10 Σεπτεμβρίου

10 Σεπτεμβρίου

 

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

 

●     Οἱ Ἁγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα καὶ Νυµφοδώρα

●     Ὁ Ἅγιος Βαρύψαβας

●     Ὁ Ἅγιος Πέτρος ἐπίσκοπος Νικαίας

●     Ἡ Ἁγία Πουλχερία ἡ βασίλισσα

●     Οἱ Ἅγιοι Ἀπελλῆς, Λουκᾶς καὶ Κλήµης οἱ Ἀπόστολοι

●    Ἡ Ἁγία Ἴα

●     Ἡ Ἁγία Εὐδοκία «ἡ παῖς»

●     Μνήµη τῆς εὑρέσεως τῆς σεπτῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου

 

 

Περισσότερα στοιχεῖα

 

ΟἱἉγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα καὶ Νυµφοδώρα

Ἦταν ἀδελφὲς καὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Βιθυνία. Ἡ λάµψη τῆς παρθενίας καὶ ἡ ὡραιότητα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωµάτων τοὺς ἔκαναν τὶς τρεῖς ἀδελφὲς νὰ εἶναι καύχηµα τῶν χριστιανῶν. Οἱ φροντίδες καὶ οἱ συνήθειες τοῦ κόσµου δὲν τὶς ἀπασχολοῦσαν. Ἡ µόνη τους φροντίδα ἦταν «µετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσµεῖν ἑαυτάς, ἢ ἐν πλέγµασιν ἢ χρυσῷ ἢ µαργαρίταις ἢ ἰµατισµῷ πολυτελεῖ». Δηλαδὴ φρόντιζαν νὰ στολίζουν τὸν ἑαυτό τους µὲ συστολὴ καὶ σωφροσύνη καὶ ὄχι µὲ φιλάρεσκα πλεξίµατα τῶν µαλλιῶν τους ἢ µὲ χρυσὰ ἢ µαργαριτένια κοσµήµατα ἢ µὲ ροῦχα πολυτελῆ. Γιὰ τὴν ἀγάπη, λοιπὸν τοῦ Χριστοῦ, ἄφησαν τὴν πατρίδα τους καὶ πῆγαν νὰ κατοικήσουν σὲ ἕνα λόφο, κοντὰ στὰ Πύθια θερµὰ λουτρά. Ἐκεῖ ἀσκήτευαν καὶ καλλιεργοῦσαν ἀκόµα περισσότερο τὴν σωφροσύνη τους. Γι᾿ αὐτὸ ἀξιώθηκαν ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ θεραπεύουν ἀσθένειες, καὶ ἔτρεχε κοντά τους πλῆθος κόσµου. Ὅταν τὸ ἔµαθε αὐτὸ ὁ ἔπαρχος Φρόντων, ἔστειλε καὶ συνέλαβε τὶς τρεῖς ἀδελφές. Βλέποντας, ὅµως τὴν φρόνηση καὶ τὴν σύνεση, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφοβία µὲ τὴν ὁποία τὸν ἀντιµετώπισαν, διέταξε καὶ τὶς βασάνισαν µὲ τὰ πιὸ φρικτὰ βασανιστήρια. Ὅλες ὑπέµειναν µὲ ἀνδρεία τὰ µαρτύρια καὶ ἔτσι ἔνδοξα παρέδωσαν τὶς ψυχές τους στὸ νυµφίο τους Χριστὸ (290 µ.Χ.). Ὁ ἔπαρχος θέλησε νὰ κάψει τὰ σώµατά τους, ἀλλὰ οἱ φλόγες ἔκαψαν τὸν ἴδιο καὶ ἔπειτα καταρρακτώδης βροχὴ ἔσβησε τὴν φωτιά. Τὰ σώµατα τῶν τριῶν παρθένων τάφηκαν µὲ σεβασµὸ ἀπὸ τοὺς χριστιανούς.

 

ὉἍγιος Βαρύψαβας

Γιὰ τὸν Ἅγιο αὐτὸ λέγεται, ὅτι πῆρε ἀπὸ ἕναν ἐρηµίτη τὸ Τίµιο Αἷµα ποὺ ἔτρεξε ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Κυρίου καὶ γιάτρευε πολλὲς ἀρρώστιες. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ ἄπιστοι τὸν θανάτωσαν µὲ ξύλα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς νύχτας. Ὁ δὲ τίµιος θησαυρὸς τοῦ Δεσποτικοῦ Αἵµατος ἔµεινε πάλι σῶος καὶ ἀκέραιος, φυλαττόµενος ἀπὸ τὸν µαθητὴ τοῦ Ἁγίου.

 

ὉἍγιος Πέτρος ἐπίσκοπος Νικαίας

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

 

ἩἉγία Πουλχερία ἡ βασίλισσα

Βλέπε βιογραφικό της σηµείωµα τὴν 17η Φεβρουαρίου, µαζὶ µὲ τὸν σύζυγό της Μαρκιανό.

 

ΟἱἍγιοι Ἀπελλῆς, Λουκᾶς καὶ Κλήµης οἱἈπόστολοι

Ὁ Ἀπελλῆς ἦταν ἀπὸ τὰ ἐκλεκτότερα µέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ποὺ δούλευε πολὺ παραγωγικὰ γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ θεῖος ζῆλος τὸν ἔφερε µέχρι καὶ τὴν Ρώµη, ὅπου ἔγινε στήριγµα τῶν ἐκεῖ πιστῶν. Ἐκεῖ τὸν γνώρισε καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ ἔγραψε στὴν πρὸς Ρωµαίους ἐπιστολή του ἀργότερα, νὰ ἀσπαστοῦν «Ἀπελλῆν τὸν δόκιµον ἐν Χριστῷ» (Ρωµ. στ´ 10). Ὁ Ἀπελλῆς πέθανε σὰν καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ στὴ Σµύρνη, ἐργαζόµενος µέχρι τελευταίας πνοῆς του στὴ διάδοση καὶ στερέωση τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ Λουκᾶς, ἄλλος τοῦ Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ, ἔζησε καὶ αὐτὸς στὰ ἀποστολικὰ χρόνια. Ἀναδείχτηκε ἐπίσκοπος στὴ Λαοδίκεια τῆς Συρίας καὶ τελείωσε τὴν ζωή του ἀγωνιζόµενος, µὲ ἀγάπη καὶ τόλµη, γιὰ τὸ ποίµνιό του καὶ τὸν ἀρχιποιµένα Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Κλήµης ἀναφέρεται στὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολὴ (στ´ 3) σὰν συναθλητὴς τοῦ ἀπ. Παύλου. Ἔγινε ἐπίσκοπος Σάρδεων καὶ πέθανε µετὰ ἀπὸ πολλὰ παθήµατα γιὰ τὴν στήριξη τοῦ ποιµνίου του καὶ τὴν διάδοση τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου.

 

ἩἉγία Ἴα

Καταγόταν ἀπὸ τὸ Κάστρο τοῦ λεγοµένου Βιζάλης. Συνελήφθηκε αἰχµάλωτη µαζὶ µὲ 9.000 χριστιανοὺς καὶ ὁδηγήθηκε στὴν Περσία. Ἐκεῖ ἀπὸ τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν Σαβώρ, παραδόθηκε στοὺς σοφοὺς τῆς Περσίας προκειµένου νὰ τὴν πείσουν ν᾿ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἐπειδὴ ὅµως δὲν τὸ κατάφεραν, τὴν φυλάκισαν καὶ µετὰ 15 µῆνες τὴν ἔβγαλαν, καὶ ἀφοῦ τὴν βασάνισαν σκληρὰ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισαν. (Ἡ µνήµη της ἐπαναλαµβάνεται -µᾶλλον περιττῶς- σὰν Ἴας καὶ τὴν 11η Σεπτεµβρίου, ἀλλὰ καὶ 4 καὶ 5 Αὐγούστου).

 

ἩἉγία Εὐδοκία «ἡ παῖς»

Ἡ µνήµη τοῦ µικροῦ αὐτοῦ κοριτσιοῦ, ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο σελ. 107 καὶ εἶναι ἄγνωστη στοὺς Συναξαριστές. Μνήµη τῆς εὑρέσεως τῆς σεπτῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου Ὑπὸ τὰς ρίζας ἐλαίας, ἐν τῇ ἐν τῷ Παγασητικῷ κόλπῳ Νήσῳ Μαλαιῶν Τρικκέρων (1825).