δεκαπενταετ περίοδον πληρώνοντο ες τος ατοκράτορας τν Ρωµαίων ο φόροι. Κατ τν κκλησιαστικν παράδοσιν, τν ρχν τς νδικτινος εσήγαγεν Αγουστος Κασαρ (1 -14), τε διέταξε τν γενικν τν κατοίκων το Ρωµαϊκο κράτους πογραφν κα τν εσπραξιν τν φόρων, κατ τν πρώτην το Σεπτεµβρίου µηνός. π το Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) γένετο πισήµως χρσις τς νδικτινος ς χρονολογίας, κτοτε δ κκλησία Κωνσταντινουπόλεως µέχρι το νν ορτάζει τν α´ Σεπτεµβρίου ς ρχν το κκλησιαστικο τους». «νδικτον µν ελόγει νέου χρόνου, κα παλαι κα δι᾿ νθρώπους νέε».

 

Περισσότερα στοιχεῖα

 

σιος Συµεν Στυλίτης

ζησε στ µέσα το 5ου αἰῶνα µ.Χ., π ατοκράτορος Λέοντος το Μεγάλου κα Πατριάρχου ντιοχείας Μαρτυρίου. Συµεν γεννήθηκε στ χωρι Σισν τς Κιλικίας, π γονες βοσκούς. Βοσκς ταν κα ατς στ νεανικά του χρόνια. π µικρς ταν φοσιωµένος µ λη του τν ψυχ στ θεα. Τόσο θερµς ταν ο προσευχές του πρς τ Θεό, στε πολλς φορς λουζόταν π δάκρυα. Κάποια µέρα, το καναν µεγάλη ντύπωση τ λόγια του Χριστο, «µακάριοι ο πενθοντες, τι ατο παρακληθήσονται. Μακάριοι ο καθαρο τ καρδί, τι ατο τν Θεν ψονται», δηλαδή, µακάριοι εναι κενοι πο πενθον γι τς µαρτίες τους κα γι τ κακ πο πικρατε στν κόσµο, διότι ατο θ παρηγορηθον π τ Θεό. Μακάριοι, πίσης, εναι κενοι πο χουν τν καρδιά τους καθαρ π κάθε µολυσµ µαρτίας, διότι ατο θ δον τ Θεό. Ποθώντας, λοιπόν, κα Συµεν ν κάνει τέτοια ζωή, πγε κοντ στν σιο λιόδωρο, που µεινε 10 χρόνια, κα γινε µοναχός. πιθυµώντας, µως, περισσότερη συχαστικ ζωή, ποσύρθηκε σ να κελ στ χωρι Τελανισό, που σκήτεψε τρία χρόνια. φήµη τς γίας του ζως κανε ν συρρέουν πλήθη λάου κοντά του. λλ Συµεών, ποφεύγοντας τν κατάπαυστη κείνη κοινωνικότητα κα θέλοντας κόµα περισσότερη σκητικ ζωή, γκαταστάθηκε πάνω σ᾿ να στλο 36 πήχεων! Μ τν διόρρυθµο ατ τρόπο σκήτεψε 37 χρόνια. λλ κα µ τν χάρη το Θεο κανε τελικ τν ζω πο πιθυµοσε κα πο µακαρίζει Κύριος.

 

σία Μάρθα

ταν µητέρα το σίου Συµεν το Στυλίτη. πεβίωσε ερηνικά. ( µνήµη της παναλαµβάνεται κα τν 4η ουλίου).

 

σία Εανθία

πεβίωσε ερηνικά.

 

Δίκαιος ησος γις το Ναυ

ταν βραος, γις το Ναυ, π τν φυλ φραµ κα διάδοχος το Μωϋσ το προφήτη. ησος, νοµαζόταν πρτα Ασς. Στάλθηκε π τν Μωϋσ ν κατασκοπεύσει τν γ Χαναν κα ταν πέστρεψε νέλαβε µετ τν θάνατο το Μωϋσ τν ρχηγία το λαο, πο τν δήγησε µαζ µ τν κιβωτ στν Παλαιστίνη, φο πέρασε τν ορδάνη κα συνέτριψε τος λλόφυλους στ τείχη τς εριχ (ησ. ι´ 12). ταν κατέλαβε τν Παλαιστίνη κα τν µοίρασε στος σραηλτες, τος ποίους κυβέρνησε 27 χρόνια, πεβίωσε ερηνικ 110 χρονν.

 

Ογίες 40 Παρθένες κασκήτριες:

δαµαντίνη, Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Μαριάνθη, Ετέρπη, Τερψιχόρη, Ορανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, ρατώ, Πολύµνια, Δωδώνη, θην, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Καλλίστη, Θεονόη, Θεανώ, σπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφανή, ρασµία, ρµηνεία, φροδίτη, Μαργαρίτα, ντιγόνη, Πανδώρα, Χάϊδω, Λάµπρω, Μόσχω, ρηβοΐα, Θεονύµφη, κριβή, Μελποµένη, λπινίκη κα µµον διδάσκαλος ατν µµον µµν ταν Διάκονος στν δριανούπολη τς Θρκης κα διδάσκαλος 40 σκητριν παρθένων. Ατν λοιπόν, γεµόνας τς δριανουπόλεως Βάβδος, πειδ δν δεχόταν ν θυσιάσει στ εδωλα, παρέπεµψε µαζ µ τς 40 µαθήτριές του στν Λικίνιο τν ρχοντα τς Θράκης. Ατός, φο τς βασάνισε σκληρά, τς µν πρτες δέκα καψε ζωντανές, τς δ πόµενες κτ ποκεφάλισε, τς πόµενες δέκα σκότωσε µ ξίφος, φο τς χτύπησε στ στόµα κα τν καρδι κα τς πόλοιπες δώδεκα θανάτωσε µ µαχαίρια κα πυρακτωµένα σίδερα στ στόµα. Τν δ µµον θανάτωσε, φο το βαλε πυρακτωµένη καλύπτρα στ κεφάλι (λλοι ναφέρουν τι, κατόπιν τν ποκεφάλισε). σον φορ δ τ νόµατα τν 40 γίων Παρθένων, τ παραθέτουµε µ πιφύλαξη, διότι ρισµένα π᾿ ατ π.χ. Χάϊδω, Λάµπρω κ.λ.π. νήκουν σ νοµασίες µεταγενεστέρων αώνων (16ου-18ου) κα χι σ᾿ ατς τν πρώτων αώνων µ.Χ. πο µαρτύρησαν ο γίες. Θαµα τς Θεοτόκου στ Μον τν Μιασηνν θαυµατουργ εκόνα τς Παναγίας τς Μονς τν Μιασηνν, ρίχτηκε στ λίµνη Ζαγουρο γι ν µ τν σπιλώσουν ο Εκονοµάχοι. Μετ π πολλ χρόνια, νεφάνη σπιλη π τ νερ τς λίµνης µ θαυµατουργικ τρόπο.

 

Ογιοι Εοδος, Καλλίστη, γαθοκλεία καρµογένης

ταν δέλφια, κα νεύρεση τς λήθειας ταν µεγάλος τους πόθος. Κα Θες τος λέησε, ξιώνοντάς τους ν κούσουν τ κήρυγµα τν ποστόλων, π τ ποο λκύστηκαν στ φς κα τν ζω το Χριστο. π τότε ζωή τους στάθηκε ζηλευτ πίστεως κα γαθοεργίας. διναν φθονη βοήθεια σ χρες, ρφανά, κα νέπτυξαν µεταξύ τους εγεν κα ερ µιλλα, ποις ν φέρει περισσότερες ψυχς µέσα στ ψυχοσωτήριο λιµάνι τς χριστιανικς κκλησίας. Κα κατόρθωσαν πολλά. Τν πίστη τους ατή, πισφράγισαν κα δι το µαρτυρίου. ταν συνελήφθησαν, µολόγησαν τι νκαν στ χριστιανικ κκλησία κα τι ατ ποτελοσε καύχηµα τος περισσότερο κα π τ ν εχαν κάποιο στέµµα στ κεφάλι τους. Μάταια ζήτησαν ν τος δελεάσουν µ ποσχέσεις κα ν τος κβιάσουν µ πειλές. Τ δέλφια νθαρρύνονταν µεταξύ τους, µ νώτερα πνευµατικ λόγια. τσι κα τν τριν τ κεφάλια, κόπηκαν µ τ ξίφος. Κα τ δέλφια κατ σάρκα, στάθηκαν δέλφια δι τς πνευµατικς ναγεννήσεως κα στ µαρτυρικ θάνατο κα στν κληρονοµι τν αωνίων γαθν.

 

Μνήµη το Μεγάλου µπρησµο στν Κωνσταντινούπολη

µπρησµς ατς γινε στ χρόνια του βασιλι Λέοντα το µεγάλου το πονοµαζόµενου Μακέλλη. Τότε πυρπολήθηκε τ µεγαλύτερο µέρος τς Κωνσταντινουπόλεως γι πτ µέρες.

 

σιος Μελέτιος νέος ποσκήτευσε στρος τς Μυουπόλεως

Γεννήθηκε κατ τ τος 1035 στ χωρι Μουταλάσκη τς Καππαδοκίας. Ο γονες του ταν πολ νάρετοι κα νοµαζόταν ωάννης κα Σοφία. Φυσικά, σύµφωνα µ τ ερ πιστεύω τους µεγάλωσαν κα τ παιδί τους τν Μελέτιο. Ατός, ταν µεγάλωσε λθε στν λλάδα π λεξίου το Κοµνηνο στ Μον τν Ταξιαρχν τν λεγόµενη το Συµβόλου, τν µετέπειτα πονοµασθεσα το σίου Μελετίου. κε φο λαµψε δι τς πνευµατικς του σκήσεως, πεβίωσε ερηνικ τ 1105. (Περ το βίου το σίου Μελετίου, βλέπε τν µελέτη το ρχιεπισκόπου θηνν Χρυσοστόµου στ «Θεολογία» ΙΓ 97).

 

σιος Νικόλαος ποσκήτευσε στν Κρήτη

Γι τν σιο ατ δν βρίσκουµε καµι πληροφορία γι τν ζωή του. Ξέρουµε µόνο τι σκήτευσε στ Φαράγγι Κουρταλιώτη τς παρχίας γίου Βασιλείου τς Κρήτης τ 1670, κα τι πάρχει µόνο κολουθία του, πο κδόθηκε στν θήνα τ 1879.

 

γιος γγελς Νεοµάρτυρας πο µαρτύρησε στν Κωνσταντινούπολη

Χρυσοχόος στ πάγγελµα γγελς, κάποτε διασκέδαζε στν Κωνσταντινούπολη µ γνώριµους ξωµότες χριστιανούς. Κα χάριν στείου, φόρεσε στ κεφάλι του τούρκικο σαρίκι. Ο Τορκοι, θεώρησαν ατ τν νέργειά του σν ρνηση τς χριστιανικς θρησκείας κα ποδοχ το µουσουλµανισµο. Γι᾿ ατ κα τν πίεζαν ν ξισλαµιστε. µάρτυρας πέκρουσε µ ποστροφ τς δελεαστικς προτάσεις τν Τούρκων κα δέχτηκε γι τν γάπη το Χριστο τ µαρτύριο, χωρς ν πολογίσει τν γυνακα του κα τ ξι παιδιά του. Επε µάλιστα στν Βεζίρη· « ,τι θέλεις κµε, δέρνε, κόβε, σφάζε, κψε µε στ φωτιά, ρξε µε στ θηρία, πνξε µε στ θάλασσα, κα ,τι µπορες κµε σ᾿ ατ τ πήλινο σµα µου, γ τν Χριστό µου δν ρνοµαι, γ τν πίστη µου δν λλάζω, γ Τορκος δν γίνοµαι». τσι στς 1 Σεπτεµβρίου 1680 µπροστ στ παλάτι, κοντ στν γία Σοφία, τν ποκεφάλισαν κα δέχτηκε τ στεφάνι το µαρτυρίου. Τ λείψανό του γοράστηκε π τος χριστιανούς, ντ 300 γροσιν, πο τ νταφίασαν στ Μοναστήρι τς νήσου Πρώτης.

 

σιος Συµεών, Λέσβιος, Στυλίτης

Βλέπε βιογραφία του τν 1η Φεβρουαρίου, µαζ µ᾿ ατ τν τριν δελφν του.

 

σιος ντώνιος ν γυί